Sevgi Dostluk Ve Kardeşlik İle İlgili Hikayeler

sevgi dostluk kardeslik ile ilgili oyku

bir varmis bir yokmus gokyuzu toprak iken yeryuzu yaprak iken kafdaginin ustunde yildizlarin ortasinda bir orman varmisbu ormanin adi sevgi ormaniymisbu ormanda bir tane muhabbet cinari varmisdallari yedi kat goge kokleri yedi kay yere uzanirmis sankibir firtina kopsa siddetli bir yagmur yagsa butun agaclarinin dallarini altina alirmisonlari sogukta dondurmaz sicakta yazdirmazmisaslinda diger agaclarda yardimlasma konusunda ondan geri kalmazlarmisdostluk sogudu zorda kalanlarin yardimina kosar vefa mesesi her turlu zorluga karsi gogus gerirmisbutun bu guzel agaclarin arasinda birde kardeslik pinari varmisyazin soguk kisin ilik akarmisgece-gunduz ihtiyaclarini karsilarmis butun agaclarinsevgi ormaninda nese gunes isiklari kadar cokmutluluk hava kadar bolmussanki hepsi ayni ailenin ferdi bir agacin derdi,butun agaclarin derdiymisbirisinin dalimi kirildi baska birini kurmu kemiriyor…hemen herkes seferder olurmuskardeslik pinarinin suyuyla yara iyice temizlenir vefa mesesi ve dostluk sogudunun oz sularindan merhem yapilir muhabbet cinarinin yapraklariyla sarilirmisve bsr haftaya kalmaz iyilesirmis yarayalnoz bu ormanda bir kuskus agaci varmisyapraklari kucucuk dikenleri kocamanmisoda obur agaclari severmis ama ne sevmeeuzun dikenli dallariyla diger agaclarin govdelerine sarilirmisonlar canlarinin acidigini soyleyince:siz beni sevmiyosunuz buralardan gideyimde hem siz kurtulun hemde ben kurtulayimdiye kizarmisve bir gun dedigini yapmisalmis basini gitmis kayalarin taslarin oldugu bir yerene ekersen onu bicersinkuskus agacinin yaptigi ayni seyi taslar ve kayalar ona yapmislarseni cok seviyoruz diye kokunu govdesini sikistirmislaryillarin hincini cikarircasina ruzgarda buuvbuv diye esmeye simsekler nefesini kesmeye baslamiskuskus agaci gun gectikce sararip soluyormusbu arada firsattan istifade kucucuk bir kurt icine giresinmi?kirt kiirtkirt kirt…diye ozunu yemeye icini oymaya baslamiskuskus agaci bir sagina bir soluna bakmis caresizcene vefa mesesini ne dostluk sogudunu neden kardeslik pinarini gormusgunleri inleye inleyekucucuk kurdun kirt seslerini dinleye dinleye gecip durmusbutun bunlara ragmen geri donmeyi bir turlu kendine yediremiyormusmuhebbet cinari onun haline aciyip dallariyla gelmis yapraklariyla el etmisama kuskus agaci inadim inat adim kel murat deyip geri donmemisgokten 3 tane mavi kus gelmisbiri sevgi ormanina biri kardeslik pinarina biride bu masali okuyanlarin penceresine konmus!!

dostluk agaci

bir varmis bir yokmus belki dedemin, belki dedemin dedesinin zamaninda efsaneler cokmus… anlatacagim hikaye munzur daginin eteklerinde yuksek vadilerin ve caglayanlarin arasinda erzincan’in caferli koyunde gectigi bilinir ve oyle anlatilir…

kimseye ait olmayan bir arazide kocaman mi? kocaman bir agac varmis… cocuklar o agacin adini ozgurluk agaci; koymuslar dostluk ve sevgi yemisi verirmis her yil bu ulu agac her bahar bembeyaz ciceklerle suslenen dallarini, renk renk baris kuslari doldururmus…

