Resûlullahı Seviyordu...
 

Dıhye-i Kelbî radıyallahü anh,


ticaret için uzak seferlere gider,




dönüşte,


Resulullah Efendimize


sallallahü aleyhi ve sellem




ve torunları


Hasan ile Hüseyin’e


radıyallahü anhüma




hediyeler getiriyordu.


Çok “Güzel” ve “Yakışıklı”ydı




Hattâ,


Cebrâil aleyhisselâm


Onun sûretinde gelirdi Resûlullaha


çoğu zaman




Bir gün, yine


Dıhye’nin sûretinde


Mescid-i şerîfe gelmişti.




Hasan ve Hüseyin,


Onu, Resûlullah’ın yanında görünce,


Dıhye gelmiş zannettiler.




“Acabâ ne hediye getirdi?” diye


minik ellerini Cibrâil aleyhisselamın


ceplerine uzattılar.




Çünkü Dıhye,


cebinden çıkarıp da verirdi


hediyelerini.




Lâkin elleri boş çıkınca,


Resûlullaha karşı “mahcup oldu”


büyük melek.




Oracıktan uzandı Cennete


Bir salkım “Üzüm” koparıp,


verdi birine.




Sonra bir “Nar” koparıp,


uzattı diğerine.




Çocuklar, tam yemeğe başlayacaklardı ki,


mescidin kapısında, fakir bir ihtiyar;


Ne olur, o meyvelerden bana da verin!


diye, seslendi çocuklara.




Çocuklar, ok gibi fırlayıp, bir anda


o ihtiyarın yanına koştular.




Biri, elindeki “Üzüm”ü uzattı,


diğeri ise “Nar”ı.




Fakir, tam meyveleri alıyordu ki,




Cebrail aleyhisselâm;


Durun, vermeyin sakın! O fakir zannettiğiniz kişi,


Şeytan’dır. Cennet meyvası ona haramdır!


diye seslendi çocuklara.




Bu îkazla geri döndü çocuklar.




Şeytan ise, rezil olarak


terketti o yeri.