Her Türk Okumalidir

Arkadaslar ben bunu okurken cok duygulandim ve sizlerle paylasmak istedim


Bu vatan bu günlere nasıl geldi diyorsanız lütfen üşenmeden aşağıdaki anlatılanları okuyun

>Azman Dede;
>Balıkesir`de son gömdüğümüz Çanakkale gazisi İvrindi´nin Mallıca köyünden
>104 yaşında Azman Dede idiGençliğinde iki metreyi aşkın boyu,dev görünümüyle insan azmanı sayılmış herkes ona azman demeye başlamış,soyadı kanunu çıkınaca da Azman soyadını almıştı Esas ismi adeta unutulmuştu
>Yıllar önce bir yerel araştırma sırasında Mallıca köyü kahvesinde kendisiyle görüştüm
Kulakları ağır işitiyordu Köylülerden biri yardımcı oldu Benim sorduklarımı kulağına ba ğıra bağı ra
söyledi
>Onun sesine alışkın olduğundan anladı Sordukları mı cevapladı Söz Çanakkale`ye geldiğinde o koca ihtiyar sarsıla sarsıla, hıçkırıklar içinde ağlamaya başladı Kendi zor duyduğu için kan çanağına dönen gözleriyle
bizede duyurmak için bağıra bağıra anlatmaya başladı:
>-"Bir hücum sırasında bölük erimişti Yüzbaşı telefonla takviye istedi
>Gece yarısı siperleri takviye için istediğimiz askerler geldi
>Hepsi askere alınmış gencecik insanlardı Ama içlerinde daha çocuk denecek yaşta üç-dört asker vardı ki hemen dikkatimizi çekti
>Bölüğü düzene soktum Yüzbaşı gelenlerle tek tek ilgileniyor,karanlıkta el yordamıyla üstlerini başlarını düzeltiyor, sabah yapılacak olan süngü hücumuna hazırlıyordu Sıra o çocuklara geldiğinde, o cıvıl cıvıl şarkı söylerek gelen çocuklar birden çakı gibi oldular
Yüzbaşı sordu; >"Yavrum siz kimsiniz?", içlerinden biri; "Galatasaray Mektebi Sultanisi talebeleriyiz Vatan için ölmeye geldik!" diye cevap verdi
>Gönlüm akıverdi o çocuklara
>Bu savaş için çok küçüktüler Daha süngü tutmasını bile bilmiyorlardı
>Onlarla ilgilendim "Mermi böyle basılır Tüfek şöyle tutulur
>Süngü böyle takılır Düşmana şöyle saldırılır!"diye Onları karşıma alıp bir bir gösterdim Siperlerin arkasında ay ışığında sabaha kadar talim yaptıkGün ışımadan biraz dinlensinler diye siperlere girdik
>Ortalık hafif aydınlanır gibi olunca hep yaptıkları gibi düşman gemileri gelip siperlerimizi bombalamaya başladı lar Yer gök top sesleriyle inliyorduHer mermi düştüğünde minare gibi alevler yükseliyor
>birgün önce ölenlerin kol, bacak, el, ayak gibi parçaları havaya kalkan topraklar siperlere düşüyordu Mermiler üzerimizden ıslık çalarak geçiyordu
>Siperler toz duman içinde kalmıştı Bir ara yüzbaşı "Azman yandık!" diye siperin köşesini işaret etti
>O şarkı söyleyerek sipere gelen, sanki çiçek toplarmış gibi neşeli olan
>o çocuklar siperin bir köşesinde sanki bir yumak gibi birbirine sarılmış >tir tir titriyorlardı Çocuklar harbin gerçeği ile ilk defa karşılaşıyorlardı Ürkmüşlerdi Yüzbaşı yandık demekte haklıydı
>Muharebede bir ürküntü panik meydana getirebilirdi
>Tam onlara doğru yaklaşırken içlerinden biri avaz avaz bir marş söylemeye başladı!
"Annem beni yetiştirdi bu yerlere yolladı
Al sancağı teslim etti Allah´a ısmarladı Boş oturma çalış dedi hizmet eyle vatana
>Sütüm sana helal olmaz saldırmazsan düşmana
>Baktım hemen biraz sonra ona bir arkadaşı daha katıldı Biraz sonra biri daha
Marş bitiyor yeniden başlıyorlar Bitiyor bir daha söylüyorlar
>Avaz avaz! Gözleri çakmak çakmak Hücum anı geldiğinde hepsi süngü takmış, tüfeklerine sımsıkı sarılmış, gözleri yuvalarından fırlamıs dişler kenetlenmiş bekliyorlardı
>O an geldi Birden yüzbaşı "Hücum!"diye bağırdı Bütün bölük, bütün tabur, bütün alay cephenin her yerinden fırladık İşte tam o anda,tam o anda, o çocuklar kurulmuş gibi siperlerden fırlayıverdiler İşte o an
>Tam o an bir makinalı yavruları biçiverdi Hepsi sipere geri düştüler
>Kucağıma dökülüverdiler Onların o gül gibi yüzleri gözümün önünden gitmiyor Hiç gitmiyor!
>İşte ben ona ağlıyorum, o çocuklara ağlıyorum!
"Azman dede ağlıyordu
>Ben ağlıyordum
> Kahvede kim varsa ağlıyordu
>Kahveci gözyaşları içinde bize çay getirdi Eğildi;"Azman dede hep ağlar
>Niye ağladığını bugün ilk defa anlattı" dedi

[