Duâ Ve Münâcât

**Prof. Dr. Sinsi** · 08-24-2012

Duâ ve Münâcât

Duâ ve münâcât, Allâh’ın azameti karşısında kulun, aczini îtirâf ederek muhabbet ve tâzîm hissiyâtı içinde O’ndan lutuf ve yardım istemesidir

Münâcât, yâni duâdaki ilticâ, bir acziyet ifâdesi ve yalnız ilâhî dergâha sığınmanın bir nişânesi olduğu için dînen pek mühimdir

Kul, Cenâb-ı Hakk’a münâcâtını, sâdece sözle değil kalben de büyük bir samîmiyetle îfâ etmelidir

Duâları, “havf ve recâ” yâni “korku ile ümit” duyguları arasında bir hâlet-i rûhiye ile yapmalıdır

Duâ yürekten gelmeli; kalb, duânın yüklendiği mânâya âit arzularla titremelidir

Aynı zamanda duâ bir günâhın affedilmesi istikâmetinde ise, o günâhın bir daha işlenmemesi husûsunda kat’î bir azim ve kararlılıkla îfâ edilmelidir

Hazret-i Mevlânâ -kuddise sirruh- şöyle buyurur:
“Nedâmet ateşiyle dolu bir gönülle ve nemli gözlerle duâ ve tevbe et! Zîrâ çiçekler, güneşli ve ıslak yerlerde açar!”
Mü’min, kulluğunun bir îcâbı olarak, her hâlükârda Rabbine yakarış hâlinde bulunmalıdır

Gerçek bir dînî terbiye de, duâ hâlini mü’minin rûhunda sürekli kılmayı hedefler

Zîrâ duâ, kalbde Allâh’a açılan en yüce kapının anahtarıdır

Âyet-i kerîmede şöyle buyrulur:
“Kullarım Sana Ben’i sorduklarında, (bilsinler ki) Ben onlara çok yakınım Bana duâ edenlerin duâlarını kabûl ederim…” (el-Bakara, 186)
Duâ tekrarlandıkça derûnî duyuşlar şeklinde mü’minin rûhuna nakşolur, şahsiyetine nüfûz edip onun bir husûsiyeti hâline gelir

Bu sebepledir ki büyük ve yüksek ruhlar, devamlı duâ hâlinde yaşarlar

Duâ, sonsuz kudret sâhibi Cenâb-ı Hakk’a, acziyetimizi müdrik bir şekilde yönelerek, O’nun huzûrunda teslîmiyet ve sükûnetle boyun eğmemizdir

Gerçekten, duâlara acziyet ve kusûrunu îtiraf ile başlamak, merhamet-i ilâhiyyeyi dâvette ve dolayısıyla duânın makbûl olmasında, büyük bir tesiri hâizdir

Duâyı bizlere yaşayışıyla en güzel şekilde tâlim eden, Hazret-i Peygamber -sallâllâhu aleyhi ve sellem- Efendimiz’dir

O, gözyaşları içinde ve ayakları şişinceye kadar kıldığı namazlara ilâveten, acziyet duyguları içinde Cenâb-ı Hakk’a dâimâ ilticâ ederdi

Özlü duâları çok sever, özlü olmayan duâyı yapmazdı

65
“Kulun Rabbine en yakın olduğu hâl, secde hâlidir İşte bu sebeple secdede çok duâ etmeye bakın!”
(Müslim, Salât, 215) tavsiyesinde bulunurdu

Mü’min, devamlı duâ etmenin yanında bir de din kardeşlerinden, fakir, zayıf ve muhtaçlardan duâ alma gayreti içinde olmalıdır

Zîrâ Peygamber Efendimiz -sallâllâhu aleyhi ve sellem-:
“Bir mü’minin diğer bir mü’mine gıyâbında yaptığı duâdan daha çabuk kabûl edilen hiçbir duâ yoktur” buyurmuşlardır

(Tirmizî, Birr, 50/1980)
Mevlânâ Hazretleri de şöyle der:
“Sen, varlığını, malını, mülkünü güzel bir şekilde infâk et de, bir gönül almaya bak! Ki o gönlün duâsı, mezarda, o kapkara gecede sana ışık versin, nûr olsun!”