her yil sevgi ve mutlulukla beslenirmis bu ozgurluk agaci sevgi, dostluk ve mutluluktan saglarmis gereksinimini bu agacin sevgiden olusan sevgi meyvesi, diger tum agaclardan ayri bir ozellik katarmis ona yapraklari daha canli, golgesi daha serin, govdesi daha gucluymus ona “dostluk ve sevgi agaci” denilmesinin nedeni tum canlilari barindirirmis dallarinin altinda ve ustunde soguktan yagmurdan kardan tutunda tum kotuluklerden korur ve meyvesiyle beslermis onlari golgesinde barinan hayvanlarin sevgisi, dallarinda otusen kuslarin nesesi, altinda serinlenen yaslilarin, cocuklarini emziren annelerin mutlulugu ozgurluk agacini sevindirirmis tum varliklar bu agacin onunde saygiyla egilir ruzgar bile selam dururmus ozgurluk agaci her gun biraz daha yoredeki canli cansiz varliklara sevgisini paylasirken tum hayvanlari ve insanlari da yemisiyle doyururmus

yillar yili hayvanlar ve bu yore halki baris, dostluk, mutluluk ve guzellik icinde yasayip gitmisler caliskan basarili, sevecen,durust insanlarmis bunlar ozgurluk agacinin bereketli yemisi o yoredeki butun kuslara, hayvanlara, insanlara ve cocuklara yeter de artarmis, butun canlilar faydalanirmis yemisinden her yaz sanki bereketlenir bitmek nedir bilmezmis, artan yemisler de saklanir butun kis mevsimi yenirmis koyde istemiyerek iki kisi arasinda bir anlasmazlik ciksa koyun cafer agasi hemen devreye girer, bu iki dargin insana dostluk ve sevgi yemisi sunarak baris serbetinden icirip olay hemen tatliya baglarmis

tum gucunu ve hakseverligini ozgurluk agacindan alan cafer aga “dur” dedi mi sular dururmus, ‘yuru” dedimi daglar yururmus o zamanlar o nedenle koyde kimse dargin, kirgin durmazmis, sevgi ve dostluk icinde yasayip gitmisler yillar yili kimse kimsenin malina goz dikmez, kimse, kimsenin hakkini yemez, her tarafta baris, dostluk, sevgi, durustluk ve kardeslik hukum surermis…

bu toplumu kiskanip cekemeyen komsu koylerin agalari ise bu koyun huzur ve mutlulugunu bozmak icin cesitli planlar yapip, tuzaklar kurar dururlarmis amaclari ise bu koyun birlik ve duzenini bozup goz diktikleri verimli arazilerini ve dostluk agacini ellerinden alip isgal etmekmis hemen ise koyulmuslar tabi araya casuslar koyup cafer aganin sirrini anlamaya calismislar ve avuclar dolusu altin vaat etmisler bu sirri cozeceklere bu koydeki hikmetin o ozgurluk agaci oldugunu ogrenen cevre koylerin agalari bir plan hazirlayayarak bir gece gizlice gelip butun dallarini kesip goturmusler ozgurluk agacinin…

artik meyve vermez, kuslara, cocuklara gulmez olmus ozgurluk agaci, altinda cocuklar oynamayan, kuslar konmayan ozgurluk agaci uzulmus, uzutusunden hastalanmis aglamaya baslamis kokleri “ozledim” demis onlari, “dallarima konan rengarenk kuslari ozledim, altimda oynarken cocuklar civil civildilar nese bulurdum onlarla, dallarimi kestiklerinden bu yana golgeme yasli nineler, dedeler de gelmez oldu anneler o guzelim cocuklarini emzirmez oldu dallarimin altinda” deyip derinden derine ic gecirirmis… derken koyluler bir bakmiski, ozgurluk agaci kurumus, cansiz, bir odun parcasindan farki kalmamis…

koyluler toplanip aglamis, adaklar adamis, agitlar yakmislar, dualar etmisler ama fayda etmemis, ozgurluk agaci yesermemis bir daha bir daha dostluk ve sevgi yemisi yenmemis o koyde, baris serbeti icilmemis kisa bir zaman sonra bu mutlu toplulukta isyanlar ve kavgalar baslamis bunu firsat bilen diger koyun agalari ise hemen savas acmislar kendi ic kargasalari yetmezmis gibi bir de diger koylulerle yillarca savasip iyice yilan bu insanlar, degisik kentlere goc etmeye karar vermisler…

o gunden sonra herkes biribiriyle kus ve kavgali olmus, o gun bu gundur ne baris, ne huzur, ne de bereket kalmis o koyde … mutluluk ve huzur da orda yasayan insanlar gibi terkedip gitmis buralari…

ve diger kiskanc cevre koylerin de o yil butun ekinleri, agaclari kurumus onlarinda cogunlugu gocup gitmis uzaklara…