Söylediklerimin Hepsi İnanmak İstediğim Koca Yalanlar Sadece

İçinden geçenleri hiç sormadım, yalnız ben olayım istedim hepsinin Yarına dair hayallerinin kahramanı bir ben olmak istedim, korktum sormadım hiçbirini
Kusura bakma, bu ara bir başka gelir oldun aklıma Fazla düşünüyorum seni, fazlaca dert ediniyorum kendime, aldırma bana kulakların çınladığında
Uyku sersemliği, yalnızlık korkusu, içinde bulunduğum boşluk ve boşluktaki bu senden sonsuz yoksunluk… Hepsi biraz ağır geliyor işte, katlanmak zor…
Havalar soğudu, kaloriferler yanmıyor; odam soğuk, karanlık ve loş…
Titresem, hani öyle ölür gibi; kefen gibi derler ya eli yüzü işte öyle… Ölsem, bir acı oturur mu soluna, yanar mı canın, hisseder misin?

Sorsan şimdi her şey yolunda, aklıma bile gelmiyorsun… Kimin koynundasın, bu sabah kahvaltını kiminle yapacaksın umurumda bile değil
Hepsi aptalca, kocaman birer yalan…
Önümde biraz soğumuş ince belli bir bardak çay; karanfil de attım içine, kokusu güzel oluyor sabahları En son senin ağzını kapattığın o yarım kalmış reçel kavanozu, o da soframda Baktıkça gözlerim doluyor, baktıkça yediğim ne varsa boğazıma duruyor Ama yine de atmıyorum o kavanozu, kapağını bile açmıyorum Kim bilir bir sabah ben uyurken gelirsin, kahvaltı yapmak istersin yeniden benimle, reçeli bensiz mi bitirdin deme
İnan, vallahi elimi bile sürmüyorum…

Sorsan mutluyum, bu koca ev bana dar geliyor bir de seninle nasıl sığardık?
Bilirsin dağınık yatarım, rahat edemezdim beraber uyusaydık
Sorsan özgürüm, eve erken gelmek zorunda değilim
Hem dizilerle maç saatleri çakıştığında tartışmasız maç kanalını açabiliyorum
Hatırlamak zorunda olduğum özel günler de yok, birilerine mahcup olma kaygısı taşımıyorum
Sorsan, işe geç kalmamak için birinin beni kaldırmasına da ihtiyacım ok, çalar saatimle iyi anlaşıyorum

Sorsan benden iyisi yok bu dünyada,
Ama görsen…
Meğer nasıl da alışmışım, sensiz çok sefil ve acınacak bir haldeyim aslında…
Bir de unutmadan, aralıksız özlüyorum seni…

Ezgin KILIÇ