Sonsuzluğa Dair

Sonsuzluğa Dair

Gece karanlıkta gördüğü gölgeye aşık olmuştu , peşi sıra koşmuştu ama o her koştuğuna gölge'de onunde kaçıp gidiyordu

Devamli uzaklaşıyordu

Onu yakalamak için daha hızlı koşmaya başladı

Güneş yavaştan kendini göstermeye başlamıştı , fakat genç hala yetişememişti gölgeye!

Ve birden kaybediverdi onu , güneş doğmuş ve gölgesi yok olmuş gidivermişti , aynı gökkuşağı gibi , aynı yağmur gibi

Her gece gölgesini kovalamak coçukta bilinmez bir arzu , istek haline gelmişti

Birgün mutlaka yakalayacak , ona sarılacaktı

Her gece binbir telaşla çıkıp dışarıya koşuyordu asla yetişemeyeceğini bildiği gölgesinin peşinden

Yani bir tutkuya tutulmuştu , gerçekleşmeyeceğini bile bile

Gölgesine vurulmuştu , güneş doğana kadar onunla olacak gün boyu acısını bırakacak

Ve içinden bir kaç sözcük geçti Peşinden gittiği ama ulaşamadığı gölge'ye

Sen gölge'ydin ben küçükken dikkatlice süzdüğüm , ama hiç ulaşamadığım birgün sana ulaşmak istedim ömrüm boyunca, ama olmadı , ulaşamadım dedi

Sevgiydi gölge

Ulaştıkca kaybedilen , kaybettikçe aranılan

Sonsuzluğa dair


Alintidir