Papatyalar Yılın Annesi Burda Bakın

Papatyalar Yılın Annesi Burda Bakın Yazısı - Papatyalar Yılın Annesi Burda Bakın Sepkin Coşkun - Sepkin Coşkun Yazıları

'Düşünmek istemesem de geçmişimi, elimde değil geliveriyor aklıma

Keşke insan hatırlamak istemediği anılarını bir kalemde siliverse

Anlatırken bile o günleri yeniden yaşar gibi oluyorum ve buda beni çok yıpratıyor'' dedi ve sustu!


Daha konuşmaya bile başlamadan aramızdaki sessizlik beni çok etkilemişti

Gözlerine hafif bir buğu çöktüYaşadığı acıların en büyük şahidi olan alnının çizgileri yavaş yavaş belirmeye başladı

Nefesimi tutmuş onun hareketlerinden,yüzündeki mimiklerden sık sık iç çekişlerinden neler yaşamış olabileceğini merakla takip ediyor,beynimde hızla anlam üretmeye çalışıyordum


İkimiz de çayımızdan birer yudum aldık


Beyaz pamuk elleriyle tülbentini düzeltti,derinden bir off daha çekti ve bütün cesaretini toplamış olsa gerek ki ''peki, madem istiyorsun anlatayım da dinle o zaman'' dedi


Onun yüreğinde ki çırpınış bir an bana geçmişti sankiO kadar emindim ki yaşadıklarının kolay olmadığına her insanın rahatlıkla katlanabileceğine ihtimal bile veremiyordumBütün dikkatimle ben de yüzümdeki tebessümle hazırım hadi anlat demeye getirdim


''Hayatımın neresinden başlasam bilemiyorumAtmış beş yaşımdayım ve son otuz beş yılımı yaşadım sayıyorumGeride bıraktığım on beş yılımı ne sen sor, ne ben söyleyim

Cahilim ben okula göndermemişler ki, kör gibi yaşadım işte,gönderselerdi koşa koşa giderdim

Ben de sizler gibi okuyup yazabilseydim belki bu acıların hiç birini çekmezdim

Yol bilmem iz bilmem anlayacağın, elimden tutup götürmeseler doktora bile gidemem,aha şuracıkta ölür de kalırım

Üç kız, dört oğlan yedi kardeştikOndört yaşında verdi beni babam kocaya,aynı köydendik O benden bir kaç yaş büyük, ailenin tek evladıydıEskiden köy yerinde erken evlendirilirdi kızlar ondört, bilemedin onbeş dedi mi hadi bakalım doğru kocaya

Daha evliliğin ilk yıllarında neye uğradığımı anlayamadım,yediğim ilk dayağı hatırlıyorumİlk diyorum ne bilirdim ki ilk olmayacağını dahası da varmış

Kaynanam zor aldı elinden,bastı bağrına acıyan yerlerimi okşuyor,kanayan yaralarımı ise eliyle silmeye çalışıyorduYa çocuksu kanayan yüreğimi, onu hangi el silebilirdi ki

Atmış hanelik bir köyde yaşamış olmamıza rağmen ailemi göremiyordumBu konuda bana kati bir yasak konmuştuHem eskiden her derdini anaya babaya söyleyemezdin,gelin gittin, anca ölün çıkar o evden der tekrar geri gönderirlerdi koca evine


Ne yapsam,ne etsem hep kusur bulurdu, yani beni dövebilmesi için belli başlı hiç bir neden gerekmiyordu onaAilem burnumda tütüyor ama ne ben gidebiliyor, ne de onlar gelebiliyorduKüçük pencerede gözüm takılı kalırdı, anam binde bir ordan geçecekte ben de uzaktan görebilecektim


Pınarlar vardır köy yerlerinde suyunu her gün ordan taşırsın,ben de her pınara inişimde içimden dua ederdimAllahım ya anama ya bacıma rastlayımda yüzlerini bir göreyim diye

Çok korkuyordum ondan, çünkü bir gölge gibi takip ediyordu beni

Buna hayat denilmez ama yaşantım bir zindan olmuştuBir kaç ay geçmiyor bayıltasıya dövüyorduBen ağlayıp acı çekmekten bıkmıştım da, o ağlatıp acı vermekten bıkmamıştıHatta zaman geçtikçe şiddetin dozu daha da artıyorduSade ben değildim bu duruma üzülen zavallı yaşlı annesi bile çok üzülüyor karşı çıksa da gücü yetmiyordu insan kılığında ki canavar ruhlu oğluna


Birgün tüm cesaretimi toplayıp ona çocuğumun olmamayışınıda kusur sayarak yeniden evlenmesini söyledimEğer bana dokunmazsan ben oturur ölene kadar annene ve çocuklarına bakarım dedim

Benim kaybedecek neyim vardı ki?

