Beklenmeyen Sonlar

Aşk


Dün gece uyuyamadımSeni düşündüm yine sabaha karşı oluyor,dışarıya
bakıyorumgüneş tüm güzelliğiyle güne merhaba diyorbakıyorum
güneşeinceliyorum onuteni tıpkı seninki gibi parlaktıpkı senin gibi
aydınlatıyor o da hayatımı ve içimi…çok benziyorsunuz aslındaikinizde çok
güzelsiniz,mükemmel ,hatta kusursuzetrafıma bakıyorumgözlerim seni
arıyoröyle alışmışım ki sana sensizliğine katlanamıyorum bileöyle ölümüne
sevmişim ki seni yokluğuna alışamayacak kadarben yapamıyorum sensizaramız
açıkbiliyorum ben sensizlikten perişan olurken burada,sen orada bensizliği
umursamıyorsunhani ufukta bazen çok güzel senin çok beğendiğin bir ada yada
bir dağ görürsünulaşmak istersin onavarlığını bilirsingörürsün o yeri ama
ulaşamazsınişte bende şu anda aynı duyguları yaşıyorum içimdetutamadığın
her yağmur damlası kadar seviyorum senimartının kanat çırpışı gibi
seviyorumsenin gibi seviyorum seniözlemim epey fazla ölçemiyorumkapıldım
bir kere kalbimin bahtınagidiyorum ama nereye?dostum denize mi?yoksa dert
yandığım dağlara mı?yoksa keşfedilmemiş yerlere mi? Ben işte bu sorularla
cebelleşiyorum kendi içimdeaslında cevabını buldumnereye mi gidiyorum?
Cevap kolaysana geliyorumbeni istemediğin halde…ve seni son bir kez daha
görmek istiyorum gitmeden önceokşamak istiyorum saçlarına bir kez
dahagözlerimle gözlerine deymek istiyorumyüzüne karşı “seni seviyorum”
diyebilecek kadar cesaretli olmak istiyorumgöz yaşlarımla ıslattığım bu
kağıda içimi döküyorum son bir kez daha bakıyorum resimlerinebu satırlarda
kendimi, resimlerimizde geçmişimi buluyorum son bir kez daha söylemek
istediğim şeyi söylüyorum: ”seni seviyorum”istersen atarsın bu
kağıdı,istersen gömersin,istersen saklarsın…neye yarar?ne fark eder? Ne
istersen onu yap beni ilgilendirmezgidiyorum çünkü ben anla artık,gidiyorum
küçük umarım bir gün seni ne kadar çok sevdiğimi anlarsın…

Aşk
Biliyor musun benden bir şeyleri anlatmamı istediler ve ben de seni anlatmaya karar verdim Bakalım beğenecek misin Ne olur bana kızsan bile çıkıp gitme hayatımdan Biliyorsun beni, sensiz olmuyor Şimdi ise sadece dinle
Herkes bu güne kadar onu anlatmaya çalıştı ama nedense kelimeleri yarı yolda kaza yaptı Çünkü hep yolun yanlı tarafından başladılar yolculuğa bu düşsel dünyada
Aslında ben de nerden başlayacağımı bilemiyorum ama sanırım en doğrusu şu kelimelerle olur
O hiç beklenmedik bir anda çıkar karşınıza O kadar ani yakalar ki sizi neye uğradığınızı şaşırısınız Ne kadar kaçsanız da o sizi kovalar durur Sonbaharda dökülen bir yaprağın parça parça olmasıdır bazen, elinizden sadece ağlamak gelir onun rüzgarda sürüklenişini izlerken
Bir mucizenin başlangıcı oluverir Damarlarınızda dolaşan kan gibi hayat verir size en umutsuz anınızda ama belki de sonradan, verdiği canı fazlası ile alır gider uzaklara, karışır karanlığa, bul bulablirsen
Ama hayatınıza girdi mi bir kere, onsuz olmaz bir daha Ne kadar acıtsa da batmamaya başlar bir süre sonra Alışırsınız varlığına,kopamazsınız Bir bakmışsınız vazgeçilmeziniz olmuş
Ve yanlızlığın ta kendisidir o aynı zamanda da yanlızlığınızı paylaşandır Nedense onun adı aşktır

Aşk Sevmekse Sevmek Nedir?


Dün gece yine seni düşündüm
her zaman ki gibi
geçtiğimiz yaz aylarını düşündüm
hasretin sevginle birleşti gözyaşı olarak döndü bana
Sensizliğine bürünmüş dünyamda
kendi egemenliğimi kurmaya çalışıyordum
tam kendim için bir şeyler yapacaktım ki
tekrar geldi hiç gözümün önünden gitmeyen
gözlerin

Sandığın içinden fotoğraflarımızı buldum
sanki sensizliği tadacakmışım gibi sarılmışım sana
yüzüm gülüyor Mutluyum!
Artık dayanamıyorum sensizliğe
Acı veriyor fotoğraflarınla yaşamak bana
belki de aşkımızın kayan bir yıldız kadar
Çabuk parlayıp söndüğünü bilmek yıpratıyor bedenimi
artık ben eski ben değilim Mutlu olamıyorum eskisi gibi
bedenim susuz kaldı ne kadar içsem de daha kalacak
Çünkü ben suya değil benim için daha da önemli olan sana,
senin sevgine susadım Tam sevdanın rengini bulmuştum ki
gökteki yıldızımız kaydı İlişkimizin başladığı gün bir fidan
dikmiştik ve söz vermiştik birbirimize sevgi ile büyütecektik diye
Şimdi o ağaca kim bakacak sevgisiz kalıp sonsuzun derinliğine mi
kapılacak benim gibi çünkü ben sensiz karanlığın içinde kaybolmuş
gibiyim tek ışığım sendin yok olup gittin
Artık kendi içimde 4 mevsim kış yaşıyorum çünkü yazım ve baharlarım beni
terk etti
Bende artık yalnız içiyorum senin sevdiğin şarabı Aynaları da kaldırdım
artık sevmiyorum onları
Bana iyi bir yüz vermiyorlar baktığımda Bahçemdeki kuşlar da sustu
artık aşkımızı şarkılara vurmuyorlar Ne olur geri dön artık bebeğim
hayatımı artık siyah beyaz yaşamak istemiyorum

Aşk Kağıda Dökülmüyor
Nasıl bir yazgıydı bu, yazanı yazdıranı belli olmayan? Hangi kader çizgisiydi yollarını kesiştiren? Hangi rüzgarlardı o güzel kadını, onun sakin küçük dünyasına getiren? Onu sakin denizlerden sürükleyip fırtınalı okyanuslara atan? Sırası mıydı bu aşkın, o ununu elemiş eleğini asmış, tüm sevdaları sürgünlere göndermişken?

