Raffine - Elbette

**Prof. Dr. Sinsi** · 11-29-2012

Kaybolmuştum

peşime düşüp yoktu bulan
Hep bir tekme yerdi zaten onun adı savrulup duran
Artık anca içimde kin olursun
Herkes gibi kim olursun

yaklaşma boğulursun
Sana dur demek

zamana dur demek gibi
Hep bir komut yağdırırdım

pişmanlığım henüz yeni
Gurur denen limandan uzaklaşır benim gemi
Yalnızlık oyunlarıyla doldurur cebi
Demişsin ki; unutsun

Zaten yakıp resimlerini atmosfere karıştırdım
Artık sende bir bulutsun
Yalnız bir pişmanlık var içimde

anılarımız taze
Gölgem gibi yokluğun peşimde
Kandırırdım kendimi

kedi gibi sırnaşırdım avuntulara
Defalarca çıktım ringe yenik düştüm duygulara
Kendi gidip yüreği kalmış

Tutup tutup kendini ağlarmış dönüp duvara

Kendime bir yol çizip ilerlemem gerek elbette
Artık durulmaz bu şehirde

içinde sen varsan eğer
Terk-i diyar eylerim

çare yok beklemekte

Duvarlar ördüm kendime
Korkularımı itip kaktım kurtulurum diye
İnzivaya çekilip

seninle ilgili ne varsa yitirip
Bir uyku istemiştim sadece
Ancak gözlerimi kırpamazmışım bile
En sonunda tamam dedim

onun inadı benimkinden yaman dedim
Bir hafriyat yapılmış sanki üstümde
Her şeyi bir kılıfa uyduran ben bocaladım demin
Çelişkiler bende o kendinden emin
Rapçiden satılık duygular
Hor kullanılmış ve boşu boşuna oluşmuşlar
Utanmazmış hepsi

bir bedene doluşmuşlar
Geçen zamanla yıpranıp birçok devirler atlatıp yorulmuşlar
Evimde sessizlik

dışarıda yağmur var
Damlalar düşüp ölürken

bir yerde var olduğunu bilirken ben
İsterim ki zaman dursun

isterim ki kapıma elin vursun
Hayatımda ki tek kusursun

Kendime bir yol çizip ilerlemem gerek elbette
Artık durulmaz bu şehirde

içinde sen varsan eğer
Terk-i diyar eylerim

çare yok beklemekte

11-29-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Raffine - Elbette Kaybolmuştum peşime düşüp yoktu bulan Hep bir tekme yerdi zaten onun adı savrulup duran Artık anca içimde kin olursun Herkes gibi kim olursun yaklaşma boğulursun Sana dur demek zamana dur demek gibi Hep bir komut yağdırırdım pişmanlığım henüz yeni Gurur denen limandan uzaklaşır benim gemi Yalnızlık oyunlarıyla doldurur cebi Demişsin ki; unutsun Zaten yakıp resimlerini atmosfere karıştırdım Artık sende bir bulutsun Yalnız bir pişmanlık var içimde anılarımız taze Gölgem gibi yokluğun peşimde Kandırırdım kendimi kedi gibi sırnaşırdım avuntulara Defalarca çıktım ringe yenik düştüm duygulara Kendi gidip yüreği kalmış Tutup tutup kendini ağlarmış dönüp duvara Kendime bir yol çizip ilerlemem gerek elbette Artık durulmaz bu şehirde içinde sen varsan eğer Terk-i diyar eylerim çare yok beklemekte Duvarlar ördüm kendime Korkularımı itip kaktım kurtulurum diye İnzivaya çekilip seninle ilgili ne varsa yitirip Bir uyku istemiştim sadece Ancak gözlerimi kırpamazmışım bile En sonunda tamam dedim onun inadı benimkinden yaman dedim Bir hafriyat yapılmış sanki üstümde Her şeyi bir kılıfa uyduran ben bocaladım demin Çelişkiler bende o kendinden emin Rapçiden satılık duygular Hor kullanılmış ve boşu boşuna oluşmuşlar Utanmazmış hepsi bir bedene doluşmuşlar Geçen zamanla yıpranıp birçok devirler atlatıp yorulmuşlar Evimde sessizlik dışarıda yağmur var Damlalar düşüp ölürken bir yerde var olduğunu bilirken ben İsterim ki zaman dursun isterim ki kapıma elin vursun Hayatımda ki tek kusursun Kendime bir yol çizip ilerlemem gerek elbette Artık durulmaz bu şehirde içinde sen varsan eğer Terk-i diyar eylerim çare yok beklemekte