Yılmaz Odabaşi Şiirleri

**Prof. Dr. Sinsi** · 10-09-2012

YENİK SERÇE

Yaban ve asi,

Dağlara dağılan taylar gibi

Ve yangın gençliğinin alazında

Işıltılı bıçaklar gibi

Adana’da yollara dizilmiş garlarda,

Çığlık çığlığa peronlarda

Çocuklar gibiydi gözleri

Adı Nevin,

Şarap içer, rüzgâr giyerdi geceleyin

O, kanadı kırık bir kuştu,

Beyaza vurulmuştu;

Kimseler görmnedi bir başka renk sevdiğini

Kimseler…

Görmedi kimseler kirlendiğini

Adı Nevin,

Hüzün kokar ve korkardı geceleyin

“Kendini martılarla bir tutma” derdim;

"Senin kanatların yok düşersin,

Yorulursun,

Beni koyup koyup gitme ne olursun

"

O, kanadı kırık bir kuştu,

Gülümserken vurulmuştu

Kimseler görmedi uçtuğunu

Kimseler

Görmedi kimseler öpüştüğünü

Adı Nevin,

Özlem tüter ve çağlardı geceleyin

“Işığın” diyordu; "kırılıp düştüğü yerlerden geliyorum"

Karanlık kördü ve acımasız

"Ellerimle kırdım ben de kalan kanatlarımı;

Kanatlarımı kanatmaktan geliyorum

"

O bir yenik serçeydi sıkılınca ağlamaya çıkardı

Sonra da çift çıkardık; kar yağardı,

Biz dinlemez, çıkardık!

O kentte bütün sokaklar

Biz yan yana yürümeyelim diye dar yapılmıştı,

İnsanlar dar yapılmıştı,

Çıkardık!

Kar durmazdı, üşüşürdü saçlarına

Ve hep bir şeylere ağlardı o karlı havalarda

Avurtlarına çarpan kar taneleri,

Gözyaşlarının sıcaklığına çarpıp erirdi

Erirdi

Biz yan yana, yana yana

Yana yana!

O bir yenik serçeydi sıkılınca ağlamaya çıkardı,

Ben yürüsem bütün yollar ona çıkardı

Gitti

Kanatları yüreğimdeydi

Kalan, elimde minyatür bir kuş şimdi

Yitirdim o aşkın kimliğini;

H ü k ü m s ü z d ü r

Adı Nevin,

İhaneti tutuşturduk bir sabahleyin!

Yılmaz ODABAŞI

**Prof. Dr. Sinsi** · 10-09-2012

Kendine Benim İçin Gül Ver

Korkma, sana aşkı öğretmeyen kendinin

ellerinden tut!

Çok ağrımış kendinin, siyah

ve ayaz kendinin

Hep avuttuğum düşler için bana bir gül ver

Bak, Palandöken dağlarında karlar erimiş,

teknelerle kol kola bir bahar sulara inmiş;

dağlar için, sular için bana bir gül ver

Bir gül ver söküldüğüm günler için

-ve önce kendinin ellerinden tut

-

Kendimin ellerinden tutunca,

içimden nehirler gibi akmak geliyor;

yollara çıkmak, yolculuklara bakmak geliyor

Geberesiye içip salaş meyhanelerde,

buralardan böyle ceketsiz kaçmak geliyor…

Tutunca kendimin ellerinden,

pusulasız gemilerde yatmak;

yaşlı ve şefkatli bir azizenin koynunda

sabaha dek kıpırtısız susmak geliyor…

Sevgilim, iyi insan, tutunca ellerimden,

ömrümün içinden akmak geliyor

Korkma, sana aşkı öğretmeyen kendinin

ellerinden tut;

sonra bana aşkı öğretmeyen kendimin

ellerinden

Bak, yıllarım sırılsıklam/ yağmurlar giymiş,

günlerin avlusuna yeni yeni çocuklar inmiş;

dağlar için, sular için bana bir gül ver

Avuttuğum düşler için bana bir gül

Bir

gül

pusulasız gemiler, sökülmüş günler için

(Ben bütün yeşillerimi inatçı ayazlara çaldırdım;

sen kendinin ellerinden tut

ve kendine benim için bir gül ver

)

Kendine

bir

gül(ü) ver

**Prof. Dr. Sinsi** · 10-09-2012

Ask Tek kisiliktir

tek kisilik kalabaliktir ask

ask tek kisiliktir; ikinci bir kisiye bilet yoktur

kendinin yayasidir askta ikinci kisi,

kendinin mayasi; herkes sevgisini sever

ask nedir incil'e göre? nedir tevrat'a, zebur'a, kurân'a göre?