Hangi acımasız yazgıydı, onu yeniden aynalara baktıran O aynalar ki, hiç yalan söylemeyi bilmezlerdi Geçen yılların bırktığı izleri insanın yüzüne acımasızca vururlardı Azaltamazdı ki kalan saçlarındaki akları, yüzündeki çizgileri Küçülüp, eriyordu, o güzel kadının belleğine kazınmış resminin yanında Utanıyordu sevdasından, aşkından Ona giden yollardaki uçurumlar, engeller büyüyordu O, giderek uzak ve erişilmez bir tanrıça oluyordu Kâr etmiyordu hiçbir şey; bilge teselliler, kitaplarda okudukları

İster itiraf etsin, ister etmesin, düştüğü durumun bir tek tanımı vardı ve o da aşktı, sevdaydı Ve o ömrümde hiç böyle sevdalanmamıştı Bu sevda, platonik, romantik gibi klişelere sığmayan bir sevginin ürünüydü Sözcüklerle tanımlanamayan, gece gündüz her saat, her an onu düşündüren, ona özge bir sevdaydı Ah, bu yürek değil miydi onu yakan, bu onulmaz sevdalara düşüren Sevginin o mütiş gücünü bu sevda ile öğrenmişti yeniden Sevdiğiyle sadece aynı mekanlarda olabilmenin bile ne büyük bir mutluluk olduğunu, onun sadece telefondan duyulan sesinin bile tüm gökyüzünü maviye çevirebileceğini, karanlıkları aydınlatabileceğini bu sevda ile yaşamıştı Ve aşkın insana çılgınlıklar yaptırabileceğini yeniden ta kanında hissediyordu

Aşık olduğu kadınla olan en kısa ayrılıklar bile ona dayanılmaz geliyordu Şimdi o yine uzaklardaydı Ve ona olan hasreti aralarındaki mesafeler artıkça artıyordu Üstelik günlerdir ondan haber alamamak kendisini deli ediyordu Ona merhaba diyebilmek, bir tek sözcük de olsa sesini duyabilmek için her yolu deniyordu Ama tüm çabaları sonuçsuz kalıyordu Gece gündüz, her an onu düşünüp ona ulaşamamak, korkunç bir ızdıraptı Kahrolmaktan başka hiçbir şey gelmiyordu, elinden Bu griler grisi, mavi yoksunu gökyüzünün altında çıldırasıya özlüyordu o kadını, onun gözlerini, gözlerinin rengini, gülüşünü

Ayrılık acısıydı bu, kolay değildi üstesinden gelmek Haykırsaydı sevgisini pencerelerden, bağırsaydı adını sokalara, diner miydi acıları? Yılın son günde yağan karın beyazına dökseydi karanlıklarını, aydınlanır mıydı içi? Batmakta olan güneşin kızıllığına, sütmavisi kesilen gökyüzüne çizseydi aşkını, azalır mıydı o kadına olan özlemi? Kalemini kanına batırıp ak kağıtlara yazsa bu aşkı, biter miydi hasret?

Bu son ayrılık, onu genç kadına olan sevgisini sorgulamaya zorluyordu Aklı, bu sevdanın, hiçbir gerçekliğinin ve geleceğinin olmadığını söylüyor; kendisi için hiçbir şey ifade etmediğin, senin sevdana gereksinimi olmayan o kadını neden seviyorsun? diye soruyordu O ve kalbi akılına karşı inatla direniyorlardı "Evet, değer", diyordu, "yüz kere, bin kere değer!" Çünkü o kadın yaşamından çıktığında kendisini tekrar ölü hayatların, mavisi ve güneşi olmayan günlerin beklediğini biliyordu "Değer" diyordu, "herşeye değer! Uğruna ölmeye, çılgınlıklar yapmaya, deli divane olmaya, Kerem gibi yanmaya değer!"

Niçin mi? Sadece o kadını görebilmek için, sadece sesini duyabilmek için, sadece güzel gözlerine bakabilmek için, o sıcak, o çocuksu gülüşünü yaşayabilmek için Onu görünce heycanlanmak, onunla konuşurken toy bir delikanlı gibi ne söyleyeceğini, ne diyeceğini şaşırmak için Onunla birlikteyken, onu düşünürken tüm dünyayı, tüm kaygıları unutabilmek için

Tektaraflı sevdaların seveni acılara boğabileceğini ta başından biliyordu ve o acıları ak kağıtlara dökerek, şiirleştirip, öyküleştirerek yenebileceğini düşünmüştü Ama bunun olanaksız olduğunu kısa zamanda anlamıştı: Gerçek aşk kendini yazdırmıyor, kağıda dökülemiyordu Ve o aşka tutsak, aşık olduğu kadın ona yasak olsa da, aşka ihanet etmemek için; insanı insan yapan o yüce duygudan yana olmak için; belki de sadece "onu seviyorum, o halde yaşıyorum!", diyebilmek için, sonuna kadar direnecekti

