Değer Sanmıştım Değmezmiş!..

hiç adil olmasada,

hayatı affetmeyi öğrendim

aslında kendimi affetmeyi öğrendim


çünkü ben hayatın ta kendisiyim

önemli olanın , olduğum yer değil

kiminle olduğum olması gerektiğini öğrendim

çaba sarfetmeden

birini " çok " sevmeyi öğrendim



insanın sadece bir anlık çekici&gizemli olabileceğini

ondan sonra alışıldığını öğrendim

ve kolayca vazgeçilebildiğini

kırıldığımda

her ne kadar karşımdakini kırmaya değsede olan şey

"önemli değil" demeyi öğrendim

gözlerim , gözlerine sadece bir defa değsin diye

saatlerce birini beklemeyi öğrendim sıkılmadan


nekadar acı çeksem de

herkesin nefes almaya devam ettiğini ,

nekadar ağlasam da

göz yaşlarımın hiç bi zaman yağmur yağdırmadığını

öğrendim



iki kişinin tartışmasının

birbirlerini sevmediği anlamına gelmediğini,

iki kişinin tartışmamasının da

birbirlerini sevdiği anlamına gelmediğini öğrendim


ilk önce beni sevdiğini söyleyen kişi "o" olduğu halde

ve o'nu sevmemi bekleyen kişi "o" olduğu halde

nasıl oluyorsa ilk önce o'nun gittiğini

ve nasıl oluyorsa kendince haklı olduğunu öğrendim

haksızlığı öğrendim yani

birini nekadar düşünürsem düşüneyim,

ne kadar sevrsem seviyim,

ve ne kadar hayran olursam olayım ,

yine de arkasına dönüp bakmadan

gidebilleceğini öğrendim

duyup da konuşamamanın

görüp de dokunamamanın

acı verdiğini öğrendim



önce "sen ve ben"

sonra "biz"

sonra yine "sen ve ben" demeyi öğrendim

yaptığım fedakarlıkların karşılığını

iftiraya uğrayarak almayı öğrendim


kandırmasam da

kandırılmayı ,

aldatmasam da

aldatılmayı,


unutmasam da

unutulmayı,

sevsem de

sevilmemeyi öğrendim


ama en kötüsü de ; bunları sadece bir kişiden öğrenmekti

DEĞER SANMIŞTIM

DEĞMEZMİŞ


Alıntıdır