Ayrılığın İlanı..

Gidiyor musun diye sorma bana


Gönderen sensin


Ne terk etmeyi istedim seni,


Ne de daha yaşamadığımız bu aşkı toprağa gömmeyi


Senin kadar öfkeliyim ben de


Senin kadar endişeli




Bir dokunuşunla bin kenti yıkacak güç verirdin bana


Ama inandıramadım seni


Sen, sorgularken beni kafanda


Ben, gözlerinin içine bakıyordum kuşkuyla


Bir tek sözün bağlardı beni sana,


Oysa sen hep susmanın koynunda




Aşkın içine bir kez girdi mi kuşku,


Teslim alır bedenleri de


Sütten çıkmış ak kaşık değildim


Ama yalanı sokmadım iki kişilik dünyamıza


O dünya ki bazen minicik bir odada


Bazen kentin ortasında şekillendi


Nasıl da güzeldi


Zaten varsın diye her şey güzeldi ama


Sen buna inanmadın Ah bu sorular




Yaşamak varken sevdayı delice,


Niye boğarız sorularla?


Nasıl ikna edebilirdim seni?


Ben, aşk dedikçe sen, dur dedin


Ben, seninleyim dedikçe


Sen, hayır dedin


Zaten az konuşan sen


Olumsuz ne kadar sözcük varsa


Bulup çıkardın ortaya


Bense hiç bir şey diyemedim




Ne kadar zarar vermişim sana meğer


Nasıl değiştirmişim seni


Oysa hiç böyle düşünmemiştim


Kimseye zarar vermek istemem ben


Kimseyi olduğundan farklı bir hale getirmek istemem


Ama öyle oldu işte


Demek ki; gitmelerin zamanı şimdi




Çocukluğuna sığınır atlatırsın bu acıyı


Ne sevişmelerimiz kalır aklında, ne sevda sözlerimiz


Rahat değilim diyordun ya, rahat ol artık


Gülüşlerini saklaman için bir neden kalmadı


Tedirginliğinin sebebi de kalktı ortadan




Biliyor musun bir tanem!


Gidişim yürekten değil, zorunluluktan


Sanma ki, bu toy sevdayı başka kimliklere taşırım


Sanma ki, benden sakladığın gülüşleri


yalancı yüzlerde ararım


Seni de götürürüm yüreğimde


Her zaman yokluğunu taşırım




Bulup, bulup kaybettim seni bebeğim


Ne yazık ki, tozduman edemedim kuşkularını


Ne yazık ki, kalamadın bana


Öpücüğümün kokusu kalacak kapının eşiğinde


Kokladıkça; bizi bir yanlışa mahkum ettiğini anlayacaksın