Çocukça Düşler..Okumadan Geçmeyin Kesinlikle...

İSTANBUL' DA BİR EV
İlayda, kızım pastanı bitirsene…
- Doydum anne, yiyemeyeceğim artık
- Aa ama bak arkadaşlarının hepsi önlerindeki pastayı bitirdi Hem bugün senin doğum günün yavrum Tam 7 yaşındasın artık Koca bir kız sayılırsın…Pastanı bitirmezsen, bir daha arabayla gezmek de yokHadi yavrum, pastanı bitir ve sonra arkadaşlarının sana getirdikleri hediyeleri beraber açalım ha ne dersin?
-OffTamam anneBitiriyorumAma canım hiç istemiyor



Anne' nin düşü

- Zaman ne de çabuk geçiyor değilmi GökhanEvlendiğimiz zamandan beri tamı tamına 10 yıl geçti:En sonunda İlaydamız da 7 yaşına girdiVe ben çok mutluyum Şimdiye kadar ne istediyse aldık Bisiklet, bilgisayar, oyuncaklarVe görüyorum ki şimdi o da çok mutluAma bazen korkuyorum Okul zamanı da geldi artık En iyisi özel okula göndermekDevlet okulları malumO yüzden İlayda ‘ nın gelişimi açısından da bu çok önemli Büyüdüğünde onu iyi yerlerde görmek istiyorum anlıyor musun Gökhan Tek korkum bu…

-Biliyorum karıcığım Elbette ona iyi bir gelecek hazırlayacağız…Ve mutlu bir yaşamı en az o da bizler kadar hak ediyor

Düş durur, film durur, zaman durur, herkes dururKimse kıpırdamaz Ve bir tek İlayda, masasından kalkıp anne ve babasına dönerek cevap verir

İlayda :

Evetİyi bir gelecek, mutlu bir yaşam beni bekliyor Olanlardan, ve yaşıtlarımın öldürülmesinden hayatımın hiçbir evresinde haberim olmayacak Duysam da umarsız kalacağımBöyle yetiştirileceğimOysa ölenlerin yerinde ben de olabilirdimHaberlerde Diyarbakır denilen o şehirde bombalarla parçalanan benim de vücudum olabilirdiAnnem de babam da bunu anlamıyorlarVe anlamayacaklar

Geçenlerde babam, haberleri izlerken ölen çocuklara “Zaten büyüdüklerinde terörist olacaklardı” diye söylerken işittimNasıl yani baba, nasıl?Ölüm bir çocuğa nasıl yakıştırılır?Nasıl terörist gözüyle bakılır yaşıtımaO daha bir çocuk baba anlıyor musun o da benim gibi bir çocukHem de ölümü hiçbir şekilde hak etmeyen, yüreği benim gibi minicik ve hızla çarpan; gözleri benim gibi mavi olmasa da kapkara kaşları ve kömür karası gözleriyle annesine bakan bir kürt çocuğu

Baba, bunu nasıl anlatabilirim ki sana…En iyisi senin için, tekrar masama oturup pastamı bitireyim Yoksa arabanla gezdirmeyeceksin değil mi?


ANKARA' DA BİR GECEKONDU

-Hasan, uyansanaSaat sabahın yedisi olmuş ve sen halen yatıyorsun
-Biraz daha uyuyayım ana, ne olursun
-Kalk diyorum sana Geç bile kaldın Biran önce boya sandığını alıp çıkHem sabah insanlar işe gidiyorlar Daha çok kazanırsın Hadi benim yavrum, hadi Hasan’ ım
-Tamam ana, kalkıyorum



Anne' nin düşü

- Ahh Hasan’ ım ahhYaşın daha 8 Babanın ölümünden sonra seni okula da gönderemedimBir bilsen içim ne kadar kanıyorAna yüreği derler bunaAma bu yoksulluk, bu yokluk elimizde avucumuzda ne varsa aldı götürdüHer sabah ben temizliğe, sen ayakkabı boyamayaBelki okula giden yaşıtlarını görüyorsundur sokaklardaYüzünü çevirip bakamıyorsundur onlaraVe başını öne eğip önündeki ayakkabıya daha da hızlı fırça sallıyorsundurBir fırça daha, bir fırça dahaVe her akşam yüzün yorgun geliyorsun eve Ders çalışmaktan değil yavrum, arkadaşlarınla oynamaktan değil; çalışıp eve para getirdiğindenHayat, çocukken başlamış senin için yavrumAnan öle yavrum, anan öle

Düş durur, film bir kez daha durur, tıpkı Ankara’ nın soğuk havası gibi Hasan’ ın anası da donakalırVe Hasan konuşmaya başlar

Hasan :

Babam, havası puslu ve insanları soğuk, Ankara’ daki gecekondumuzda bizi bir başımıza bıraktığında ben daha 6 yaşındaydım6 yaşımda hayata başladım 6 yaşımda üşüdüm6 yaşımda mendil satmaya başlayarak tanıdım bu kentteki resmi gözlerle bakan insanlarıVe 2 yıl geçtiGeçenlerde ayakkabısını boyadığım bir adam ben boya yaparken bir yandan da elindeki gazeteyi açtıDikkat kesildim birden gazetedeki resmeBir çocuk kanlar içinde yerde yatıyorduBir çocuk ölmüştüKim öldürebilirdi ki benim yaşımdaki bir çocuğu Kim kıyabilirdi ona?Kime, ne söylemiş olabilirdi?