Osman NURİ TOPBAŞ

08-24-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Duâ Ve Münâcât Duâ ve Münâcât Duâ ve münâcât, Allâh’ın azameti karşısında kulun, aczini îtirâf ederek muhabbet ve tâzîm hissiyâtı içinde O’ndan lutuf ve yardım istemesidir Münâcât, yâni duâdaki ilticâ, bir acziyet ifâdesi ve yalnız ilâhî dergâha sığınmanın bir nişânesi olduğu için dînen pek mühimdir Kul, Cenâb-ı Hakk’a münâcâtını, sâdece sözle değil kalben de büyük bir samîmiyetle îfâ etmelidir Duâları, “havf ve recâ” yâni “korku ile ümit” duyguları arasında bir hâlet-i rûhiye ile yapmalıdır Duâ yürekten gelmeli; kalb, duânın yüklendiği mânâya âit arzularla titremelidir Aynı zamanda duâ bir günâhın affedilmesi istikâmetinde ise, o günâhın bir daha işlenmemesi husûsunda kat’î bir azim ve kararlılıkla îfâ edilmelidir Hazret-i Mevlânâ -kuddise sirruh- şöyle buyurur: “Nedâmet ateşiyle dolu bir gönülle ve nemli gözlerle duâ ve tevbe et! Zîrâ çiçekler, güneşli ve ıslak yerlerde açar!” Mü’min, kulluğunun bir îcâbı olarak, her hâlükârda Rabbine yakarış hâlinde bulunmalıdır Gerçek bir dînî terbiye de, duâ hâlini mü’minin rûhunda sürekli kılmayı hedefler Zîrâ duâ, kalbde Allâh’a açılan en yüce kapının anahtarıdır Âyet-i kerîmede şöyle buyrulur: “Kullarım Sana Ben’i sorduklarında, (bilsinler ki) Ben onlara çok yakınım Bana duâ edenlerin duâlarını kabûl ederim…” (el-Bakara, 186) Duâ tekrarlandıkça derûnî duyuşlar şeklinde mü’minin rûhuna nakşolur, şahsiyetine nüfûz edip onun bir husûsiyeti hâline gelir Bu sebepledir ki büyük ve yüksek ruhlar, devamlı duâ hâlinde yaşarlar Duâ, sonsuz kudret sâhibi Cenâb-ı Hakk’a, acziyetimizi müdrik bir şekilde yönelerek, O’nun huzûrunda teslîmiyet ve sükûnetle boyun eğmemizdir Gerçekten, duâlara acziyet ve kusûrunu îtiraf ile başlamak, merhamet-i ilâhiyyeyi dâvette ve dolayısıyla duânın makbûl olmasında, büyük bir tesiri hâizdir Duâyı bizlere yaşayışıyla en güzel şekilde tâlim eden, Hazret-i Peygamber -sallâllâhu aleyhi ve sellem- Efendimiz’dir O, gözyaşları içinde ve ayakları şişinceye kadar kıldığı namazlara ilâveten, acziyet duyguları içinde Cenâb-ı Hakk’a dâimâ ilticâ ederdi Özlü duâları çok sever, özlü olmayan duâyı yapmazdı65 “Kulun Rabbine en yakın olduğu hâl, secde hâlidir İşte bu sebeple secdede çok duâ etmeye bakın!” (Müslim, Salât, 215) tavsiyesinde bulunurdu Mü’min, devamlı duâ etmenin yanında bir de din kardeşlerinden, fakir, zayıf ve muhtaçlardan duâ alma gayreti içinde olmalıdır Zîrâ Peygamber Efendimiz -sallâllâhu aleyhi ve sellem-: “Bir mü’minin diğer bir mü’mine gıyâbında yaptığı duâdan daha çabuk kabûl edilen hiçbir duâ yoktur” buyurmuşlardır (Tirmizî, Birr, 50/1980) Mevlânâ Hazretleri de şöyle der: “Sen, varlığını, malını, mülkünü güzel bir şekilde infâk et de, bir gönül almaya bak! Ki o gönlün duâsı, mezarda, o kapkara gecede sana ışık versin, nûr olsun!” Osman NURİ TOPBAŞ