Ashab-I Güzin’Den Hz. Ebu Hureyre R.A. Anlatıyor:

Ashab-ı Güzin’den Hz Ebu Hureyre ra anlatıyor:

Henüz yeni müslüman olmuş, Medine dışında yaşayan bir zat, Rasulü sav’e geldi Ciddi bir ihtiyacı olduğunu söyleyerek yardım istedi Rasulü sav kendisine bir şeyler verdi ve adama:
- Nasıl, sana yeterince iyilik ettim mi? diye sordu Adam:
- Hayır, güzel bir iyilik yapmadın! dedi


Bunu işiten bazı müslümanlar adamın sözüne kızdılar ve harekete geçmek istediler Rasulü sav onlara yerlerinde durmalarını, bir şey söylememelerini işaret etti Daha sonra hane-i saadete gitti, adamı eve çağırttı ve:
- Sen bizden yardım istedin, biz de bir şeyler verdik Sonra da o şekilde konuştun! buyurdu ve biraz daha şeyler verdi Sonra adama:

- Şimdi sana yeterince iyilik ettim mi? diye sordu Adam:
- Evet ailen ve kabilen adına sana bol mükâfat versin, dedi Rasülü sav buyurdu:
- Sen şimdi söylediğin bu sözleri, git aynı şekilde ashabımın önünde de söyle ki, sana karşı içlerinde oluşan o sıkıntı gitsin
Daha sonra adam mescide geldi Yapılan iyilikten memnun olduğunu belirtip, aynı sözleri tekrarladı O zaman Rasülü sav şöyle buyurdu:
“Benimle bunun arasındaki olay, şu adamın haline benziyor:

Bir adamın devesi vardı Bu deve azgınlık edip sahibinin elinden kaçtı Bir grup insan deveyi yakalamak için peşine düştüler, fakat deve onları gördükçe hepten ürküp kaçtı Devenin sahibi onlara: ‘Beni devemle baş başa bırakın! Onun halinden, dilinden ben anlarım!’ dedi ve yerden bir miktar ot koparıp deveye yanaştı Deve otu görünce sahibine doğru geldi, teslim oldu Adam da yükünü yükleyip üzerine bindi
Eğer ben size uysaydım ve ona karşı sert tavrınızı engellemeseydim, bu adam (size vereceği tepki ile) ateşe girerdi” (Bezzar, Heysemî)