Seyduna İle Şahrud - Yöresel Halk Hikayesi

**Prof. Dr. Sinsi** · 10-24-2012

Seyduna ile Şahrud

(Yitik öyküdür)

Tarihten iki ayrı coğrafyaya damlayan

İki ayrı yürekte durmadan kanayan

Seyduna’yla Şahrud

Yüreklerin akarken bıraktığı izi

Birbirlerinin gözlerinde aradılar

Yoktu

İki iklim farkıydılar

Ne zaman göz göze değseler

Yangın çıkmayacak denli uzaktılar

Yalnızca aynaların dökülen sırrına yansırdı

Üçüncü bir kente düşmüş suretleri

Şahrud gökyüzü geliniydi

Yüzüne bulut inse dolardı masal gözleri

Bir solukluk rüzgarda bile

Usul usul kanardı gelincik bedeni

Seyduna yeryüzü cehennemi

Ölüm, çağrılı uçurumlarda sınardı sevdasını

Yalnız ufuk çizgisinde buluşurlardı,

Onu da güneş günde iki kez ateşe verirdi

İki iklim ayrıldılar

“Ya Şahrud!” dedi Seyduna

“Gözlerime mermi diye sevdanı sürdüm

Ardına bakma, gözyaşımla vurulursun

Su gibi git

”

Şahrud’un yüzüne keder mayın gibi durdu

Ve zaman gözlerinin su yeşilinde kuruldu

Hüzün bir Buda heykeli gibi çırılçıplak,

Yüzlerine oturdu

Rivayet odur ki,

Şahrud vardığı denizlerde hala

Seyduna türküleriyle uyanmakta,

Seyduna, Şahrud’un gözlerinden kalan

Masalla yaşlanmakta

)

(biliyorum! sen yine parmak uçlarında üşüyosun,aramızda kıvrılıp yatan uzaklıga inat,ayaklarınla kasıklarımın kasıgasını,ellerinle yüregimde yaktıgın ateşi düşlüyorsun

sularımız sızıp karışıyor ay karanlıkta ve çırıl çıplak bir ırmaga dönüşüyor yatagımızda apansız,parmakların tıkır tıkır işliyor iştahla,biliyorsun yaşamaktır aşk, geceyle gündüzün sessiz geçişimidir bir uyku bogazında,DELİCE BİR YANGIN PARMAKLARININ BUZULUNDA

)