Aşk
Aşk eski bir hikayedir ama her zaman yepyeniVe aşk, öyle engin bir deryadır ki, ne kenarı vardır, ne de ucu bucağı
Sana desem ki;
'Aşk kalbin göklere yükseldiği altın merdivendir' Bilmem yeterli ulurmu?
Aşkın ilk soluğu, mantığında son soluğudur
Bitmeyen bir şarkıdır aşkDudaklarda türkü, ruhu açan baharın gelişi gibiNasıl, nereden gelir bilinmez, öyle sessiz ve güçlü
İnsan kalbindeki gerçek aşk dört nala giden bir attır Ne dizgin anlar, ne ses dinler
Aşk insanı kılıçsız zapteder ve ipsiz bağlar
Aşkı anlatmak, suya mektup yazmaktan farksızdır
Aşk işte, AŞK Aşk Çiçeği
Bir gün tutar bir caneriği çiçeğini sunar bahara Bür tutam serinlik, bir yürekte buğulanan sıcaklık Ve konar gözlere bir öpücük gibi kuşların bahar sevinci Okşar bir annenin parmakları gibi usulca saçlarımızı seher yeli Bir tutam gün ışığı dolar içimize, bir tutam sevinç çığlığı

Ne zaman bahar gelse sevinci yaşar kırlar, dağlar, ovalar, denizler, dağlı çocuklar umudu kucaklar bir yanımızda; bir yanımız da kuşlar, ağaçlar, çiçekler, kelebekler, cerenler sevinci yaşar Aydınlık gelir dört bir tarafa, gürül gürül akar dereler Bir dağ pınarı gibi hayat kaynar kanımızda, yüreğimizde tomurcuk tomurcuk aşk fışkırır Alıp götürür duygularımızı dağların ötesine serin serin esen rüzgarlar

Bu dağların sevda türküsüsün sen, denizlerin mavisi, bulutların beyazı Ne zaman bahar gelse, yağmur yağmur çiçek açar sesin gökyüzünde Ben sonbaharın yorgun, yanık türküsüyüm oysa, sarıya çalar rengim, rüzgarlar estikçe savurur yapraklarımı uzak diyarlara Sen gülüşünde baharın ilk sevincini, gözlerinde göğün uçuk mavisini taşıyorsun Yaşamak bir su gibi berrak yüzünün aydınlığında, bir köy türküsü gibi hilesiz ve içli

Ben seni ozanca sevdim türkübakışlım, sular gibi temiz, bir rüzgar gülü gibi hilesiz Mehtabın güzelliği, yıldızların ışıltısısın sen karlı dağlarda, rüzğarların soluğu, güneşin dostluğusun Umut, aşk ve alın terisin akalınlarda Toprağa ekilen tohum, bahara söylenen türküdür dilin Ceylan gözlerin sevinci, dudakların ıslığısın türkülü ırmaklarda

Acılar içinde de olsa yaşamı çılgınca sevdim Çılgınca sevdim dağları, denizleri, kuşları, ormanları, umudu, sevinci, güneşi, çocukları En çok da seni sevdim aşkçiçeğim

Kar türküleri kederlidir gülüm, kar türküleri acılı Gidersen kar yağar istasyonlara Bir gülü büyütmek kadar zor ve güzel, seni düşlemek dağların ötesinde Seni dağlı bir çiçek gibi göğsümüm üstünde, namusumun akında taşıdım hep
Bu sevdayı alıp gitme benden, alıp gitme buralardan, gözleri türkülü kuşum İçimdeki baharı öldürüp gitme Kimsiz, kimsesiz kalır yüreğim Körpe bir dal gibi koparma sevinçlerimi yüreğimden
Gitme
figan düşer denizlere sular çekilir
yağmur yağmaz vahalardan kirpiklerime
bir rüzgar hıçkırır tenhada, bir dal kırılır
boynunu büker sabah kervanları kelebekler ölür

gitme
bir yıldız küser göğüne, içini çeker bir çocuk
şaşırır yönünü rüzgarlar
bütün pınarların suyu çekilir
solar nazlı çiçekleri kalbimin, üzülürüm

gitme
öksüz kalır içimdeki imge dağları
saçlarını öpen seher yeli, çoban yıldızı
bir daha turnalar geçmez, bülbüller ötmez
çiçekler açmaz bahçemde ah be gülüm

gitme
içimdeki bütün vagonlar devrilir
bir kar yağar istasyonlara, üşürüm

gitme
bütün ormanlar ateşe verilir
kuşlarda gider bu kent de, ölürüm

gitme kal
menevşeler açsın dağlarda
sevince dönüşsün gökyüzü
iki çığlık arasında bırakma beni ah gülüm
yokluğuna alışamam yokluğun ölüm

Aşk


Dün gece uyuyamadımSeni düşündüm yine sabaha karşı oluyor,dışarıya
bakıyorumgüneş tüm güzelliğiyle güne merhaba diyorbakıyorum
güneşeinceliyorum onuteni tıpkı seninki gibi parlaktıpkı senin gibi
aydınlatıyor o da hayatımı ve içimi…çok benziyorsunuz aslındaikinizde çok
güzelsiniz,mükemmel ,hatta kusursuzetrafıma bakıyorumgözlerim seni
arıyoröyle alışmışım ki sana sensizliğine katlanamıyorum bileöyle ölümüne
sevmişim ki seni yokluğuna alışamayacak kadarben yapamıyorum sensizaramız
açıkbiliyorum ben sensizlikten perişan olurken burada,sen orada bensizliği
umursamıyorsunhani ufukta bazen çok güzel senin çok beğendiğin bir ada yada
bir dağ görürsünulaşmak istersin onavarlığını bilirsingörürsün o yeri ama
ulaşamazsınişte bende şu anda aynı duyguları yaşıyorum içimdetutamadığın
her yağmur damlası kadar seviyorum senimartının kanat çırpışı gibi
seviyorumsenin gibi seviyorum seniözlemim epey fazla ölçemiyorumkapıldım
bir kere kalbimin bahtınagidiyorum ama nereye?dostum denize mi?yoksa dert
yandığım dağlara mı?yoksa keşfedilmemiş yerlere mi? Ben işte bu sorularla
cebelleşiyorum kendi içimdeaslında cevabını buldumnereye mi gidiyorum?
Cevap kolaysana geliyorumbeni istemediğin halde…ve seni son bir kez daha
görmek istiyorum gitmeden önceokşamak istiyorum saçlarına bir kez
dahagözlerimle gözlerine deymek istiyorumyüzüne karşı “seni seviyorum”
diyebilecek kadar cesaretli olmak istiyorumgöz yaşlarımla ıslattığım bu
kağıda içimi döküyorum son bir kez daha bakıyorum resimlerinebu satırlarda
kendimi, resimlerimizde geçmişimi buluyorum son bir kez daha söylemek
istediğim şeyi söylüyorum: ”seni seviyorum”istersen atarsın bu
kağıdı,istersen gömersin,istersen saklarsın…neye yarar?ne fark eder? Ne
istersen onu yap beni ilgilendirmezgidiyorum çünkü ben anla artık,gidiyorum
küçük umarım bir gün seni ne kadar çok sevdiğimi anlarsın…

