Bana Dualarımı Ver Rabbim
 

Bana Dualarımı Ver Rabbim

. Dilimde bir sükût. Ve kırıldı kalemim!


Sana nasıl anlatırım, avuçlarımın bile kelimelersiz bomboş kaldığını.

Ve nasıl söylerim Sana gecelerimin nidasız,

secdelerimin duasız kapkaranlık olduğunu.


Sahi kelimeler de terk eder mi insanı?

Ve öylesine vurgun, öylesine durgun yapayalnız bırakır mı?

Bir Zekeriyya imtihanında belki de yüreğim!

Çaresizliğin, yapayalnızlığın zirvelerinde!

Ve bir terk edilişin en mahzun, en acıklı yerinde!

Gözlerim kanıyor biliyor musun? Ve ellerim yanıyor!


Sen hiç dualarınsız kaldın mı?

Ve yalvara yakara, için için dualarını aradın mı?

Yıldızlara sordun mu hiç;

gecelerini aydınlatan ve ansızın bir yıldızın kayışı gibi

ellerinden ve dilinden kayıp kaybolan dualarını.

Peki ya ağladın mı?

Dilin ısrarla susarken ve yol vermezken kelimelere,

bomboş ve çaresiz kalan avuçlarına damla damla hasret akıttın mı?

İşte ben şimdi, terk edilişin en acısını yaşıyorum günlerimde...


Ve Zekeriyya’nın garipliğini taşıyorum saatlerime.

Dualarımsız; öylesine öksüz, öylesine yetim,

boynu bükük bir çocuk gibi dolaşıyorum caddelerde!


Tufan mı yuttu yoksa yakarışlarımı ey Nuh?

Cahilce davranıp yanlış bir şey mi istedim yoksa Rabbimden?

Neden dilimde bir sükût?

Oysa dualarımsız çöl, dualarımsız kurak ve dualarımsız yangınlardayım.


Süleyman!

Söyle rüzgâra, tüm çağlardan toplasın da getirsin bana, en güzel duaları!

Söyle rüzgâra ki, dua dua essin yüreğime.

Bedir, Uhud ve Hendeğin en yaman yiğitlerinin

cennet kokan dualarını üflesin ellerime!


Ve Meryem! Sessizliğini boz da, umut söyle Zekeriyya çaresizliğime.

Dilediğini hesapsız rızıklandırandır O, de! Dilediğine duaları da hatırlatandır.


Bana dualarımı geri ver Rabbim! En güzel kelimeleri öğret yüreğime.

Ben sana dua etmekle hiç mutsuz, bedbaht olmadım ki Rabbim!

Asıl dua etmediğimde mutsuzluğu yaşadım ve bedbahtlardan oldum.

Bana dualarımı ver Rabbim!

Avuçlarıma yağdır rahmetini!

Ve dilime kondur en kabul olunacak heceleri

Bana dualarımı ver RABBİM...

alıntı