bu kitaplardaki asklar küfürler neyin rengine göre?

insandir, insan aslolan, insana göre

bir bedeni o kiyisizliga birakma saati geldiginde gitmek bir yalnizliktir

bütün gitmeler bir yalnizliktir kalmaya göre

sevginin ve cesaretin cesetleriyle günler agir ve kirli tortusunu birakirken ömrümüze; günler, düslerimize, özlemlerimize

uzakligin sakaginda kaç namlu kimbilir yakin olmasin diye?

sonra biz buradan uçurumlara teslim olan gençligimizle!

en rezili belki parayla insan arasindaki yalnizliktir; hiçbir inanç, hiçbir ideoloji, hiçbir ask, hiçbir kitap bu yalnizligin kurallarini bozamiyor

bu da bir yalnizliktir

'yalnizlik bir yagmura benzer'

yagmurdan önce biz, bütün çilginliklari bir bir bölüstük, bir bir Türküleri, telasli kosuslari, bir bir silahlari, tabulari, ayriliklari; çogaltip yalnizligimizi feodal tekkelerde ellerimizin üstünde bir el bile yokken bölüstük vuruslari

sonra bir geceydi ve yalnizdik; çogalttik sususlari

yagmura yakalandigimiz geceye çarptik; geceye olmadi

ama biz paramparçaydik!

ve hayat gaspetti o magrur duruslari

hâlâ daglarin üstünde, zambaklarin içinde iste su hayat; destan ve yalniz hayat!

yalnizliga halay halay ellerim;

kirilasi kirilasi ellerim!

benim ellerim, yuh ellerim, sair ellerim

kalemimi silahiyla koruyan, kalemi de silahi da yalniz ellerim;

'yalnizlik bir yagmura benzer'

yagmurda sirilsiklam ellerim

daha birileri biryerlerde yaralardan söz ediyor; sonra binlerce ses o bir sesin üstüne, belki de yüzbinlerce

ama kime anlatilir ki yara, orada yara olarak yalniz

yarayi anlatan, anlatirken; yara ise orada yara olarak yalniz!

destan ve yalnizdir hayat kirilasi ellerim!

herkes kendine göre bir yalnizliktir!

Iyi ki dogmadiniz hiç dogmayanlar ya da dogmasi olasilik kalanlar, dogarken biz de spermdeki olasilik kadardik; o olasilikla dogmak veya dogmamak üzere yalnizdik

simdi de yasamak ve ölmek hâlâ bir olasiliktir

hep mengenede, kaderde en çok da yasamak bir olasiliktir

sevismek ey, yasamak bir olasiliktir!

yalnizligi sevisirken eksiltiyor, eskitiyor ve eskiyoruz

sevistigim gece emzirdigim gecedir,

özümü katarim ona;

geceyi kanatirim gece beni kanatir

gece insanligimiz

insanligimiz ise yalnizliktir

giderek insanlasiyor, uygarlasiyor ve insansizlasiyoruz

'görgü taniklarinin ifadelerine göre'

günlerin daginik yüzü ter ve keder içinde;

zanlilari her sabah o resmi geçitlerde

iste hayatlarimiz intiharlarin ve cesaretlerin sustugu yerde;

hayatlarimiz diger hayatlarin da cesetleriyle

hayatlarimizda kimselerin bilmedigi yalnizliklar;

ama kimseler bilse de bilmese de yalnizlik var ey bütün yalnizliklar!

Yilmaz Odabasi

**Prof. Dr. Sinsi** · 10-09-2012

Bir Liseli Silüeti

Hayat hattında acemi tayfalardık

Ne avunduk sevinç müsveddeleriyle;

aşktan ikmale kaldık

Bak her sabah bağıran yeni sabaha,

artık iklimler değişmiş, kuşlar da gitmiş,

tenimde eski ateş, gözlerimde fer bitmiş;

heybetli dağlar arasında

göğümde yıldız yitmiş

Sen

hâlâ

anılarımın

en

beyaz

yanısın

Sen, buğulu bir camın ardından izlediğim hayatın

yarısısın

Sen, sağanakla gelen sabahlarda çok eski…

Çok eski bir şarkının adısın

Daha adamlar şehirlere otomobillerle,

geceler anılarla birlikte gelir

Silûetin giderek uzaklaşır, düşler de kilitlenir

ve efkârım bir yaralı ayrılıktan beslenir

Kimse bilmez,

yıllar yılı hep aynı beyazla gezmek nedendi?

Olsun,

yirmi yıl seni özleyerek yaşlanmak da güzeldi!

