Bana Dualarımı Ver Rabbim

Bana Dualarımı Ver Rabbim

Dilimde bir sükût Ve kırıldı kalemim!


Sana nasıl anlatırım, avuçlarımın bile kelimelersiz bomboş kaldığını

Ve nasıl söylerim Sana gecelerimin nidasız,

secdelerimin duasız kapkaranlık olduğunu


Sahi kelimeler de terk eder mi insanı?

Ve öylesine vurgun, öylesine durgun yapayalnız bırakır mı?

Bir Zekeriyya imtihanında belki de yüreğim!

Çaresizliğin, yapayalnızlığın zirvelerinde!

Ve bir terk edilişin en mahzun, en acıklı yerinde!

Gözlerim kanıyor biliyor musun? Ve ellerim yanıyor!


Sen hiç dualarınsız kaldın mı?

Ve yalvara yakara, için için dualarını aradın mı?

Yıldızlara sordun mu hiç;

gecelerini aydınlatan ve ansızın bir yıldızın kayışı gibi

ellerinden ve dilinden kayıp kaybolan dualarını

Peki ya ağladın mı?

Dilin ısrarla susarken ve yol vermezken kelimelere,

bomboş ve çaresiz kalan avuçlarına damla damla hasret akıttın mı?

İşte ben şimdi, terk edilişin en acısını yaşıyorum günlerimde


Ve Zekeriyya’nın garipliğini taşıyorum saatlerime

Dualarımsız; öylesine öksüz, öylesine yetim,

boynu bükük bir çocuk gibi dolaşıyorum caddelerde!


Tufan mı yuttu yoksa yakarışlarımı ey Nuh?

Cahilce davranıp yanlış bir şey mi istedim yoksa Rabbimden?

Neden dilimde bir sükût?

Oysa dualarımsız çöl, dualarımsız kurak ve dualarımsız yangınlardayım


Süleyman!

Söyle rüzgâra, tüm çağlardan toplasın da getirsin bana, en güzel duaları!

Söyle rüzgâra ki, dua dua essin yüreğime

Bedir, Uhud ve Hendeğin en yaman yiğitlerinin

cennet kokan dualarını üflesin ellerime!


Ve Meryem! Sessizliğini boz da, umut söyle Zekeriyya çaresizliğime

Dilediğini hesapsız rızıklandırandır O, de! Dilediğine duaları da hatırlatandır


Bana dualarımı geri ver Rabbim! En güzel kelimeleri öğret yüreğime

Ben sana dua etmekle hiç mutsuz, bedbaht olmadım ki Rabbim!

Asıl dua etmediğimde mutsuzluğu yaşadım ve bedbahtlardan oldum

Bana dualarımı ver Rabbim!

Avuçlarıma yağdır rahmetini!

Ve dilime kondur en kabul olunacak heceleri

Bana dualarımı ver RABBİM

alıntı