Hiç tanıyamadığım hayattan bir beklentim kalmamıştıBir kaç gün sonra kabul ettiAraştırdık annesiyle birlikte başka bir köyden gidip aldık kızı''


Yüzümde ani bir tepki gördü sanırım hemen kendinde açıklama ihtiyacı duydu


''Şaşırma kızım, eskiden kıza soran mı vardı? Verip başlık parasını küçük bir düğün alıp geliyordunŞimdiki gibi belediye nikahı falan da bilmezdi o zaman ki insanlar,hepsi cahildiBaşka ne beklenir ki cahillikten


Kuma geldiNe yalan söyleyim hiç ağrıma gitmediYeter ki beni rahat bıraksın, tek istediğim buyduZavallı kumam da zor durumdaydı aynı işkenceleri şimdi o çekiyorduAradan bir yıl geçmemişti ki ailesi geldi, alıp götürdü

Yine ben kalmıştım ortada korkulu bir rüya gibiydi günlerim,bıraktığımız yerden devam ediyorduk

Kısa bir zaman sonra tekrar evlendirdim


Ne bitmez tükenmez çilem varmış yarap

İkinci kuma da fazla dayanamadı oda terkedip gidiverdi bir anda


Bu arada ailem haber salıyor eve dömemi sahipsiz olmadığımı söylüyordu

Yapamıyordum

İnsan kılığındaki canavar eğer gidersem ailemi öldürmekle tehdit ediyordu

Bir kuma daha getirdimBu defa uzak bir köyden almıştık malum ünümüz duyulmuştu yakın köylerde


Yok, o da çare olmadı, oturup ben ağlıyordum hallerine

Üçüncü kuma da çekip gitti

Ona Olur,buna olmaz derken benim hayatımdan onbeş yılım heder olmuştu


Bir akşam pınara su getirmeye gittim anamla karşılaştım okadar özlemiştim ki sarılıp ağladım bir yandan da korkudan tir tir titriyordu bedenimSanki bir el saçlarımdan tutup beni eve doğru sürüklüyorduÇarçabuk suyu alıp eve döndüm korktuğum başıma gelmişti

Sanki gözlerinden ateş fışkırıyordu,mutfağa doğru döndüğümü biliyor sonrasını hatırlamıyorum


Yemeden, içmeden ve konuşmadan iki gün yatmışım, ne çıkmaz canım varmış''


Gül pembe yanakları solmuş,dudakları kurumuş,gözleri küçülmüştüBen ne haldeydim bilemiyorum onu da acıların kadınına sormak gerek

Yüzüme bakıp gülümsedi

''Gördün mü hanım kızım? ne acılar varmış dünyada,koca onbeş seneyi bir çırpıda anlatmak kolay olmuyor, daha ayrıntılara bile girmiyorum'' dercesine başını hafifce aşağı yukarı salladı

off anam of diye iç geçirdi ve devam etti


''Bir sabah dışardan kalabalık sesler geldi kulağıma merak edip açtığımda kapıyı büyük abim önde elinde bir silah, diğer kardeşlerim arkada kapıya dayanmışlar beni götürmek istiyorlardı

Kapıyı açıp dışarı çıkmamla abimin kolumu sıkıca tutup kendine çekmesi bir oldu


--Geleceksin- diyordu --ya geleceksin ya da kocan olacak adamı vururum--

''eşimin elinde de vardı silah, gözlerim karardı ne yapacağımı, hangi yana döneceğimi bilemedim

Düşünemiyordum bile, beynim uyuşmuştu


Ya Allah dedim attım kendimi kardeşlerimin önüne,eşim silahını bana çevirmiş var gücüyle haykırıyor --gitme-- diyordu -gidersen senide kardeşlerini de yaşatmam- diye avazı çıktığı kadar bağırıyordu


Bir el silah sesi duyuldu o karmaşada

havada yankılandı

yankılandı

yankılandı


Gözlerimi açamıyordum eğer açarsam kardeşlerimden birini vurulmuş olarak görmekten korkuyordum


Tüm cesaretimi toplayıp bakındım sağa sola abim eşim olacak canavarı vurmuştu

O rezil ve sevimsiz bedeni yerdeydi şimdi


Ve bir daha dönüp bakmadım o yana


Dokuz canlı canavar ölmedi,sonra yine evlendiğini duydum

yazık olmuş gelen kadına diye geçirdim içimden


Bir insanda can çıkmayınca huy çıkmazmış derler kızım


Abim bir yıl yatıp çıktı


Sonra ben de evlendimSöyledim ya ömrümün son otuz beş yılı mutlu geçtiÇocuklarım oldu

mutluyum şimdi


Ne olurdu sanki hayatımda o onbeş yılı hiç yaşamamış olsaydım''


Birden pamuk ellerini yanaklarımda hissettim, farkında değildim ağladığımın

o acıların kahramanı nur yüzlü kadın

yanaklarımdan süzülen yaşları siliyordu


Sepkin Coşkun