Yalnızlık Dolambacı

Duyduğumla söylediğim
Söylediğimle sustuğum
Sustuğumla düşlediğim
düşlediğimle unuttuğum arasındaki (benliğim)

Böyle başlıyordu enson okuduğum kitapne de güzel açıklar insanın benliğini
Var olmakla yok olmak arasında sallanır oldumHani çarelerin bile çaresiz kaldığı o vakitler vardırİçinde doğduğun dünyayı tanıyamaz olursunBEN'in parçalanma noktasına gelirGerçekten kopma aşamasındadır en son

Senin içinde zaman HİÇliğe gömülür; sonra dünyayla beraber ''hiççilik'' oyunu oynar ZaMaNYalanların arasındaki gerçekleri göremezsin kendi kuyunun içinde ! ölümcül bir yalnızlık içinde kaybolursun!İşte tüm hikayen bundan ibarettir,Farketmezsin

Tuhaf bir dönemden geçiyorsundur,varlığının sadece kendimize özgü ve sadece kendimize değerli olduğumuzu anladığımız dönemdir bu
Bunalımlı ve asi geçen bir süreçtirDolambacın içinde saklanmışsındır; kimbilir

Hayatınız; KİMİM? NEYİM? NASIL DÜŞÜNÜLÜYORUM?gibi soru işaretleriyle doludur tek gerçeğiniz

NOVALİS'in sözüyle: DÜŞÜMÜZDE DÜŞ GÖRMEYE BAŞLAYINCA UYANMA ZAMANI YAKINDIR!!! nedersin?? uyanırmıyız düş dünyasından?

Bana öyle geliyor ki duygu ve düşüncelerimiz ne zaman birbiriyle uyuşursa o zaman uyanacağız
YAKIN MIDIR dersin???

Düş gemisinde YALNIZLIĞA devam o zaman

O kör dolambaçta gezmeye devam