Ey Su, Çık Yerden!

**Prof. Dr. Sinsi** · 08-04-2012

Ey su, çık yerden!

Bir yaz günü, Ankara-Çamlıdere beldesinde kadınlar tarlada çalışmakta, Ali Semerkandi hazretleri ise sığır otlatmaktadır kırlarda

Ancak namaz vakti geçmek üzeredir

Büyük Velî abdest almak ister

Ama su yoktur

Asasını yere vurur

- Ey su! Çık yerden! buyurur

O anda gövde kalınlığında bir su çıkar

Süratle yayılmaya başlar

Kadınlar telâşlanır

- Bu su da nerden çıktı? Ekinler zarar görecek, derler

Büyük Velî, suya bakarak;

- Ey su! Şöyle belli belirsiz ak! diye seslenir

O anda suyun hızı kesilir

Öyle ki, aktığı belli belirsizdir

ÇEKİRGE ÂFETİ

Bursa’da bir “çekirge afeti” zuhur eder

Hububata çok zarar verirler

Uğraşır, netice alamazlar

Ali Semerkandi hazretlerine gelir;

- Çare nedir? derler

O, asasıyla çıkardığı “su”dan verir

- Bundan serpin, kâfi, buyurur

Hakikaten o sudan serperler

Çekirgeler, orayı terkederler

Padişah çok sevinir

Büyük zatı Bursa’ya davet eder

Kendi bizzat karşılar, iltifat eder

Büyük Velî;

- Bana müsaade, der, izin ister

Padişah üzülür:

- Az daha kalsaydınız, der

Lakin O;

- Mazur görün sultanım, buyurur

Padişah;

- Bir emriniz varsa yapalım, der

Buyurur ki:

- Çamlıdere insanı fakirdir sultanım

Onlara bir ihsanda bulunsanız

- Hayhay efendim, ama nasıl?

- Mesela, askerlikten af, vergiden muaf olsalar

- Emriniz olur efendim, der

Ve bir ferman yazdırıp, arzeder

Durun! Gelmeyin!

Ali Semerkandi hazretleri “rahime-hullahü teâlâ”, Ankara’nın Çamlıdere beldesinde yaşar

Oranın halkını irşad eder

Halk fakirdir

Hayvancılıkla geçinirler

Ve bir çobana ihtiyaçları vardır

Büyük Velî bunun farkındadır

- Ben size çobanlık yaparım, buyurur

- Sana verecek paramız yok, derler

- Mühim değil, duanız yeter

Köylüler;

- Tamam öyleyse der, hayvanlarını getirip teslim ederler

Akşam hayvanlar dönerler geri

Bakarlar ki, sütle dolu memeleri

Hakikati biraz sezer;

- Bu zat, bize benzemiyor, derler

EY KURT, MAKSADIN NEDİR?

Büyük Velî, sığırları kıra salar

Bir kurt gelir, bir sığıra fena bakar

Büyük Velî seslenir:

- Ey kurt, maksadın nedir?

Kurt dile gelir:

- Maksadım, parçalayıp yemektir

- Şimdi git, yarın gel ye! buyurur

Ve o akşam vaziyeti sahibine söyler

Ama inanmaz adam

Ertesi gün kurt gelir, o sığıra yakın durur

Büyük zat;

- Ye ama, deriyi delme! buyurur

Kurt, sığırı yer, dokunmaz deriye

Akşam, yalnızca “deri gider geriye

Adam, bunu görünce deliye döner

Koşar kadıya, şikâyet eder

Kadı, iki tarafı dinleyip geçer zabta

- Şahidin var mı? diye sorar bu zata

- Ağaçlar ve taşlar şahidimdir, buyurur

O böyle söyler söylemez muazzam bir gürültü duyulur

Bayırdaki bütün ağaçlar ve taşlar, yerlerinden kopup mahkemeye doğru gelmeye başlar

Halk korkudan etrafa kaçar

Büyük Velî;

