Kısı Sevmek Icın Kısın Sevmek

Ağlıyordum Bir kış günüydü Üzgündüm Yenilmiştim Herkesle selamı sabahı kesmiş bir sabahtı Kahvaltısız Yola çıktım ağzımda bakır alaşımlı bir tat Efkar gibi yağıyordu kar

Bazıları kışın öldü

sevdiğini insanların

dedem

taha amca

karda izledik ayak izlerini

düşmanlarımızın

bir inşaatın içine götürdü bizi

Uğursuz ayakların

karda bıraktığı lekeler

taha amca karlar içindeydi

taha amca kanlar içindeydi


en güzel kar insanın çocukluğuna yağandır Pencereye yüzümü dayar dua ederdim, kar yağsın, durmasın, tutsun, rütbe düşüp yağmur olmasın diye


Hep kış günlerinde düştüm

umutsuz aşklarımın batağına

buğulu camlara adlarını yazdım

konuşamadığım kızların

ve

babaannemin

nice kırgından taşıdığı

eski mücevher kutusunun

sırrı dökülmüş aynasında

o kadar çirkindim ki


bir grayder durmadan soluklanmadan çalışıyordu toprak damlı evimizin bahçesinde Kalabalıktı Küçüktüm acıdan, yaşça Babaannem bayılmıştı Herkes ağlıyordu Dedem ölmüştü Kar ağlıyordu, yağar gibi Küçüktüm Susuyordum Lapa lapa ağlar gibi

Karda yürümek gibisi yoktur geceleri Işığın yalazında seyretmek kar tanelerinin dansını Bir de ayazda sevmek olmadık bir kadını Soğuktan korumaktır asıl marifet sevdiğinin tenini Aşksız geçen kışların intikamıdır geleneksel bahar sevdalanmaları


Ben hep kışı sevdim

Ben hep kışın sevdim beni

sevmeyenleri


YILMAZ ERDOĞAN