Aşk
Biliyor musun benden bir şeyleri anlatmamı istediler ve ben de seni anlatmaya karar verdim Bakalım beğenecek misin Ne olur bana kızsan bile çıkıp gitme hayatımdan Biliyorsun beni, sensiz olmuyor Şimdi ise sadece dinle
Herkes bu güne kadar onu anlatmaya çalıştı ama nedense kelimeleri yarı yolda kaza yaptı Çünkü hep yolun yanlı tarafından başladılar yolculuğa bu düşsel dünyada
Aslında ben de nerden başlayacağımı bilemiyorum ama sanırım en doğrusu şu kelimelerle olur
O hiç beklenmedik bir anda çıkar karşınıza O kadar ani yakalar ki sizi neye uğradığınızı şaşırısınız Ne kadar kaçsanız da o sizi kovalar durur Sonbaharda dökülen bir yaprağın parça parça olmasıdır bazen, elinizden sadece ağlamak gelir onun rüzgarda sürüklenişini izlerken
Bir mucizenin başlangıcı oluverir Damarlarınızda dolaşan kan gibi hayat verir size en umutsuz anınızda ama belki de sonradan, verdiği canı fazlası ile alır gider uzaklara, karışır karanlığa, bul bulablirsen
Ama hayatınıza girdi mi bir kere, onsuz olmaz bir daha Ne kadar acıtsa da batmamaya başlar bir süre sonra Alışırsınız varlığına,kopamazsınız Bir bakmışsınız vazgeçilmeziniz olmuş
Ve yanlızlığın ta kendisidir o aynı zamanda da yanlızlığınızı paylaşandır Nedense onun adı aşktır

Aşk Sevmekse Sevmek Nedir?


Dün gece yine seni düşündüm
her zaman ki gibi
geçtiğimiz yaz aylarını düşündüm
hasretin sevginle birleşti gözyaşı olarak döndü bana
Sensizliğine bürünmüş dünyamda
kendi egemenliğimi kurmaya çalışıyordum
tam kendim için bir şeyler yapacaktım ki
tekrar geldi hiç gözümün önünden gitmeyen
gözlerin

Sandığın içinden fotoğraflarımızı buldum
sanki sensizliği tadacakmışım gibi sarılmışım sana
yüzüm gülüyor Mutluyum!
Artık dayanamıyorum sensizliğe
Acı veriyor fotoğraflarınla yaşamak bana
belki de aşkımızın kayan bir yıldız kadar
Çabuk parlayıp söndüğünü bilmek yıpratıyor bedenimi
artık ben eski ben değilim Mutlu olamıyorum eskisi gibi
bedenim susuz kaldı ne kadar içsem de daha kalacak
Çünkü ben suya değil benim için daha da önemli olan sana,
senin sevgine susadım Tam sevdanın rengini bulmuştum ki
gökteki yıldızımız kaydı İlişkimizin başladığı gün bir fidan
dikmiştik ve söz vermiştik birbirimize sevgi ile büyütecektik diye
Şimdi o ağaca kim bakacak sevgisiz kalıp sonsuzun derinliğine mi
kapılacak benim gibi çünkü ben sensiz karanlığın içinde kaybolmuş
gibiyim tek ışığım sendin yok olup gittin
Artık kendi içimde 4 mevsim kış yaşıyorum çünkü yazım ve baharlarım beni
terk etti
Bende artık yalnız içiyorum senin sevdiğin şarabı Aynaları da kaldırdım
artık sevmiyorum onları
Bana iyi bir yüz vermiyorlar baktığımda Bahçemdeki kuşlar da sustu
artık aşkımızı şarkılara vurmuyorlar Ne olur geri dön artık bebeğim
hayatımı artık siyah beyaz yaşamak istemiyorum

Aşk Kağıda Dökülmüyor
Nasıl bir yazgıydı bu, yazanı yazdıranı belli olmayan? Hangi kader çizgisiydi yollarını kesiştiren? Hangi rüzgarlardı o güzel kadını, onun sakin küçük dünyasına getiren? Onu sakin denizlerden sürükleyip fırtınalı okyanuslara atan? Sırası mıydı bu aşkın, o ununu elemiş eleğini asmış, tüm sevdaları sürgünlere göndermişken?

Hangi acımasız yazgıydı, onu yeniden aynalara baktıran O aynalar ki, hiç yalan söylemeyi bilmezlerdi Geçen yılların bırktığı izleri insanın yüzüne acımasızca vururlardı Azaltamazdı ki kalan saçlarındaki akları, yüzündeki çizgileri Küçülüp, eriyordu, o güzel kadının belleğine kazınmış resminin yanında Utanıyordu sevdasından, aşkından Ona giden yollardaki uçurumlar, engeller büyüyordu O, giderek uzak ve erişilmez bir tanrıça oluyordu Kâr etmiyordu hiçbir şey; bilge teselliler, kitaplarda okudukları

İster itiraf etsin, ister etmesin, düştüğü durumun bir tek tanımı vardı ve o da aşktı, sevdaydı Ve o ömrümde hiç böyle sevdalanmamıştı Bu sevda, platonik, romantik gibi klişelere sığmayan bir sevginin ürünüydü Sözcüklerle tanımlanamayan, gece gündüz her saat, her an onu düşündüren, ona özge bir sevdaydı Ah, bu yürek değil miydi onu yakan, bu onulmaz sevdalara düşüren Sevginin o mütiş gücünü bu sevda ile öğrenmişti yeniden Sevdiğiyle sadece aynı mekanlarda olabilmenin bile ne büyük bir mutluluk olduğunu, onun sadece telefondan duyulan sesinin bile tüm gökyüzünü maviye çevirebileceğini, karanlıkları aydınlatabileceğini bu sevda ile yaşamıştı Ve aşkın insana çılgınlıklar yaptırabileceğini yeniden ta kanında hissediyordu

