Resûlullahı Seviyordu...

Dıhye-i Kelbî radıyallahü anh,


ticaret için uzak seferlere gider,




dönüşte,


Resulullah Efendimize


sallallahü aleyhi ve sellem




ve torunları


Hasan ile Hüseyin’e


radıyallahü anhüma




hediyeler getiriyordu


Çok “Güzel” ve “Yakışıklı”ydı




Hattâ,


Cebrâil aleyhisselâm


Onun sûretinde gelirdi Resûlullaha


çoğu zaman




Bir gün, yine


Dıhye’nin sûretinde


Mescid-i şerîfe gelmişti




Hasan ve Hüseyin,


Onu, Resûlullah’ın yanında görünce,


Dıhye gelmiş zannettiler




“Acabâ ne hediye getirdi?” diye


minik ellerini Cibrâil aleyhisselamın


ceplerine uzattılar




Çünkü Dıhye,


cebinden çıkarıp da verirdi


hediyelerini




Lâkin elleri boş çıkınca,


Resûlullaha karşı “mahcup oldu”


büyük melek




Oracıktan uzandı Cennete


Bir salkım “Üzüm” koparıp,


verdi birine




Sonra bir “Nar” koparıp,


uzattı diğerine




Çocuklar, tam yemeğe başlayacaklardı ki,


mescidin kapısında, fakir bir ihtiyar;


Ne olur, o meyvelerden bana da verin!


diye, seslendi çocuklara




Çocuklar, ok gibi fırlayıp, bir anda


o ihtiyarın yanına koştular




Biri, elindeki “Üzüm”ü uzattı,


diğeri ise “Nar”ı




Fakir, tam meyveleri alıyordu ki,




Cebrail aleyhisselâm;


Durun, vermeyin sakın! O fakir zannettiğiniz kişi,


Şeytan’dır Cennet meyvası ona haramdır!


diye seslendi çocuklara




Bu îkazla geri döndü çocuklar




Şeytan ise, rezil olarak


terketti o yeri