Gel sevgili ne olur gel... Sağ omzumdaki meleğim ol

**Prof. Dr. Sinsi** · 06-23-2012

gel sevgili

ne olur gel
gel de hikayelerini okuyayım sana yitip gitmemiş sevda türkülerinin
sen en masum yüzünle yatarken dizlerimde
kuşlar çırparken kanatlarını semaya ve özgürlüğe,
hikayeler okuyayım sana küçük ve sevgi dolu

gel yalnız koyma beni ücra köşelerinde karanlığımın
sığıntı olmayayım kirli bedenimde
siyah duvarlara açılmasın pencerelerim
kuşlar ölmesin, eskimiş soğuk saçak altlarında
gel sevgili gel ne olur
gel de gör şiirlerin nasıl yetmediğini seni evrene anlatırken
ve severken seni her şeyden usulca soyutlayıp,
gör kelimelerimin nasıl kısıldığını bir kenarda

şimdi hikayelerim ölüyor içimde
şiirlerim ölüyor
gel sevgili ne olur
kelimelerim yetmiyor anlatmaya işte
kelimelerim ölüyor birer birer
duvarlarda gölgelerim yetmiyor göstermeye acizliğimi
her gün öldürüyorum içimde seni binlerce
ve her gün ince sancılar içinde çığlıklarla doğuruyorum seni göz bebeklerimde

kokunu içime çekip sana ve büyülü haline doyamadım daha
kısır bir sevdaydı bizim ki biliyorum
başlamadan bitenlerden hani
bitmesi gerekenlerden
ölüme gebeydi
sakattı içimde büyüttüğüm masumiyet
içimde büyütüp her gün hasretle okşadığım sevgi

gözlerinde boğulmaya doyamadım daha
gözlerinde ki hüzünle sevdim seni
gözlerinin ardına gizlediğin yalnızlığınla sevdim
şimdi de aynı hüzünle aynı iflah olmaz yalnızlığınla gittin
aynı kuşatılmış hüzün aynı kuşatılmış yalnızlığınla
oysa ben seni sevmeye doyamamıştım daha

yüzyıllardır her sokağa çıktığımda sanki her an herhangi bir köşe başında
karşıma çıkıverecekmişsin gibiyim şimdi
sanki sen yalnızlığı seçip gitmemişsin de
birazdan her şeyi unutup en güzel gülümsemelerimizle
hayatında dışında bir yerlerde sohbetler edecekmişiz gibi
sanki topluma faydalı bireylermişiz gibi
sanki sen benim sağ omzumdaki melek ben de senin solundaki samimiyetmişim gibi
sanki her an şu kirli yüzüme en masum en minik öpücüklerini konduruverecekmişsin gibi
sanki hiç gitmemişsin gibi

nasıl tutmuştum yanımdayken göz yaşlarımı bin bir güçlükle sen görme diye
ve nasıl ağlamıştım bana bakarken camdan,
tüm bu istanbula tüm bu gezdiğimiz sokakların şahitliğine inat
bitmek bilmez kaybedişlerime nasıl ağlamıştım hüngür hüngür
oturup karanlık bir kaldırıma çocukça şarkılar söylemiştim
ardından tuzlu göz yaşlarımı silmeden hiç

hayatı bahane ettik hep
ve hayattan bir şeylerdi bu gecikmiş hüznü gizlesin,
vakitleri öldürsün diye ortaya attığımız
hep sen kendini suçlu hissettin
ve ben kabullendim hep bu onulmaz yaraların yükünü
suç veya suçlu diye bir şeyin olmadığını
aksine aramızdakinin yasak veya günah olmadığını anlatmaya çalıştım sana
ve vicdanında boğulma istedim

