Adasarhanlı Köyü Meriç Edirne

Adasarhanlı Köyü Meriç Bilgileri -Adasarhanlı Köyü Hakkında - Adasarhanlı Köyü Tanıtımı - Adasarhanlı Köyü Resimleri







İlçe: MERİÇ - İl: EDİRNE


Köy Muhtarı: İBRAHİM DALKIRAN



Muhtarlık Erişim Bilgileri:


Telefon:

0 (284) 439 10 09


Cep Telefonu:

0 (533) 380 66 07


Edirne
Bilgiler
Nüfus 1368(2000)
Koordinatlar
Posta Kodu 22600
Alan Kodu 0284
Yönetim
Coğrafi Bölge Marmara Bölgesi
İl Edirne
İlçe Meriç
Web Sitesi
Adasarhanlı, Edirne ilinin Meriç ilçesine bağlı bir köydür

Tarihi

Yunanistan sınırını çizen Meriç ırmağının ve Istrancalardan doğan ve köy sınırlarında Meriç ırmağına karışan Ergene nehrinin arasında yer almaktadır Bu özelliği ile bir yarımada özelliği gösterir İsmindeki ada kelimesi buradan gelmektedir Sarhanlı kelimesinin her ne kadar Ege bölgesinde hükümranlık etseler de Saruhanlı Beyliğinin veya Osmanlının Saruhan paşa isminde bir paşası olup bu paşa ile ilgili bir durum söz konusu olabilir Adasarhanlı kelimesi tarihi ve coğrafi bir isim olarak köyümüzün ismi olmuşturKöyümüz şu andaki yerine 1940 larda kurulmuştur Eski köy şimdiki köyün güneyinde ve Ergene nehrinin kıyısında yer almakta imiş Halkın bataklık olan bu bölgede sıtma hastalığı sonucu ölümleri karşısında devlet tarafından zorunlu iskana tabi tutulmuştur Şu anda yüksek bir tepe ve Meriç ovasına doğru olan eteklerinde yer almaktadır

Kültür

ADASARHANLI KÜLTÜR SÖZLÜĞÜ
A
Abgötüren(Alıp götüren): Yabanın büyüğü
Ayvan: Hayvan
Arış: Arabanın çekilmesini sağlayan uzun sırık
Alaf: ot, saman gibi hayvan yiteceği
Alentrik: elektrik El feneri
Arşak: Çevirirken hız kazanması için İğ’in altına takılan ağırlık
Aylak: Boş gezen, işi olmayan
Alay: Konvoy

B
Bomba: Su bidonu
Burunsuluk: Çift sürmede kullanılan hayvanların otlamasını önlemek için burunlarına geçirilen metal kafes
Burgu: Elle çalışan tahta delme matkabı
Boduç: Ağaç veya topraktan yapılmış küçük testi
Bibi: dişi hindi
Bici: Ördek Yavrusu
Bıza: (Buzağı): İneğin yavrusu
Bıldır: Geçen sene
Beegir (beygir) at

C
Cırcır: fermuar
Cılk: Bozuk yumurta

Ç
Çufalık: Hasır ve kilim dokuma tezgâhı
Çendil: Peynir süzme bezi
Çepin: Küçük Çapa
Çırçır: Buğday dövme patozu
Çıt çıt:
Çınka: Kulplu demir bardak
Çombul: su içme kabı
Çerkelli: Övendire Çarık: Ham deriden yapılan ilkel ayakkabı
Çırakman: Susam demetlerinin kuruması için dik olarak dizilmesi Ustası Hüsnü (Çağlayan) agaydı
Çakal: 135 lik massey ferguson traktör

D
Döven: Buğday, arpa, çavdar, fasulye, nohudu başağından ayırmada kullanılan alet
Döven Taşı: Dövenlerin altına çakılan keskin çakmak taşı
Düve: Buzağılıktan çıkmış genç dişi sığıra denir Dana ise genç erkek sığırdır
Domuz: 444 Enter Traktör
Diirmi, Değirmi: Çember
Dürmek: Katlamak
Düümek: Dövmek
Dürü: Düğün evine getirilen hediye
Düzen: Yeni kıyafet (pantolon t-short vb)
Domuz arabası: El arabası
Dragaman: Yevmiyeci işçilerin başkanı
Dolaşmak: Gezinmek
Dolaşmak: Hastayı ziyaret etmek
Dübek: Dibek Bulgur dövdüğümüz çukur
Dolaşmak: İp, çatı gibi şeylerin karışması
Dada: Bebek

E
Elicek: Tahıl biçme sırasında ele geçirilen ağaç alet
Enser: Çivi
Encek: Köpek yavrusu

F
Fol: Tavuk yuvasına konan (genelde) bozuk yumurta
Folluk: Tavukların yumurtlaması için yapılan yer
Fıçı: Mazot varili
Ferece (Ferace):
Fak: Kapan
Fıstan (fistan): Kadın giysisi
Fıydırmak: Kaçmak
Fasille: Fasulye
Fışkın: Sürgün, dal
Fırdolay: Çepeçevre

