Ashab-İ Güzin’Den Hz. Ebu Hureyre R.A. Anlatıyor:
 

Ashab-ı Güzin’den Hz. Ebu Hureyre r.a. anlatıyor:

Henüz yeni müslüman olmuş, Medine dışında yaşayan bir zat, . Rasulü s.a.v.’e geldi. Ciddi bir ihtiyacı olduğunu söyleyerek yardım istedi. . Rasulü s.a.v. kendisine bir şeyler verdi ve adama:
- Nasıl, sana yeterince iyilik ettim mi? diye sordu. Adam:
- Hayır, güzel bir iyilik yapmadın! dedi.


Bunu işiten bazı müslümanlar adamın sözüne kızdılar ve harekete geçmek istediler. . Rasulü s.a.v. onlara yerlerinde durmalarını, bir şey söylememelerini işaret etti. Daha sonra hane-i saadete gitti, adamı eve çağırttı ve:
- Sen bizden yardım istedin, biz de bir şeyler verdik. Sonra da o şekilde konuştun! buyurdu ve biraz daha şeyler verdi. Sonra adama:

- Şimdi sana yeterince iyilik ettim mi? diye sordu. Adam:
- Evet. . ailen ve kabilen adına sana bol mükâfat versin, dedi. . Rasülü s.a.v. buyurdu:
- Sen şimdi söylediğin bu sözleri, git aynı şekilde ashabımın önünde de söyle ki, sana karşı içlerinde oluşan o sıkıntı gitsin.
Daha sonra adam mescide geldi. Yapılan iyilikten memnun olduğunu belirtip, aynı sözleri tekrarladı. O zaman . Rasülü s.a.v. şöyle buyurdu:
“Benimle bunun arasındaki olay, şu adamın haline benziyor:

Bir adamın devesi vardı. Bu deve azgınlık edip sahibinin elinden kaçtı. Bir grup insan deveyi yakalamak için peşine düştüler, fakat deve onları gördükçe hepten ürküp kaçtı. Devenin sahibi onlara: ‘Beni devemle baş başa bırakın! Onun halinden, dilinden ben anlarım!’ dedi ve yerden bir miktar ot koparıp deveye yanaştı. Deve otu görünce sahibine doğru geldi, teslim oldu. Adam da yükünü yükleyip üzerine bindi.
Eğer ben size uysaydım ve ona karşı sert tavrınızı engellemeseydim, bu adam (size vereceği tepki ile) ateşe girerdi.” (Bezzar, Heysemî)