Aşık olduğu kadınla olan en kısa ayrılıklar bile ona dayanılmaz geliyordu Şimdi o yine uzaklardaydı Ve ona olan hasreti aralarındaki mesafeler artıkça artıyordu Üstelik günlerdir ondan haber alamamak kendisini deli ediyordu Ona merhaba diyebilmek, bir tek sözcük de olsa sesini duyabilmek için her yolu deniyordu Ama tüm çabaları sonuçsuz kalıyordu Gece gündüz, her an onu düşünüp ona ulaşamamak, korkunç bir ızdıraptı Kahrolmaktan başka hiçbir şey gelmiyordu, elinden Bu griler grisi, mavi yoksunu gökyüzünün altında çıldırasıya özlüyordu o kadını, onun gözlerini, gözlerinin rengini, gülüşünü

Ayrılık acısıydı bu, kolay değildi üstesinden gelmek Haykırsaydı sevgisini pencerelerden, bağırsaydı adını sokalara, diner miydi acıları? Yılın son günde yağan karın beyazına dökseydi karanlıklarını, aydınlanır mıydı içi? Batmakta olan güneşin kızıllığına, sütmavisi kesilen gökyüzüne çizseydi aşkını, azalır mıydı o kadına olan özlemi? Kalemini kanına batırıp ak kağıtlara yazsa bu aşkı, biter miydi hasret?

Bu son ayrılık, onu genç kadına olan sevgisini sorgulamaya zorluyordu Aklı, bu sevdanın, hiçbir gerçekliğinin ve geleceğinin olmadığını söylüyor; kendisi için hiçbir şey ifade etmediğin, senin sevdana gereksinimi olmayan o kadını neden seviyorsun? diye soruyordu O ve kalbi akılına karşı inatla direniyorlardı "Evet, değer", diyordu, "yüz kere, bin kere değer!" Çünkü o kadın yaşamından çıktığında kendisini tekrar ölü hayatların, mavisi ve güneşi olmayan günlerin beklediğini biliyordu "Değer" diyordu, "herşeye değer! Uğruna ölmeye, çılgınlıklar yapmaya, deli divane olmaya, Kerem gibi yanmaya değer!"

Niçin mi? Sadece o kadını görebilmek için, sadece sesini duyabilmek için, sadece güzel gözlerine bakabilmek için, o sıcak, o çocuksu gülüşünü yaşayabilmek için Onu görünce heycanlanmak, onunla konuşurken toy bir delikanlı gibi ne söyleyeceğini, ne diyeceğini şaşırmak için Onunla birlikteyken, onu düşünürken tüm dünyayı, tüm kaygıları unutabilmek için

Tektaraflı sevdaların seveni acılara boğabileceğini ta başından biliyordu ve o acıları ak kağıtlara dökerek, şiirleştirip, öyküleştirerek yenebileceğini düşünmüştü Ama bunun olanaksız olduğunu kısa zamanda anlamıştı: Gerçek aşk kendini yazdırmıyor, kağıda dökülemiyordu Ve o aşka tutsak, aşık olduğu kadın ona yasak olsa da, aşka ihanet etmemek için; insanı insan yapan o yüce duygudan yana olmak için; belki de sadece "onu seviyorum, o halde yaşıyorum!", diyebilmek için, sonuna kadar direnecekti

Aşk
Aşk eski bir hikayedir ama her zaman yepyeniVe aşk, öyle engin bir deryadır ki, ne kenarı vardır, ne de ucu bucağı
Sana desem ki;
'Aşk kalbin göklere yükseldiği altın merdivendir' Bilmem yeterli ulurmu?
Aşkın ilk soluğu, mantığında son soluğudur
Bitmeyen bir şarkıdır aşkDudaklarda türkü, ruhu açan baharın gelişi gibiNasıl, nereden gelir bilinmez, öyle sessiz ve güçlü
İnsan kalbindeki gerçek aşk dört nala giden bir attır Ne dizgin anlar, ne ses dinler
Aşk insanı kılıçsız zapteder ve ipsiz bağlar
Aşkı anlatmak, suya mektup yazmaktan farksızdır
Aşk işte, AŞK Aşk Çiçeği
Bir gün tutar bir caneriği çiçeğini sunar bahara Bür tutam serinlik, bir yürekte buğulanan sıcaklık Ve konar gözlere bir öpücük gibi kuşların bahar sevinci Okşar bir annenin parmakları gibi usulca saçlarımızı seher yeli Bir tutam gün ışığı dolar içimize, bir tutam sevinç çığlığı

Ne zaman bahar gelse sevinci yaşar kırlar, dağlar, ovalar, denizler, dağlı çocuklar umudu kucaklar bir yanımızda; bir yanımız da kuşlar, ağaçlar, çiçekler, kelebekler, cerenler sevinci yaşar Aydınlık gelir dört bir tarafa, gürül gürül akar dereler Bir dağ pınarı gibi hayat kaynar kanımızda, yüreğimizde tomurcuk tomurcuk aşk fışkırır Alıp götürür duygularımızı dağların ötesine serin serin esen rüzgarlar

Bu dağların sevda türküsüsün sen, denizlerin mavisi, bulutların beyazı Ne zaman bahar gelse, yağmur yağmur çiçek açar sesin gökyüzünde Ben sonbaharın yorgun, yanık türküsüyüm oysa, sarıya çalar rengim, rüzgarlar estikçe savurur yapraklarımı uzak diyarlara Sen gülüşünde baharın ilk sevincini, gözlerinde göğün uçuk mavisini taşıyorsun Yaşamak bir su gibi berrak yüzünün aydınlığında, bir köy türküsü gibi hilesiz ve içli

Ben seni ozanca sevdim türkübakışlım, sular gibi temiz, bir rüzgar gülü gibi hilesiz Mehtabın güzelliği, yıldızların ışıltısısın sen karlı dağlarda, rüzğarların soluğu, güneşin dostluğusun Umut, aşk ve alın terisin akalınlarda Toprağa ekilen tohum, bahara söylenen türküdür dilin Ceylan gözlerin sevinci, dudakların ıslığısın türkülü ırmaklarda