Çünkü sen, buğulu bir camın ardından izlediğim hayatın

yarısısın

Sen sağanakla gelen sabahlarda çok eski…

Çok eski bir şarkının adısın

Yılmaz Odabaşı

10-09-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Yılmaz Odabaşi Şiirleri YENİK SERÇE Yaban ve asi, Dağlara dağılan taylar gibi Ve yangın gençliğinin alazında Işıltılı bıçaklar gibi Adana’da yollara dizilmiş garlarda, Çığlık çığlığa peronlarda Çocuklar gibiydi gözleri Adı Nevin, Şarap içer, rüzgâr giyerdi geceleyin O, kanadı kırık bir kuştu, Beyaza vurulmuştu; Kimseler görmnedi bir başka renk sevdiğini Kimseler… Görmedi kimseler kirlendiğini Adı Nevin, Hüzün kokar ve korkardı geceleyin “Kendini martılarla bir tutma” derdim; "Senin kanatların yok düşersin, Yorulursun, Beni koyup koyup gitme ne olursun" O, kanadı kırık bir kuştu, Gülümserken vurulmuştu Kimseler görmedi uçtuğunu Kimseler Görmedi kimseler öpüştüğünü Adı Nevin, Özlem tüter ve çağlardı geceleyin “Işığın” diyordu; "kırılıp düştüğü yerlerden geliyorum" Karanlık kördü ve acımasız "Ellerimle kırdım ben de kalan kanatlarımı; Kanatlarımı kanatmaktan geliyorum " O bir yenik serçeydi sıkılınca ağlamaya çıkardı Sonra da çift çıkardık; kar yağardı, Biz dinlemez, çıkardık! O kentte bütün sokaklar Biz yan yana yürümeyelim diye dar yapılmıştı, İnsanlar dar yapılmıştı, Çıkardık! Kar durmazdı, üşüşürdü saçlarına Ve hep bir şeylere ağlardı o karlı havalarda Avurtlarına çarpan kar taneleri, Gözyaşlarının sıcaklığına çarpıp erirdi Erirdi Biz yan yana, yana yana Yana yana! O bir yenik serçeydi sıkılınca ağlamaya çıkardı, Ben yürüsem bütün yollar ona çıkardı Gitti Kanatları yüreğimdeydi Kalan, elimde minyatür bir kuş şimdi Yitirdim o aşkın kimliğini; H ü k ü m s ü z d ü r Adı Nevin, İhaneti tutuşturduk bir sabahleyin! Yılmaz ODABAŞI

10-09-2012	#2
Prof. Dr. Sinsi	Yılmaz Odabaşi Şiirleri Kendine Benim İçin Gül Ver Korkma, sana aşkı öğretmeyen kendinin ellerinden tut! Çok ağrımış kendinin, siyah ve ayaz kendinin Hep avuttuğum düşler için bana bir gül ver Bak, Palandöken dağlarında karlar erimiş, teknelerle kol kola bir bahar sulara inmiş; dağlar için, sular için bana bir gül ver Bir gül ver söküldüğüm günler için -ve önce kendinin ellerinden tut- Kendimin ellerinden tutunca, içimden nehirler gibi akmak geliyor; yollara çıkmak, yolculuklara bakmak geliyor Geberesiye içip salaş meyhanelerde, buralardan böyle ceketsiz kaçmak geliyor… Tutunca kendimin ellerinden, pusulasız gemilerde yatmak; yaşlı ve şefkatli bir azizenin koynunda sabaha dek kıpırtısız susmak geliyor… Sevgilim, iyi insan, tutunca ellerimden, ömrümün içinden akmak geliyor Korkma, sana aşkı öğretmeyen kendinin ellerinden tut; sonra bana aşkı öğretmeyen kendimin ellerinden Bak, yıllarım sırılsıklam/ yağmurlar giymiş, günlerin avlusuna yeni yeni çocuklar inmiş; dağlar için, sular için bana bir gül ver Avuttuğum düşler için bana bir gül Bir gül pusulasız gemiler, sökülmüş günler için (Ben bütün yeşillerimi inatçı ayazlara çaldırdım; sen kendinin ellerinden tut ve kendine benim için bir gül ver) Kendine bir gül(ü) ver

