Muttarif B. El-Kahin El-Bahilî İle Sulh

Muttarif b el-Kahin el-Bahilî ile Sulh




1- Bu belge Allah'ın Rasulü Muhammed'den Muttarif b el-Kahin el-Bahilî'ye ve Bahila halkına


2- Her kim kıraç araziyi ihya ederse o top*rak artık onundur


3- Her otuz sığır için bir sığır, her kırk ko*yun için bir yaşındaki bir koyun, her elli de*ve İçin altı yaşındaki bir deve ödemek halkı*nızın görevidir


4- Tahsildarların otlak dışında zekât toplamaya yetkileri yoktur


5- Bütün halkınız Allah'ın emanı altında gü*ven içindedirler (İbni İshak, age)


Rasulullah @, Arabistan, Necran, Bahreyn ile Arap Yarımadasını çevreleyen kuzey, do*ğu ve güney bölgeleri müslüman ve gayri müslim halklarıyla birçok antlaşmalar yapıp, birlikte bulunmayı garanti etti ve antlaşma*larını bozmadıkça onlara hürmet gösterdi Yaptığı bütün antlaşmalara sadakatle ve sa*mimiyetle bağlı kaldı ve sadece düşmanla iş*birliği yaparak ya da İslâm Devleti'ne karşı yıkıcı hareketlerle, antlaşmanın kendi payla*rına düşen kısmını ihlâl eden kişilere karşı askerî eyleme geçti


Kureyş Rasulullah @'la barış antlaşması yaptı, ancak antlaşmayı ilk bozan da onlar oldu Yenilemek istediler, ancak Rasul @ Medine'ye bu amaçla gelmiş olan heyetleri ile görüşmeyi reddetti Onun antlaşma yapıp,


sonra da bozduğu hiçbir örnek yoktur He*defi barış olduğu için ülkede bu amaçla ant*laşmalar yaptı Onu yurdunu terketmeye zor*layan, sonra da ona karşı savaş hazırlıkları yapan Kureyşlilerdi Benzer şekilde, şehirde yaşayanlar arasında barış içinde birliği sağ*lamak için dış saldırılara karşı ensar ve ya-hudiler arasında konfederasyon oluşturulma*sında ilk büyük adımı atan Rasul @'dı Bu antlaşmanın şartlarını ilk çiğneyenler yahu-diler oldu Rasulullah @, vecibelerini hatır*lattığı zaman da, küstahça davranıp karşı koydular


Bu tür antlaşmalarda hatırlanması gereken diğer bir husus da, karşı tarafın ihanetleri or*taya çıkar (8: 58) ya da antlaşmanın müey*yidelerini çiğner (9: 7-8) ise antlaşmanın açıkça yüzlerine fırlatılıp, artık barışın olma*dığını onlara bildirme şartıdır Ayete göre, yukarda zikredilen sebeplerle antlaşma iptal edilmek istenirse; "Açık ve âdil tutumla on*ların (metni) yüzlerine at"ılmalıdır Diğer ta*rafın antlaşma şartlarına titizlikle,uygun şe*kilde uymadıklarını hissetseler yahut karşı tarafın antlaşmaya ilk fırsatta ihanet edecek*lerinden korksalar bile antlaşmayı tek taraflı bir kararla sona erdirmek müminler İçin meşru değildir Bu yüzden, ayet sanki hiç antlaşma olmamış tavrıyla karşı tarafa mu*amele edilmesini yasaklar Diğer taraftan bu ayet müslümanlara diğerlerine karşı herhangi bir tedbir almadan önce onlara antlaşmanın sona erdiğini açık ifadelerle haberdar etme bağımlılığını getirir Bu, karşı tarafın her na*sılsa antlaşmanın halâ yürürlükte olduğu şeklinde bir yanlış anlayışını ortadan kaldı*rır


Rasulullah @, devletler ve kabileler arası po*litikasında bu ayeti esas aldı Buyurdu ki; "Bir toplulukla antlaşma yapmış kimse sü*resi bitene kadar onunla bağlıdır Eğer zor*lanırsa, o kimse antlaşmayı diğer tarafın önüne atsın ki, sonuçta her ikisi de eşit şart*larda bulunabilsin" (Ebû'1-Âlâ Mevdûdi "The Meaning of the Qur'an) Diğer bir hadisinde ise, bu prensibi bütün diğer meselelere de şamil kıldı: "Haince davranmayın, si*ze karşı hainlikte bulunana bile!' Ve bu pren*sibi müslümanların zihinlerine o kadar de*rin kazıdı ki, bu prensip onlarca hem lâfzen, hem de ruhen uygulandı (Ebû'l Ala Mev-dûdi, age) Ancak bu prensibin bir istisna*sı vardır Karşı taraf antlaşmayı bilfiil, açık*ça ihlâl ettiği durumlarda antlaşmanın bo*zulduğu ve fesh edildiği açıktır Bu durum*da "açık ve âdil bir tutumla antlaşmanın yüzlere atılmasına" gerek yoktur, çünkü kar*şı taraf yaptıklarıyla, antlaşmanın yeniden imzalanmadıkça bağlayıcı olmadığını açık*ça göstermiştir Burada dikkat edilmesi ge*reken durum, diğer tarafın zihinlerinde şüp*he kalmaması için taraflardan birinin antlaş*mayı çiğnemesi açık, apaçık olmalıdır