sen tüm bu yaşanan hüzünlerin bitikliğin
her şeyin suçlusunun kendin olduğunu her söylediğinde daha bir acırdı içim
ve vicdanımda boğulurdum sessizce
kimseler görmeden
sen her beni sevmediğini söylediğinde acıyla
ve hüzünle karışık saçma bir huzurla dolardım
bilirdim çünkü sadece benim sevgimin bana yeteceğini
sana olan sevgimin şu lanet hayatın mücadelesinde
bana nasıl gizli bir omuz gibi destek verdiğini bilirdim

geri dönüşü olmayan bir yoldu bu
girseydik bu yola kaybolacaktık
girseydik eğer kendi içimizde kaybolacaktık
kendi karanlığımızda kaybolup kendimiz gibi değerlerimizi yitirecektik ağır ağır
belki birbirimizi hiç kırmadığımız kadar kıracak nefret edecektik birbirimizden
sevgiyi ve samimiyeti öldürecektik acımadan
dürüstlüğü, inanmayı
ve gülümsemeyi kaldıracaktık belki yüzlerimizden

geri dönülmez bir yoldu bu
düzlüğü ve ışığı yoktu
kendimiz yitirmemeyi seçmeliydik bu yüzden
onuru seçmeliydik
ve öyle de yaptık
sevgimizle ölmeyi sevgiyi öldürmeye yeğledik
kırmaktansa kırılmayı seçtik

ama yine de gel sevgili ışığımı yak ellerini uzat
üşümeyeyim üşümeyeyim hayatın bu soğuk bu acımasız yanlarında
biz onurlu olmayı seçtik biliyorum ama yine de gel sevgili

şimdi biliyorum sende düşünüyorsun beni
neler yaptığımı düşünüyorsun nasıl durduğumu hayata karşı
sen şimdi benim sağ omzumdaki meleksin
ben de sol yanındaki samimiyet

