Belki Birgün...

**Prof. Dr. Sinsi** · 08-03-2012

belki bir gün diye umudu soldum hergün amansız bir tiryak ile çektim her
nefeste içime belki bir gün diye mırıldanırken gömdüm hayallerimi grinin içine boğuldum
gecenin içinde sensiz bir aşka sessizce yelken açtım bir gül bıraktım kalktığım limana yol
aldım bilinmez ummanda belki varamam diye yanına giydim üstüme beyaz kefeni artandan
yaptım sandalıma aşk yelkeni

yüreğimdeki inanılmaz sevgi seli görmez üzerime kopan
fırtınayı yüzüme çarpan sesi

bir anda koptu gökyüzünden bir
çığlık ,dayanılması zor bir çığlık gömüldü kayboldu gözden

ansızın koptu derinden çekti aldı içine küçücük aşk yelkenlisini

sonra
duruldu!

kayboldu gökten düşen çığlıklar süt liman oldu
her taraf geriye ne yelken kaldı ne levent

sevda denizi amansız bir ayrılık gibi
sessiz bir çığlıkla almıştı kurbanını yine göndermişti binlercesinin yanına

kavuşmak yokmu bu aşk ızdırabında dayanır mı yürek her an ayrılık tavında

belki birgün sevda tadında adını anarak ölürüm gülüm

kanayan yarayı küllendi diye göstererek çevirdim gönül bahçemi çilehaneye

kanayan yaraya kül basmıştım halbuki

ayrılıkta bulunan sevdayı verdim yine yalnızlığa zemherirde
yanmaya alışan sevda çiçeğimi soldurmadım senin toprağında,
gömdüm ve katre katre yudumladım bu sevdayı ayrılık tadında

adını hasret koydum yüreğimde özlem yalnızlık bana yoldaş
sende var git deyme benim yarama arkadaş

biz bu sevdanın törpüsünden cilalanmış yüreğimizi bu yolda
harcadık

sevdayı her duyguyla harmanladık zorda gelse
kavuşmanın üstüne bir zımpara attık

biz bu ölüme hevesle atladık
zıpkın yemiş bu yüreği kor ateşlerde yıkadık

her acıyı sevdanın ayaklarına attık ve bir adım daha yarınlara
yaklaştık

ALINTIDIR

08-03-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Belki Birgün... belki bir gün diye umudu soldum hergün amansız bir tiryak ile çektim her nefeste içime belki bir gün diye mırıldanırken gömdüm hayallerimi grinin içine boğuldum gecenin içinde sensiz bir aşka sessizce yelken açtım bir gül bıraktım kalktığım limana yol aldım bilinmez ummanda belki varamam diye yanına giydim üstüme beyaz kefeni artandan yaptım sandalıma aşk yelkeniyüreğimdeki inanılmaz sevgi seli görmez üzerime kopan fırtınayı yüzüme çarpan sesibir anda koptu gökyüzünden bir çığlık ,dayanılması zor bir çığlık gömüldü kayboldu gözden ansızın koptu derinden çekti aldı içine küçücük aşk yelkenlisinisonra duruldu! kayboldu gökten düşen çığlıklar süt liman oldu her taraf geriye ne yelken kaldı ne leventsevda denizi amansız bir ayrılık gibi sessiz bir çığlıkla almıştı kurbanını yine göndermişti binlercesinin yanına kavuşmak yokmu bu aşk ızdırabında dayanır mı yürek her an ayrılık tavında belki birgün sevda tadında adını anarak ölürüm gülüm kanayan yarayı küllendi diye göstererek çevirdim gönül bahçemi çilehaneye kanayan yaraya kül basmıştım halbuki ayrılıkta bulunan sevdayı verdim yine yalnızlığa zemherirde yanmaya alışan sevda çiçeğimi soldurmadım senin toprağında, gömdüm ve katre katre yudumladım bu sevdayı ayrılık tadında adını hasret koydum yüreğimde özlem yalnızlık bana yoldaş sende var git deyme benim yarama arkadaş biz bu sevdanın törpüsünden cilalanmış yüreğimizi bu yolda harcadıksevdayı her duyguyla harmanladık zorda gelse kavuşmanın üstüne bir zımpara attık biz bu ölüme hevesle atladık zıpkın yemiş bu yüreği kor ateşlerde yıkadık her acıyı sevdanın ayaklarına attık ve bir adım daha yarınlara yaklaştık ALINTIDIR