- Durun! Gelmeyin! diye seslenir

O anda dururlar

Köylülerin hepsi görür bunu

İyice anlarlar “büyük Velî” olduğunu

08-04-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Ey Su, Çık Yerden! Ey su, çık yerden! Bir yaz günü, Ankara-Çamlıdere beldesinde kadınlar tarlada çalışmakta, Ali Semerkandi hazretleri ise sığır otlatmaktadır kırlarda Ancak namaz vakti geçmek üzeredir Büyük Velî abdest almak ister Ama su yoktur Asasını yere vurur - Ey su! Çık yerden! buyurur O anda gövde kalınlığında bir su çıkar Süratle yayılmaya başlar Kadınlar telâşlanır - Bu su da nerden çıktı? Ekinler zarar görecek, derler Büyük Velî, suya bakarak; - Ey su! Şöyle belli belirsiz ak! diye seslenir O anda suyun hızı kesilir Öyle ki, aktığı belli belirsizdir ÇEKİRGE ÂFETİ Bursa’da bir “çekirge afeti” zuhur eder Hububata çok zarar verirler Uğraşır, netice alamazlar Ali Semerkandi hazretlerine gelir; - Çare nedir? derler O, asasıyla çıkardığı “su”dan verir - Bundan serpin, kâfi, buyurur Hakikaten o sudan serperler Çekirgeler, orayı terkederler Padişah çok sevinir Büyük zatı Bursa’ya davet eder Kendi bizzat karşılar, iltifat eder Büyük Velî; - Bana müsaade, der, izin ister Padişah üzülür: - Az daha kalsaydınız, der Lakin O; - Mazur görün sultanım, buyurur Padişah; - Bir emriniz varsa yapalım, der Buyurur ki: - Çamlıdere insanı fakirdir sultanım Onlara bir ihsanda bulunsanız - Hayhay efendim, ama nasıl? - Mesela, askerlikten af, vergiden muaf olsalar - Emriniz olur efendim, der Ve bir ferman yazdırıp, arzeder Durun! Gelmeyin! Ali Semerkandi hazretleri “rahime-hullahü teâlâ”, Ankara’nın Çamlıdere beldesinde yaşar Oranın halkını irşad eder Halk fakirdir Hayvancılıkla geçinirler Ve bir çobana ihtiyaçları vardır Büyük Velî bunun farkındadır - Ben size çobanlık yaparım, buyurur - Sana verecek paramız yok, derler - Mühim değil, duanız yeter Köylüler; - Tamam öyleyse der, hayvanlarını getirip teslim ederler Akşam hayvanlar dönerler geri Bakarlar ki, sütle dolu memeleri Hakikati biraz sezer; - Bu zat, bize benzemiyor, derler EY KURT, MAKSADIN NEDİR? Büyük Velî, sığırları kıra salar Bir kurt gelir, bir sığıra fena bakar Büyük Velî seslenir: - Ey kurt, maksadın nedir? Kurt dile gelir: - Maksadım, parçalayıp yemektir - Şimdi git, yarın gel ye! buyurur Ve o akşam vaziyeti sahibine söyler Ama inanmaz adam Ertesi gün kurt gelir, o sığıra yakın durur Büyük zat; - Ye ama, deriyi delme! buyurur Kurt, sığırı yer, dokunmaz deriye Akşam, yalnızca “deri gider geriye Adam, bunu görünce deliye döner Koşar kadıya, şikâyet eder Kadı, iki tarafı dinleyip geçer zabta - Şahidin var mı? diye sorar bu zata - Ağaçlar ve taşlar şahidimdir, buyurur O böyle söyler söylemez muazzam bir gürültü duyulur Bayırdaki bütün ağaçlar ve taşlar, yerlerinden kopup mahkemeye doğru gelmeye başlar Halk korkudan etrafa kaçar Büyük Velî; - Durun! Gelmeyin! diye seslenir O anda dururlar Köylülerin hepsi görür bunu İyice anlarlar “büyük Velî” olduğunu