Uçurumun Kenarındaki Küçük Kızım...

Anneme dönüyorum;yorgun yüzündeki masmavi gözlerine bakarak;

"Burdan atlasam canım acır mı anne?" diyorum


"Olmaz" diyor"Ben yanındayken sana birşey olmaz,izin vermem!"


Şimdi yine uçurumun kenarındayım

Bu sefer yalnız

Annemin yüzündeki yorgunluğu miras edinip kendime;

uzun uzun bakıyorum uçuruma


"SusuyoruM!"


Hayallerim geliyor gözlerimin önüne

Karşılığını beklemeden tüm gücümle sevdiklerim!


En zor zamanlarında yanında olduklarım ve hiçbir zor zamanımda;

Yanımda bulamadıklarım!


Yüzümü rüzgara veriyorum

Kollarımı iki yana açıp soruyorum;


"Buradan atlasam canım acır mı anne?"


Sen duymasan da bu soruyu,ben cevabı biliyorum

Ne atlayabiliyorum;ne kalabiliyorum!


Uçurumun kenarında dizlerimin üzerine çöküp ağlıyorum


Sana,yalnızlığıma,yaşadıklarıma



"Canım zaten acıyor anne;

Atlayayım mı?"