10-09-2012	#3
Prof. Dr. Sinsi	Yılmaz Odabaşi Şiirleri Ask Tek kisiliktir tek kisilik kalabaliktir ask ask tek kisiliktir; ikinci bir kisiye bilet yoktur kendinin yayasidir askta ikinci kisi, kendinin mayasi; herkes sevgisini sever ask nedir incil'e göre? nedir tevrat'a, zebur'a, kurân'a göre? bu kitaplardaki asklar küfürler neyin rengine göre? insandir, insan aslolan, insana göre bir bedeni o kiyisizliga birakma saati geldiginde gitmek bir yalnizliktir bütün gitmeler bir yalnizliktir kalmaya göre sevginin ve cesaretin cesetleriyle günler agir ve kirli tortusunu birakirken ömrümüze; günler, düslerimize, özlemlerimizeuzakligin sakaginda kaç namlu kimbilir yakin olmasin diye? sonra biz buradan uçurumlara teslim olan gençligimizle! en rezili belki parayla insan arasindaki yalnizliktir; hiçbir inanç, hiçbir ideoloji, hiçbir ask, hiçbir kitap bu yalnizligin kurallarini bozamiyor bu da bir yalnizliktir 'yalnizlik bir yagmura benzer' yagmurdan önce biz, bütün çilginliklari bir bir bölüstük, bir bir Türküleri, telasli kosuslari, bir bir silahlari, tabulari, ayriliklari; çogaltip yalnizligimizi feodal tekkelerde ellerimizin üstünde bir el bile yokken bölüstük vuruslari sonra bir geceydi ve yalnizdik; çogalttik sususlari yagmura yakalandigimiz geceye çarptik; geceye olmadi ama biz paramparçaydik! ve hayat gaspetti o magrur duruslari hâlâ daglarin üstünde, zambaklarin içinde iste su hayat; destan ve yalniz hayat! yalnizliga halay halay ellerim; kirilasi kirilasi ellerim! benim ellerim, yuh ellerim, sair ellerim kalemimi silahiyla koruyan, kalemi de silahi da yalniz ellerim; 'yalnizlik bir yagmura benzer' yagmurda sirilsiklam ellerim daha birileri biryerlerde yaralardan söz ediyor; sonra binlerce ses o bir sesin üstüne, belki de yüzbinlerce ama kime anlatilir ki yara, orada yara olarak yalniz yarayi anlatan, anlatirken; yara ise orada yara olarak yalniz! destan ve yalnizdir hayat kirilasi ellerim! herkes kendine göre bir yalnizliktir! Iyi ki dogmadiniz hiç dogmayanlar ya da dogmasi olasilik kalanlar, dogarken biz de spermdeki olasilik kadardik; o olasilikla dogmak veya dogmamak üzere yalnizdik simdi de yasamak ve ölmek hâlâ bir olasiliktir hep mengenede, kaderde en çok da yasamak bir olasiliktir sevismek ey, yasamak bir olasiliktir! yalnizligi sevisirken eksiltiyor, eskitiyor ve eskiyoruz sevistigim gece emzirdigim gecedir, özümü katarim ona; geceyi kanatirim gece beni kanatir gece insanligimiz insanligimiz ise yalnizliktir giderek insanlasiyor, uygarlasiyor ve insansizlasiyoruz 'görgü taniklarinin ifadelerine göre' günlerin daginik yüzü ter ve keder içinde; zanlilari her sabah o resmi geçitlerde iste hayatlarimiz intiharlarin ve cesaretlerin sustugu yerde; hayatlarimiz diger hayatlarin da cesetleriyle hayatlarimizda kimselerin bilmedigi yalnizliklar; ama kimseler bilse de bilmese de yalnizlik var ey bütün yalnizliklar! Yilmaz Odabasi

10-09-2012	#4
Prof. Dr. Sinsi	Yılmaz Odabaşi Şiirleri Bir Liseli Silüeti Hayat hattında acemi tayfalardık Ne avunduk sevinç müsveddeleriyle; aşktan ikmale kaldık Bak her sabah bağıran yeni sabaha, artık iklimler değişmiş, kuşlar da gitmiş, tenimde eski ateş, gözlerimde fer bitmiş; heybetli dağlar arasında göğümde yıldız yitmiş Sen hâlâ anılarımın en beyaz yanısın Sen, buğulu bir camın ardından izlediğim hayatın yarısısın Sen, sağanakla gelen sabahlarda çok eski… Çok eski bir şarkının adısın Daha adamlar şehirlere otomobillerle, geceler anılarla birlikte gelir Silûetin giderek uzaklaşır, düşler de kilitlenir ve efkârım bir yaralı ayrılıktan beslenir Kimse bilmez, yıllar yılı hep aynı beyazla gezmek nedendi? Olsun, yirmi yıl seni özleyerek yaşlanmak da güzeldi! Çünkü sen, buğulu bir camın ardından izlediğim hayatın yarısısın Sen sağanakla gelen sabahlarda çok eski… Çok eski bir şarkının adısın Yılmaz Odabaşı