G
Gazganak: Midye
Gırnata: klarnet
Gözer: Büyük elek
Grep: Başörtüsü
Guli: Erkek hindi
Gidişmek: Kaşınmak
Gege: Ot yolmak için kullanılan kancalı sopa
Gıygıy: Keman
Gorgor: Büyüklenme Gösteriş, caka, fiyaka
Gündöndü: Ayçiçeği
Gurk Kuluçka

H
Hasır: Sazdan dokunan kilim altlığı
Hayat: Salon, evin giriş bölümü
Huştun(mak): Sessiz olmak ses çıkarmamak
Hasanpaşa: Gelincik hayvanı

I
Israne: Ekmek teknesine kazımaya yarayan ince saplı spatula
Iştır: Bir çeşit yabani ot

İ
İilenmek: oyalanmak
İlenmek: beddua etmek
İğşi (iişi) ekşi
İğ: Eğirilen iplerin sarıldığı çubuk
İbrik: Plastik veya topraktan yapılma Su koymaya yarayan kulplu, emzikli kap
İnge: Yenge

K
Kuzukula(ğı): Ekşi ve çiğ yenen bir ot Ekşimelek (işimelek)
Kazık: At, eşek gibi hayvanları kırda otlatmak için bağlamaya yarayan demir veya ağaç çubuk
Kalbur: Elekle, gözer arası eleme aracı
Kaltak: At eğeri
Koşum: Araba hayvanının kayış takımı
Kolan: At, eşek vb hayvanların semerini veya eyerini bağlamak için göğsünden aşırılarak sıkılan yassı kemer
Kırnap: Kınnap Kaba şeyler dikmeye, bağlamaya yarayan ince sicim veya kalın iplik
Kukumak: Baykuş
Kırımsa: Dolu, yağış
Kıra: Kırağı
Kışalamak: Kovmak
Katık: Yemek, azık
Kaykılmak: Diklenmek Birine karşı gelmek
Kaykılmak: Ölmek
Kaçınmak: Gezinmek
Kösee: Fırın karıştırma sopası
Kirez: Kiraz
Kuumak: Kovmak
Kuuğmak: Duvarla, çatı arasındaki boşluk
Kutne: Plastik sefertası
Küp: İçine turşu kurulan, Nişastalık buğday konan büyük toprak kap Kullanılan eşya
Kopça: Düğme
Kurna: Çeşme Musluğu
Kındıra: Çeltik zararlısı ot

L
Labada: Bir çeşit yenen ot (Efelek)

M
Mıh: Nal çakmada kullanılan özel çivi
Marama: El, yüz havlusu
Mısandıra: Yüklüğün üst bölümü
Maşınga (Peçka):
Mokur mokur: Homurdanmak
Mancırak : Kertenkele

N
Naştrapana: (maşrapa): Su içme kapı
Nufut: nohut
Nacak: Küçük balta
Nevale: Yiyecek, azık
Naaş: Nakış

Ö
Övendire: Hayvanları dürtmek, harekete geçirmek için kullanılan, ucu çivili uzun değnek
Özek: Öküz arabasının şase bağlantısını sağlayan ağaç Merkez ağacı
Öreke: İp eğirmek için yumağın takıldığı çatallı sopa

P
Pazen: Çocukluğumuzun pijama ve gecelik kumaşı
Pali: Köpek yavrusu
Papara: Hayvanlara saman ve ıslakyem karıştırılarak verilmesi
Peşkir: Havlu Elbezi
Pantul: Pantolon
Pança: Avuç içi kadar
Pobuç: Ayakkabı
Pelte: Muhallebi
Papur (Papir): Anagölde yetişen bir çeşit ot

S
Süven: Kazık
Sırtmaç: (sığırtmaç): Köyün hayvanlarını belli bir para karşılığı otlatan çoban Köy çobanı
Setre: Ceket
Salmalık: Mahsüller toplanınca hayvanların serbest olarak otlamaya salmak
Süve: (Söve) Kapı ve pencerenin yerleştiği kasa, çerçeve:
Semer: Eşeklerin sırtında yük taşımak için kullanılan alet
Susak: Su kabağının içinin boşaltılması suretiyle elde edilen, köylerde su kabı yerine
Sundurma: Hayat, salon, evin giriş bölümü Hayat
Sacayağı: Eski ocaklarda yemek pişirmede tencere altına konan üç ayaklı demir
Suva: sıva
Suva: Derin olmayan
Saan (sahan) tabak
Sini: Sofra
Sefte (Siftah): Kazanılan ilk para
Sıpa: Eşek yavrusu (Erkek eşek sıpa gezdirmez) Mecaz olarak kullanılır "Erkek kişi çocukla pek ilgilenmez" anlamındadır