Acıya Gülmek

Öpüyorsam ayrılığı gözünden

Söküyorsam yüreğimi göğsümden

Geciyorsam gözlerinin icinden

Sana olan sevdamdandır bilesin

Geciyorsam bir çiçeğin özünden

Sana olan sevdamdandır bilesin

Meğer ne yanlızız insan olmuşsak

Yaprak gibi dalda sesziz solmuşsak

Yeri gelmiş acıyda gülmüşsek

Sana olan sevdamdandır bilesin

Yeri gelmiş ayrılığa gülmüşsek

Sana olan sevdamdandır bilesin

-Biliyorum sen yine parmak uclarında üşüyorsun

Aramızda kıvrılıp yatan uzaklığa inat

Ayaklarınla kasıklarımın kasırgasını

Ellerinle yüreğimde yaktığın ateşi düşlüyorsun

Sularımız sızıp karışıyor ay karanlıkta

Ve cırılcıplak bir ırmağa dönüşüyoruz yatağımızda

Apansız pencerende gülümsüyor güneş ne güzel

Bütün parmakların tıkır tıkır işliyor

İştahla gülüyorsun yaşamaktır aşk

Geceyle gündüzün sesziz gecişimidir bir uyku boyunda

Delice bir yangın parmaklarının buzulunda

Ah şahrut her yerimiz nasıl da şaşırıp kalmaya istekli

Karşılıksız sevebilmekse sevda

Gercek seven küle dönmüş her cağda

Elim kolum bağlanmışsa kıyında

Sana olan sevdamdandır bilesin

Sevdunayım gebermişsem kıyında

Sana olan sevdamdandır bilesin

10-24-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Seyduna İle Şahrud - Yöresel Halk Hikayesi Seyduna ile Şahrud (Yitik öyküdür) Tarihten iki ayrı coğrafyaya damlayan İki ayrı yürekte durmadan kanayan Seyduna’yla Şahrud Yüreklerin akarken bıraktığı izi Birbirlerinin gözlerinde aradılar Yoktu İki iklim farkıydılar Ne zaman göz göze değseler Yangın çıkmayacak denli uzaktılar Yalnızca aynaların dökülen sırrına yansırdı Üçüncü bir kente düşmüş suretleri Şahrud gökyüzü geliniydi Yüzüne bulut inse dolardı masal gözleri Bir solukluk rüzgarda bile Usul usul kanardı gelincik bedeni Seyduna yeryüzü cehennemi Ölüm, çağrılı uçurumlarda sınardı sevdasını Yalnız ufuk çizgisinde buluşurlardı, Onu da güneş günde iki kez ateşe verirdi İki iklim ayrıldılar “Ya Şahrud!” dedi Seyduna “Gözlerime mermi diye sevdanı sürdüm Ardına bakma, gözyaşımla vurulursun Su gibi git” Şahrud’un yüzüne keder mayın gibi durdu Ve zaman gözlerinin su yeşilinde kuruldu Hüzün bir Buda heykeli gibi çırılçıplak, Yüzlerine oturdu Rivayet odur ki, Şahrud vardığı denizlerde hala Seyduna türküleriyle uyanmakta, Seyduna, Şahrud’un gözlerinden kalan Masalla yaşlanmakta) (biliyorum! sen yine parmak uçlarında üşüyosun,aramızda kıvrılıp yatan uzaklıga inat,ayaklarınla kasıklarımın kasıgasını,ellerinle yüregimde yaktıgın ateşi düşlüyorsunsularımız sızıp karışıyor ay karanlıkta ve çırıl çıplak bir ırmaga dönüşüyor yatagımızda apansız,parmakların tıkır tıkır işliyor iştahla,biliyorsun yaşamaktır aşk, geceyle gündüzün sessiz geçişimidir bir uyku bogazında,DELİCE BİR YANGIN PARMAKLARININ BUZULUNDA) Acıya Gülmek Öpüyorsam ayrılığı gözünden Söküyorsam yüreğimi göğsümden Geciyorsam gözlerinin icinden Sana olan sevdamdandır bilesin Geciyorsam bir çiçeğin özünden Sana olan sevdamdandır bilesin Meğer ne yanlızız insan olmuşsak Yaprak gibi dalda sesziz solmuşsak Yeri gelmiş acıyda gülmüşsek Sana olan sevdamdandır bilesin Yeri gelmiş ayrılığa gülmüşsek Sana olan sevdamdandır bilesin -Biliyorum sen yine parmak uclarında üşüyorsun Aramızda kıvrılıp yatan uzaklığa inat Ayaklarınla kasıklarımın kasırgasını Ellerinle yüreğimde yaktığın ateşi düşlüyorsun Sularımız sızıp karışıyor ay karanlıkta Ve cırılcıplak bir ırmağa dönüşüyoruz yatağımızda Apansız pencerende gülümsüyor güneş ne güzel Bütün parmakların tıkır tıkır işliyor İştahla gülüyorsun yaşamaktır aşk Geceyle gündüzün sesziz gecişimidir bir uyku boyunda Delice bir yangın parmaklarının buzulunda Ah şahrut her yerimiz nasıl da şaşırıp kalmaya istekli Karşılıksız sevebilmekse sevda Gercek seven küle dönmüş her cağda Elim kolum bağlanmışsa kıyında Sana olan sevdamdandır bilesin Sevdunayım gebermişsem kıyında Sana olan sevdamdandır bilesin