Acılar içinde de olsa yaşamı çılgınca sevdim Çılgınca sevdim dağları, denizleri, kuşları, ormanları, umudu, sevinci, güneşi, çocukları En çok da seni sevdim aşkçiçeğim

Kar türküleri kederlidir gülüm, kar türküleri acılı Gidersen kar yağar istasyonlara Bir gülü büyütmek kadar zor ve güzel, seni düşlemek dağların ötesinde Seni dağlı bir çiçek gibi göğsümüm üstünde, namusumun akında taşıdım hep
Bu sevdayı alıp gitme benden, alıp gitme buralardan, gözleri türkülü kuşum İçimdeki baharı öldürüp gitme Kimsiz, kimsesiz kalır yüreğim Körpe bir dal gibi koparma sevinçlerimi yüreğimden
Gitme
figan düşer denizlere sular çekilir
yağmur yağmaz vahalardan kirpiklerime
bir rüzgar hıçkırır tenhada, bir dal kırılır
boynunu büker sabah kervanları kelebekler ölür

gitme
bir yıldız küser göğüne, içini çeker bir çocuk
şaşırır yönünü rüzgarlar
bütün pınarların suyu çekilir
solar nazlı çiçekleri kalbimin, üzülürüm

gitme
öksüz kalır içimdeki imge dağları
saçlarını öpen seher yeli, çoban yıldızı
bir daha turnalar geçmez, bülbüller ötmez
çiçekler açmaz bahçemde ah be gülüm

gitme
içimdeki bütün vagonlar devrilir
bir kar yağar istasyonlara, üşürüm

gitme
bütün ormanlar ateşe verilir
kuşlarda gider bu kent de, ölürüm

gitme kal
menevşeler açsın dağlarda
sevince dönüşsün gökyüzü
iki çığlık arasında bırakma beni ah gülüm
yokluğuna alışamam yokluğun ölüm

Aşk


Dün gece uyuyamadımSeni düşündüm yine sabaha karşı oluyor,dışarıya
bakıyorumgüneş tüm güzelliğiyle güne merhaba diyorbakıyorum
güneşeinceliyorum onuteni tıpkı seninki gibi parlaktıpkı senin gibi
aydınlatıyor o da hayatımı ve içimi…çok benziyorsunuz aslındaikinizde çok
güzelsiniz,mükemmel ,hatta kusursuzetrafıma bakıyorumgözlerim seni
arıyoröyle alışmışım ki sana sensizliğine katlanamıyorum bileöyle ölümüne
sevmişim ki seni yokluğuna alışamayacak kadarben yapamıyorum sensizaramız
açıkbiliyorum ben sensizlikten perişan olurken burada,sen orada bensizliği
umursamıyorsunhani ufukta bazen çok güzel senin çok beğendiğin bir ada yada
bir dağ görürsünulaşmak istersin onavarlığını bilirsingörürsün o yeri ama
ulaşamazsınişte bende şu anda aynı duyguları yaşıyorum içimdetutamadığın
her yağmur damlası kadar seviyorum senimartının kanat çırpışı gibi
seviyorumsenin gibi seviyorum seniözlemim epey fazla ölçemiyorumkapıldım
bir kere kalbimin bahtınagidiyorum ama nereye?dostum denize mi?yoksa dert
yandığım dağlara mı?yoksa keşfedilmemiş yerlere mi? Ben işte bu sorularla
cebelleşiyorum kendi içimdeaslında cevabını buldumnereye mi gidiyorum?
Cevap kolaysana geliyorumbeni istemediğin halde…ve seni son bir kez daha
görmek istiyorum gitmeden önceokşamak istiyorum saçlarına bir kez
dahagözlerimle gözlerine deymek istiyorumyüzüne karşı “seni seviyorum”
diyebilecek kadar cesaretli olmak istiyorumgöz yaşlarımla ıslattığım bu
kağıda içimi döküyorum son bir kez daha bakıyorum resimlerinebu satırlarda
kendimi, resimlerimizde geçmişimi buluyorum son bir kez daha söylemek
istediğim şeyi söylüyorum: ”seni seviyorum”istersen atarsın bu
kağıdı,istersen gömersin,istersen saklarsın…neye yarar?ne fark eder? Ne
istersen onu yap beni ilgilendirmezgidiyorum çünkü ben anla artık,gidiyorum
küçük umarım bir gün seni ne kadar çok sevdiğimi anlarsın…

Aşk
Biliyor musun benden bir şeyleri anlatmamı istediler ve ben de seni anlatmaya karar verdim Bakalım beğenecek misin Ne olur bana kızsan bile çıkıp gitme hayatımdan Biliyorsun beni, sensiz olmuyor Şimdi ise sadece dinle
Herkes bu güne kadar onu anlatmaya çalıştı ama nedense kelimeleri yarı yolda kaza yaptı Çünkü hep yolun yanlı tarafından başladılar yolculuğa bu düşsel dünyada
Aslında ben de nerden başlayacağımı bilemiyorum ama sanırım en doğrusu şu kelimelerle olur
O hiç beklenmedik bir anda çıkar karşınıza O kadar ani yakalar ki sizi neye uğradığınızı şaşırısınız Ne kadar kaçsanız da o sizi kovalar durur Sonbaharda dökülen bir yaprağın parça parça olmasıdır bazen, elinizden sadece ağlamak gelir onun rüzgarda sürüklenişini izlerken
Bir mucizenin başlangıcı oluverir Damarlarınızda dolaşan kan gibi hayat verir size en umutsuz anınızda ama belki de sonradan, verdiği canı fazlası ile alır gider uzaklara, karışır karanlığa, bul bulablirsen
Ama hayatınıza girdi mi bir kere, onsuz olmaz bir daha Ne kadar acıtsa da batmamaya başlar bir süre sonra Alışırsınız varlığına,kopamazsınız Bir bakmışsınız vazgeçilmeziniz olmuş
Ve yanlızlığın ta kendisidir o aynı zamanda da yanlızlığınızı paylaşandır Nedense onun adı aşktır

Aşk Sevmekse Sevmek Nedir?


