Ruhun Mu Ateş Yoksa O Gözlerin Mi Alevden

Ruhun mu ateşyoksa o gözler mi alevden?

Bilmembu yanardağ ne biçim korla tutuştu?

Pervane olankendini gizler mi alevden?

Sen istedinondan bu gönül zorla tutuştu



Gün senden ışık alsa da bir renge bürünse;

Ay secde edip çehreneyerlerde sürünse;

Her şey silinip kayboluyorken nazarımdan

Yalnız o yeşil gözlerinin nuru görünse



Ey sen kikul ettin beni onmaz yakışınla

Ey sen kigönüller tutuşur her bakışınla!

Hançer gibi keskin ve çiçekler gibi ince

Çehren bana uğrunda ölüm hazzı verince



Gönlümdeki azgın devi rüzgarlara attım;

Gözlerle günah işlemenin zevkini tattım

Gözler kibirer parçasıdır senden İlah'ın

Gözler kisenin en katı zulmün ve silahın



Vur şanlı silahınlagönül mülkü düzelsin;

Sen öldürüyorken devururken de güzelsin!

Bir başka füsun fışkırıyor sanki yüzünden

Bir yüz kiyapılmış dişi kaplanla hüzünden



Hasret sanaey yirmi yılın taze baharı

Vaslınla da dinmez yine bağrımdaki ağrı

Dinmez!Gönülüntapmanınaşkın sesidir bu!

Dinmez!Ebedi özleyişin bestesidir bu!



Hasret çekerek uğruna ölmek kolaydı

Görmek seni ukbadan eğer mümkün olaydı

Dünyayı boğup mahşere döndürse denizler

Tek bendeki volkanları söndürse denizler!



Hala yaşıyor gizlenerek ruhuma "Kaabil"

İmkanı bulunsaydıbütün ömre mukabil

Sırretmeye elden senibir perde olurdum

Toprak gibi her çiğnediğin yerde olurdum



HUSEYIN NIHAL ATSIZ