Ş
Şovuk: Aydınlık
Şapşak: Sürahi
Şopar: Küçük çocuk
Şıptık: Terlik
Şayka: Ağaç çivi
Şırlan yağ: Ham, susam yağı

T
Tırpan: Çalı kesme aleti
Toparlak: Yuvarlak
Tokat: Bahçe giriş kapası
Temin: Demin, az önce
Te: İşte
Talika: At arabası
Tekne: Hamur karılan ağaçtan yapılan alet
Testi: Toprak su kabı
Târtma: Büyük, yünlü baş örtüsü
Törpü: Marangoz ve demircilerin kullandığı eğenin daha iri tırtıklara sahip olan cinsi
Topsa: Kaplumbağa
Tokyo: Terlik
Tokmak: Bulgur dövmek için kullanılan ağaçtan alet
Tokurcun: Küçük yığın

U
Urgan: Kalın ip, halat, çatı
Uyuntu: Tembel kimse
Uynuk: Ayran
Uştunmak: Susmak, konuşmamak
Uğratmak: Kovmak

V
Varyoz: 10-12 Kg ağırlığında iki başı düz tokmak

Y
Yaba: Arman savurmakta kullanılan, çatal biçiminde, tahtadan tarım aracı
Yelve: Entari
Yayık: Süt ve yoğurttan yağı ayrıştırmada kullanılan alet
Yüklük: Yatakların konduğu yer
Yastaç: Üzerinde yufka açılan tahta Yassı ağaç
Yalabık: Parlak, kaygan
Yular: At, eşek , sığır gibi hayvanları bağlamakta kullanılan ip
Yonga: Ağaç parçası, kabuğu
Yoz: Kışın ormana salınan manda, malak sürüsü
Yalel: Aklı havada kimse

Z
Zelve: Hayvanların boyunduruğa koşulmasında kullanılan demir veya ağaç çubuk
Zampara: Çapkın

Coğrafya

Meriç ilçesine 13 km, Uzunköprü ilçesine 40 km, Keşan ilçesine 40 km, Edirne’ye 110 km uzaklıktadır Denize kıyısı olan Enez ilçesine de 60 km bir yoldan gidilince, Keşan üzerinden gidilince 100 km mesafededir Meriç ve İpsala ilçeleri arasında yer almakta Edirne’nin Güney batısında yer almaktadır Yunanistan sınırını çizen Meriç ırmağının ve Istrancalardan doğan ve köyümüz sınırlarında Meriç ırmağına karışan Ergene nehrinin arasında yer almaktadır Bu özelliği ile bir yarımada özelliği gösterir İsmindeki ada kelimesi buradan gelmektedir İki nehir kıyısında bulunan Ergene ve Meriç ovaları sulu tarıma uygundur Bu sebeple halk su bitkisi olan çeltikçiliğe yönelmiş Araç gereç ve bilgi sini bu yönde geliştirmiştir

İklim

Köyün iklimi, Trakya Karasal iklimi etki alanı içerisindedir

Nüfus

Yıllara göre köy nüfus verileri
2007
2000 1368
1997 1551

Ekonomi

Köyün ekonomisi tarım ve hayvancılığa dayalıdır Köyün 22000 dekar ekilebilir tarım arazisi bulunmaktadır Tarımsal arazilerin büyük bölümünde çeltik üretimi yapılmaktadır

Muhtarlık


Yerleşim yerinin köy tüzel kişiliği alması ile birlikte köyün tüzel kişiliğini temsil etmesi için köy muhtarlık seçimleri de yapılmaktadır

Seçildikleri yıllara göre köy muhtarları:

2009 - İbrahim Dalkıran
2004 - İbrahim Dalkıran
1999 - Hüseyin Soyupak
1994 - Halil Dalkıran
1989 - Hüseyin Soyupak
1984 - Mehmet Ceviz
1980 - Süleyman Yıldırım (1980 yılında ihtilal dönemi, azalıktan)
1979 - Hüseyin Özgün (Keçi Hüseyin)
1972 - Ömer Gündoğan
1968 - Mehmet Ceviz
1967 - Emrullah Koyunlu (Vekaleten)
1964 - İrfan Üzüm
1962 - Emin Soyupak
1961 - Mehmet Ceviz
1960 - Sabri Taşkın (İnkılap Muhtarı)
1958 - İbrahim Toker
1953 - Mehmet Ceviz
1950 - Ahmet Arda
1946 - İsmail Bilen
1942 - Mehmet Taşkın

Altyapı bilgileri

Köyde ilköğretim okulu vardır Köyün hem içme suyu şebekesi hem kanalizasyon şebekesi vardır PTT şubesi ve PTT acentesi yoktur Sağlık ocağı vardır Köye ulaşımı sağlayan yol asfalt olup köyde elektrik ve sabit telefon vardır


Kaynak : Vikipedi, özgür ansiklopedi
Kaynak : Yerel Net
Köyünüze ait bilgi ve resimleri bu konu altında paylaşabilirsiniz