Rasulullah @, yaptığı bütün ahitlerde bu prensibe titizlikle riayet etti Medineli yahu-dilerin olaylarında, onlara karşılıklı mükel*lefiyetlerini hatırlatmak ye antlaşmayla ilgi*li statülerini belirlemek için ya şahsen gitti, ya da birini gönderdi Antlaşmanın şartları*nı ihlâl ettikleri her durumda bunu tekrar*ladı Rasul @'a karşı, yahut antlaşmalarına dikkat etmediklerini hareketleriyle açıkça or*taya koydukları zaman, işte o zaman onlara karşı harekete geçildi Buna ait tek istisna Kureyş'le olan Hudeybiye antlaşmasında gö*rülür Onlar müslümanların müttefikleri olan Benî Huzâa'ya sebepsiz yere saldırıp er*keklerini acımasızca öldürerek antlaşmanın şartlarım çiğnediler Bu yüzden Rasulullah @ saldırıdan Önce onlara antlaşmanın iptal olduğunu haber vermeye gerek duymadı Antlaşmayı ihlâl eden Kureyşlİlerin hareket*leriyle ilgili aşağıdaki şartlar Peygamber @'ın misilleme hareketinin haklılığını ispat eder: "Birincisi Kureyş tarafından antlaşma*nın ihlâli o kadar göze çarpıcı idi ki, ihlâlin olduğu hususunda kesinlikle bir şüphe yok*tu Antlaşmanın bittiğini ikrar ettikleri için Ebu Süfyan'ı Medine'ye antlaşmayı yenile*cek için gönderdiler Antlaşmanın sona er*diğini bilmeleri bir delil olmasına rağmen, yukardaki prensibin tek istisnasının ancak antlaşmayı ihlâl eden, bozulduğunu bilen ve bunu da ikrar eden kişilere karşı hükmetme*nin haklı olduğunu göstermez İhlâl herkes için berrak ve şüphenin ötesinde ise istisna*nın haklılığı kabul edilebilir İkincisi, antlaş*manın bozulmasından sonra Rasul @, sö*züyle, davranışıyla ya da imâlanyla her ne şekilde olursa olsun antlaşmanın onlar tara*fından bozulmasına rağmen halâ yürürlük*te olduğunu imâ etmedi, ne de böyle anlaşı*labilecek türde ilişkiyi devam ettirdi Bütün rivayetler, Ebu Süfyan tarafından yapılan 'antlaşmayı yenileme tekliflerini' reddettiğini gösterir Üçüncüsü, Kureyş'e karşı askerî ha*rekâtta bulundu; savaş niyetlerini gizli tuta*rak dışa barış gösterisinde bulunmadı" (Ebû'l Ala Mevdudi, age)


Bu şekilde Rasulullah @ kendi uygulamala*rı ile düşman bozmadıkça antlaşmalara hür*met edilmesini ve uyulması gerektiğini gös*teren bir örnek oluşturdu Karşı taraf bozar*sa durumun icaplarına uygun olarak müs-lüman devlet ya yeni bir antlaşma imzalar ya da diğer gerekli tedbirleri alır Yukarıda*ki ayet (8: 58) İslâm DevletPnin dış politi*kasını yönlendiren genel prensipleri de orta*ya kor


1- Müslümanlar, önce kendileriyle antlaşan-lar, sonra da çıkarlarına uygun düştüğü için antlaşmayı bozanlara karşı savaşmak zorun*dadırlar Bu, kanunlarına uymak üzere müs-lümanlarla antlaşma yapan, sonra da İslâm Devleti'ne karşı ayaklanan toplulukları da kapsar


2- Müminlerle yaptıkları antlaşmalara uyan, ancak müminler ve inançları için daima teh*like oluşturacak muhalif ve düşmanca dav*ranışlara sahip olan İnsanlar, İkinci tipi oluş*tururlar Bu durumda, müminler antlaşma*yı açıkça sonlandırmalı, onları bundan ha*berdar etmeli, sonra da onlara karşı uygun tavırları takınmalıdırlar


3- Antlaşmalarının bütün önemini kaybetti*recek sıklıkta antlaşmalarını bozanlar ve mü*minlerin itibarına zarar vermek için insanî ve ahlâkî kuralları çiğneyen insanlar sonun*cu gruba girerler ki, bunlara gelince, pişman olup İslâm Devleti'ne itaat etmedikçe, müs-lümanlar onlara savaş ilân etmekle mükel*leftirler