Adam, gazetedeki resme dikkatlice baktığımı görünce birden gazeteyi çevirdiVe neden öyle dikkatli baktığımı sorduİçimdekileri söyleyemedim ona O çocuğun neden öldürüldüğünü sormak isterdim halbukiBir nedeni olmalıydı öldürülmesininYoksa kim kıyabilirdi masumca çarpan bir yüreğe?

En iyisi ben işime koyulayım, anam evde ekmek bekler benden Bir kez daha fırça vurayım şu kahrolası ayakkabılara, bir kez dahaÖlen yaşıtım için bir kez daha parlatayım şu lanet ayakkabıları…

BATMAN

-Mizgin, şehre hastaneye gideceğiz hazırlan kızım
-Tamam ana şimdi hazırlanıyorum
-Hazırsanız çıkalım artık



Mizgin ve annesi arabaya binerlerYolda ilerlerken aynı istikamete giden iki kişiyi de arabalarına alıp yola devam ederlerVe birden yolları kesilirHemen ardından araç taranmaya başlarMizgin, ardı ardına gelen kurşunlarla olan bitenden habersiz can verirVe her şey bitince de saçlarından sürüklenerek arabadan çıkarılır

Annenin düşü

Mizginim…Yüreğimin kanayan yarasıNasıl acımasızca öldürdüler seniOysaki doğup da seni ilk kucağıma alışımda nasıl heyecanlanmıştımMizginimYürek yaram benimBen bir saçına bile dokunamazken o kanlı bedenini saçlarından tutarak nasıl sürükledilerNasıl öldürdüler seniKurşunlar neden seni seçti?O kanlı saçlarının kurbanı ben olaydım yavrum Aç gözünü Mizginim Daha büyüyüp doktor yapacaktım seni Hasta anana sen bakacaktınNe olur yavrum, ne olur Mizginim, Ne olur benim yüreğim aç gözlerini aaaççBen doğurdum seniBen dokuz ay karnımda taşıdım…Ben büyüttüm Onları dinleyip de sakın ölme yavrumAnan için aç gözleriniO kanlı saçlarının kurbanı olduğumNe olur onlara uyup da ölme sakınaç gözlerini

Düş son kez dururHerkes durur, silahlar susar, annesi susar, zaman bu sefer utancından durur Bir tek Mizgin konuşur Bir tek o cevap verirYalnızca o

Mizgin :

Açamadım gözlerimiVe öldümÖlürken tam 8 yaşındaydım ben İlayda gibiHasan gibi…Kurşunlar üstüme geldiğinde hiçbir çocuğu benim yerime koymak istemedimNe İlayda’ yı ne Hasan’ ıBir Kürt kızıydım ve beni öldürenlere göre kurşunları en çok ben hak etmiştimVe bu yüzdendir ki ölüm en çok bana yakışıyorduİlayda, Hasan sakın üzülmeyinSizin yerinize de öldüm benSizin yerinize de can verdimVe İlayda ailen seni iyi yetiştirip büyüdüğünde sakın 8 yaşında bir kürt kızının acımasızca öldürülüp, saçlarından sürüklendiğini unutmaVe Hasan, o boya sandığına düşlerini sığdırdığın anlarda, her ayakkabı boyayışında bir fırça da bizler için, yaşıtların için vur O kirli ayakları sen temizle HasanO kipkirli ayakları bir tek sen temizle

Kanlı saçlarıma kurban olan anam, büyüyemedi Mizgin’ in İzin vermediler büyümemeKorktular bendenYetmezmiş gibi saçlarımdan sürüklediler yerdeBir daha gözlerimi açıp sana bakamayacağım anamAma merak etme ölürken de, saçlarından sürüklenirken de onurluydu Mizgin’ inİnadına gülümsedim katillerimin yüzüneİnadınaÇünkü ben onurlu bir kürt kızıyım anam…Çünkü ben MİZGİN’ dimÇünkü ben Zilan’dımBen Şilan’ dımBen Enes ‘ timVe öldürülen bütün çocuklardımO yüzden ölürken de onurluydum…Öldürülürken deÇünkü ben bir çocuktum