İçimin Tenhalaştığı Saatler...

Suçlarım ağladı bu gece

Dilim battı içime

Geçmedi geçmiş Geldi çattı yine

Susamazdım




Özrü kabul edilmiyor kimsesizliğimin

Kimse kendini üstlenmiyor bu masalda

Oyunu ben bozmadım oysa, yalnızca düş kurdum çocukça


Yine de


Affedin, gözlerinden yaralanmış bu sızıyı

Affedin, geçmişime asılmış bu sizi



Kendi kalabalığından kaçan kentler gibiyim bu gece

Zemheri bir yaşayış düşürmüşüm gözlerime

Gerisini susuyorum


Masallardan düşüyorum bu gece

Bir martının gözlerinde üşüyorum

Sonrası yok

Biliyorum



İstasyonlar ıslaktır

Kentler çamurlu

Sesler soluktur biraz, birazda yorgun

Susmaksa çoğuldur



"gitmek" derse biri; içim kanar



Ve işte "gitmek" diyor ötelerden biri

K/anıyorum



"gitmek, çoğaltmıyor hiç bir masalı" diyorum Susuyor

"kalmak ölümü yaşatmıyor" diyorum Gülümsüyor

"gitmeliyim" diyorum "kalmalısın" demiyor !



"gitmek" diyor biri

"gitmek; kalmanın en erdemli yoludur"


İçim acıyor !




Bir gün onunda değermiş yüzü düşlere

Aynalarda ölüm

Gülüşü kırılırmış gözbebeklerinde

İşte o gün "gitmek" denen bitermiş


Hepsi diyeti gözlerinize bakmamın

Hepsi bedeli böylesine susmamın



Kent soysuzuyum biliyorum

Yine de

Hiçbirinizden af dilemiyorum

Varsınız

Varsınız ve masalsınız

Belki de en az bir masal kadar yalansınız

Anmazsınız belkide adımı?

Ve ben; böylesine yalanken bile, seviyorum o Adam'ı !!!