seni seviyorum yine de şeker
gözlerimi kapatıp bu aptal dünyaya

seni seviyorum melek
aydınlığımı karartıp bu aptal hayata

biliyorum

ayakta durmak yaraşır bize

biliyorum ayaktasın

bil ayaktayım

ayrılığın ertesine dair

Alıntı

06-23-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Gel sevgili ne olur gel... Sağ omzumdaki meleğim ol *gel sevgili* ne olur gel *gel de hikayelerini okuyayım sana yitip gitmemiş sevda türkülerinin* *sen en masum yüzünle yatarken dizlerimde* *kuşlar çırparken kanatlarını semaya ve özgürlüğe,* *hikayeler okuyayım sana küçük ve sevgi dolu* *gel yalnız koyma beni ücra köşelerinde karanlığımın* *sığıntı olmayayım kirli bedenimde* *siyah duvarlara açılmasın pencerelerim* *kuşlar ölmesin, eskimiş soğuk saçak altlarında* gel sevgili gel ne olur *gel de gör şiirlerin nasıl yetmediğini seni evrene anlatırken* *ve severken seni her şeyden usulca soyutlayıp,* *gör kelimelerimin nasıl kısıldığını bir kenarda* şimdi hikayelerim ölüyor içimde *şiirlerim ölüyor* *gel sevgili ne olur* *kelimelerim yetmiyor anlatmaya işte* *kelimelerim ölüyor birer birer* *duvarlarda gölgelerim yetmiyor göstermeye acizliğimi* *her gün öldürüyorum içimde seni binlerce* *ve her gün ince sancılar içinde çığlıklarla doğuruyorum seni göz bebeklerimde* kokunu içime çekip sana ve büyülü haline doyamadım daha *kısır bir sevdaydı bizim ki biliyorum* *başlamadan bitenlerden hani* *bitmesi gerekenlerden* *ölüme gebeydi* *sakattı içimde büyüttüğüm masumiyet* *içimde büyütüp her gün hasretle okşadığım sevgi* gözlerinde boğulmaya doyamadım daha *gözlerinde ki hüzünle sevdim seni* *gözlerinin ardına gizlediğin yalnızlığınla sevdim* *şimdi de aynı hüzünle aynı iflah olmaz yalnızlığınla gittin* *aynı kuşatılmış hüzün aynı kuşatılmış yalnızlığınla* *oysa ben seni sevmeye doyamamıştım daha* yüzyıllardır her sokağa çıktığımda sanki her an herhangi bir köşe başında *karşıma çıkıverecekmişsin gibiyim şimdi* *sanki sen yalnızlığı seçip gitmemişsin de* *birazdan her şeyi unutup en güzel gülümsemelerimizle* *hayatında dışında bir yerlerde sohbetler edecekmişiz gibi* *sanki topluma faydalı bireylermişiz gibi* *sanki sen benim sağ omzumdaki melek ben de senin solundaki samimiyetmişim gibi* *sanki her an şu kirli yüzüme en masum en minik öpücüklerini konduruverecekmişsin gibi* *sanki hiç gitmemişsin gibi* nasıl tutmuştum yanımdayken göz yaşlarımı bin bir güçlükle sen görme diye *ve nasıl ağlamıştım bana bakarken camdan,* *tüm bu istanbula tüm bu gezdiğimiz sokakların şahitliğine inat* *bitmek bilmez kaybedişlerime nasıl ağlamıştım hüngür hüngür* *oturup karanlık bir kaldırıma çocukça şarkılar söylemiştim* *ardından tuzlu göz yaşlarımı silmeden hiç* hayatı bahane ettik hep *ve hayattan bir şeylerdi bu gecikmiş hüznü gizlesin,* *vakitleri öldürsün diye ortaya attığımız* *hep sen kendini suçlu hissettin* *ve ben kabullendim hep bu onulmaz yaraların yükünü* *suç veya suçlu diye bir şeyin olmadığını* *aksine aramızdakinin yasak veya günah olmadığını anlatmaya çalıştım sana* *ve vicdanında boğulma istedim* sen tüm bu yaşanan hüzünlerin bitikliğin *her şeyin suçlusunun kendin olduğunu her söylediğinde daha bir acırdı içim* *ve vicdanımda boğulurdum sessizce* *kimseler görmeden* *sen her beni sevmediğini söylediğinde acıyla* *ve hüzünle karışık saçma bir huzurla dolardım* *bilirdim çünkü sadece benim sevgimin bana yeteceğini* *sana olan sevgimin şu lanet hayatın mücadelesinde* *bana nasıl gizli bir omuz gibi destek verdiğini bilirdim* geri dönüşü olmayan bir yoldu bu *girseydik bu yola kaybolacaktık* *girseydik eğer kendi içimizde kaybolacaktık* *kendi karanlığımızda kaybolup kendimiz gibi değerlerimizi yitirecektik ağır ağır* *belki birbirimizi hiç kırmadığımız kadar kıracak nefret edecektik birbirimizden* *sevgiyi ve samimiyeti öldürecektik acımadan* *dürüstlüğü, inanmayı* *ve gülümsemeyi kaldıracaktık belki yüzlerimizden* geri dönülmez bir yoldu bu *düzlüğü ve ışığı yoktu* *kendimiz yitirmemeyi seçmeliydik bu yüzden* *onuru seçmeliydik* *ve öyle de yaptık* *sevgimizle ölmeyi sevgiyi öldürmeye yeğledik* *kırmaktansa kırılmayı seçtik* ama yine de gel sevgili ışığımı yak ellerini uzat *üşümeyeyim üşümeyeyim hayatın bu soğuk bu acımasız yanlarında* *biz onurlu olmayı seçtik biliyorum ama yine de gel sevgili* şimdi biliyorum sende düşünüyorsun beni *neler yaptığımı düşünüyorsun nasıl durduğumu hayata karşı* *sen şimdi benim sağ omzumdaki meleksin* *ben de sol yanındaki samimiyet* seni seviyorum yine de şeker *gözlerimi kapatıp bu aptal dünyaya* seni seviyorum melek *aydınlığımı karartıp bu aptal hayata* biliyorum ayakta durmak yaraşır bize biliyorum ayaktasın bil ayaktayım ayrılığın ertesine dair Alıntı