Dün gece yine seni düşündüm
her zaman ki gibi
geçtiğimiz yaz aylarını düşündüm
hasretin sevginle birleşti gözyaşı olarak döndü bana
Sensizliğine bürünmüş dünyamda
kendi egemenliğimi kurmaya çalışıyordum
tam kendim için bir şeyler yapacaktım ki
tekrar geldi hiç gözümün önünden gitmeyen
gözlerin

Sandığın içinden fotoğraflarımızı buldum
sanki sensizliği tadacakmışım gibi sarılmışım sana
yüzüm gülüyor Mutluyum!
Artık dayanamıyorum sensizliğe
Acı veriyor fotoğraflarınla yaşamak bana
belki de aşkımızın kayan bir yıldız kadar
Çabuk parlayıp söndüğünü bilmek yıpratıyor bedenimi
artık ben eski ben değilim Mutlu olamıyorum eskisi gibi
bedenim susuz kaldı ne kadar içsem de daha kalacak
Çünkü ben suya değil benim için daha da önemli olan sana,
senin sevgine susadım Tam sevdanın rengini bulmuştum ki
gökteki yıldızımız kaydı İlişkimizin başladığı gün bir fidan
dikmiştik ve söz vermiştik birbirimize sevgi ile büyütecektik diye
Şimdi o ağaca kim bakacak sevgisiz kalıp sonsuzun derinliğine mi
kapılacak benim gibi çünkü ben sensiz karanlığın içinde kaybolmuş
gibiyim tek ışığım sendin yok olup gittin
Artık kendi içimde 4 mevsim kış yaşıyorum çünkü yazım ve baharlarım beni
terk etti
Bende artık yalnız içiyorum senin sevdiğin şarabı Aynaları da kaldırdım
artık sevmiyorum onları
Bana iyi bir yüz vermiyorlar baktığımda Bahçemdeki kuşlar da sustu
artık aşkımızı şarkılara vurmuyorlar Ne olur geri dön artık bebeğim
hayatımı artık siyah beyaz yaşamak istemiyorum

Aşk Kağıda Dökülmüyor
Nasıl bir yazgıydı bu, yazanı yazdıranı belli olmayan? Hangi kader çizgisiydi yollarını kesiştiren? Hangi rüzgarlardı o güzel kadını, onun sakin küçük dünyasına getiren? Onu sakin denizlerden sürükleyip fırtınalı okyanuslara atan? Sırası mıydı bu aşkın, o ununu elemiş eleğini asmış, tüm sevdaları sürgünlere göndermişken?

Hangi acımasız yazgıydı, onu yeniden aynalara baktıran O aynalar ki, hiç yalan söylemeyi bilmezlerdi Geçen yılların bırktığı izleri insanın yüzüne acımasızca vururlardı Azaltamazdı ki kalan saçlarındaki akları, yüzündeki çizgileri Küçülüp, eriyordu, o güzel kadının belleğine kazınmış resminin yanında Utanıyordu sevdasından, aşkından Ona giden yollardaki uçurumlar, engeller büyüyordu O, giderek uzak ve erişilmez bir tanrıça oluyordu Kâr etmiyordu hiçbir şey; bilge teselliler, kitaplarda okudukları

İster itiraf etsin, ister etmesin, düştüğü durumun bir tek tanımı vardı ve o da aşktı, sevdaydı Ve o ömrümde hiç böyle sevdalanmamıştı Bu sevda, platonik, romantik gibi klişelere sığmayan bir sevginin ürünüydü Sözcüklerle tanımlanamayan, gece gündüz her saat, her an onu düşündüren, ona özge bir sevdaydı Ah, bu yürek değil miydi onu yakan, bu onulmaz sevdalara düşüren Sevginin o mütiş gücünü bu sevda ile öğrenmişti yeniden Sevdiğiyle sadece aynı mekanlarda olabilmenin bile ne büyük bir mutluluk olduğunu, onun sadece telefondan duyulan sesinin bile tüm gökyüzünü maviye çevirebileceğini, karanlıkları aydınlatabileceğini bu sevda ile yaşamıştı Ve aşkın insana çılgınlıklar yaptırabileceğini yeniden ta kanında hissediyordu

Aşık olduğu kadınla olan en kısa ayrılıklar bile ona dayanılmaz geliyordu Şimdi o yine uzaklardaydı Ve ona olan hasreti aralarındaki mesafeler artıkça artıyordu Üstelik günlerdir ondan haber alamamak kendisini deli ediyordu Ona merhaba diyebilmek, bir tek sözcük de olsa sesini duyabilmek için her yolu deniyordu Ama tüm çabaları sonuçsuz kalıyordu Gece gündüz, her an onu düşünüp ona ulaşamamak, korkunç bir ızdıraptı Kahrolmaktan başka hiçbir şey gelmiyordu, elinden Bu griler grisi, mavi yoksunu gökyüzünün altında çıldırasıya özlüyordu o kadını, onun gözlerini, gözlerinin rengini, gülüşünü

Ayrılık acısıydı bu, kolay değildi üstesinden gelmek Haykırsaydı sevgisini pencerelerden, bağırsaydı adını sokalara, diner miydi acıları? Yılın son günde yağan karın beyazına dökseydi karanlıklarını, aydınlanır mıydı içi? Batmakta olan güneşin kızıllığına, sütmavisi kesilen gökyüzüne çizseydi aşkını, azalır mıydı o kadına olan özlemi? Kalemini kanına batırıp ak kağıtlara yazsa bu aşkı, biter miydi hasret?

Bu son ayrılık, onu genç kadına olan sevgisini sorgulamaya zorluyordu Aklı, bu sevdanın, hiçbir gerçekliğinin ve geleceğinin olmadığını söylüyor; kendisi için hiçbir şey ifade etmediğin, senin sevdana gereksinimi olmayan o kadını neden seviyorsun? diye soruyordu O ve kalbi akılına karşı inatla direniyorlardı "Evet, değer", diyordu, "yüz kere, bin kere değer!" Çünkü o kadın yaşamından çıktığında kendisini tekrar ölü hayatların, mavisi ve güneşi olmayan günlerin beklediğini biliyordu "Değer" diyordu, "herşeye değer! Uğruna ölmeye, çılgınlıklar yapmaya, deli divane olmaya, Kerem gibi yanmaya değer!"

Niçin mi? Sadece o kadını görebilmek için, sadece sesini duyabilmek için, sadece güzel gözlerine bakabilmek için, o sıcak, o çocuksu gülüşünü yaşayabilmek için Onu görünce heycanlanmak, onunla konuşurken toy bir delikanlı gibi ne söyleyeceğini, ne diyeceğini şaşırmak için Onunla birlikteyken, onu düşünürken tüm dünyayı, tüm kaygıları unutabilmek için

Tektaraflı sevdaların seveni acılara boğabileceğini ta başından biliyordu ve o acıları ak kağıtlara dökerek, şiirleştirip, öyküleştirerek yenebileceğini düşünmüştü Ama bunun olanaksız olduğunu kısa zamanda anlamıştı: Gerçek aşk kendini yazdırmıyor, kağıda dökülemiyordu Ve o aşka tutsak, aşık olduğu kadın ona yasak olsa da, aşka ihanet etmemek için; insanı insan yapan o yüce duygudan yana olmak için; belki de sadece "onu seviyorum, o halde yaşıyorum!", diyebilmek için, sonuna kadar direnecekti

Aşk
Aşk eski bir hikayedir ama her zaman yepyeniVe aşk, öyle engin bir deryadır ki, ne kenarı vardır, ne de ucu bucağı
Sana desem ki;
'Aşk kalbin göklere yükseldiği altın merdivendir' Bilmem yeterli ulurmu?
Aşkın ilk soluğu, mantığında son soluğudur
Bitmeyen bir şarkıdır aşkDudaklarda türkü, ruhu açan baharın gelişi gibiNasıl, nereden gelir bilinmez, öyle sessiz ve güçlü
İnsan kalbindeki gerçek aşk dört nala giden bir attır Ne dizgin anlar, ne ses dinler
Aşk insanı kılıçsız zapteder ve ipsiz bağlar
Aşkı anlatmak, suya mektup yazmaktan farksızdır
Aşk işte, AŞK Aşk Çiçeği
Bir gün tutar bir caneriği çiçeğini sunar bahara Bür tutam serinlik, bir yürekte buğulanan sıcaklık Ve konar gözlere bir öpücük gibi kuşların bahar sevinci Okşar bir annenin parmakları gibi usulca saçlarımızı seher yeli Bir tutam gün ışığı dolar içimize, bir tutam sevinç çığlığı

Ne zaman bahar gelse sevinci yaşar kırlar, dağlar, ovalar, denizler, dağlı çocuklar umudu kucaklar bir yanımızda; bir yanımız da kuşlar, ağaçlar, çiçekler, kelebekler, cerenler sevinci yaşar Aydınlık gelir dört bir tarafa, gürül gürül akar dereler Bir dağ pınarı gibi hayat kaynar kanımızda, yüreğimizde tomurcuk tomurcuk aşk fışkırır Alıp götürür duygularımızı dağların ötesine serin serin esen rüzgarlar

Bu dağların sevda türküsüsün sen, denizlerin mavisi, bulutların beyazı Ne zaman bahar gelse, yağmur yağmur çiçek açar sesin gökyüzünde Ben sonbaharın yorgun, yanık türküsüyüm oysa, sarıya çalar rengim, rüzgarlar estikçe savurur yapraklarımı uzak diyarlara Sen gülüşünde baharın ilk sevincini, gözlerinde göğün uçuk mavisini taşıyorsun Yaşamak bir su gibi berrak yüzünün aydınlığında, bir köy türküsü gibi hilesiz ve içli

Ben seni ozanca sevdim türkübakışlım, sular gibi temiz, bir rüzgar gülü gibi hilesiz Mehtabın güzelliği, yıldızların ışıltısısın sen karlı dağlarda, rüzğarların soluğu, güneşin dostluğusun Umut, aşk ve alın terisin akalınlarda Toprağa ekilen tohum, bahara söylenen türküdür dilin Ceylan gözlerin sevinci, dudakların ıslığısın türkülü ırmaklarda

Acılar içinde de olsa yaşamı çılgınca sevdim Çılgınca sevdim dağları, denizleri, kuşları, ormanları, umudu, sevinci, güneşi, çocukları En çok da seni sevdim aşkçiçeğim

Kar türküleri kederlidir gülüm, kar türküleri acılı Gidersen kar yağar istasyonlara Bir gülü büyütmek kadar zor ve güzel, seni düşlemek dağların ötesinde Seni dağlı bir çiçek gibi göğsümüm üstünde, namusumun akında taşıdım hep
Bu sevdayı alıp gitme benden, alıp gitme buralardan, gözleri türkülü kuşum İçimdeki baharı öldürüp gitme Kimsiz, kimsesiz kalır yüreğim Körpe bir dal gibi koparma sevinçlerimi yüreğimden
Gitme
figan düşer denizlere sular çekilir
yağmur yağmaz vahalardan kirpiklerime
bir rüzgar hıçkırır tenhada, bir dal kırılır
boynunu büker sabah kervanları kelebekler ölür

gitme
bir yıldız küser göğüne, içini çeker bir çocuk
şaşırır yönünü rüzgarlar
bütün pınarların suyu çekilir
solar nazlı çiçekleri kalbimin, üzülürüm

gitme
öksüz kalır içimdeki imge dağları
saçlarını öpen seher yeli, çoban yıldızı
bir daha turnalar geçmez, bülbüller ötmez
çiçekler açmaz bahçemde ah be gülüm

gitme
içimdeki bütün vagonlar devrilir
bir kar yağar istasyonlara, üşürüm

gitme
bütün ormanlar ateşe verilir
kuşlarda gider bu kent de, ölürüm

gitme kal
menevşeler açsın dağlarda
sevince dönüşsün gökyüzü
iki çığlık arasında bırakma beni ah gülüm
yokluğuna alışamam yokluğun ölüm