Japon Buddhacılığı

Japon Buddhacılığının tarihçesi - Japon Buddhacılığı inancı - Tendai ve Şinto mezhepleriBuddha’cılık Japonya’ya resmen 552′de Koreli rahipler tarafından getirilmiş sayılır Bunların yanlarında din kitaplarının (sutra) cince tercümeleri vardı Başlangıçta güç yayıldı Çünkü saraydaki iki güçlü rahip sülâlesini, Nakatomi’ler ve Mononobe’leri karşısında buldu Başka bir rakip sülâle olan Sogo’lar bu yeni dine Japonya’ya yerleşip yayılma hakkını tanıdı


Buddha’cılığın Japonların milli dini Şinto’dan ahlâk ve düşünce bakımından büyük üstünlüğünü ilk anlayan da Sogo, ünlü Şotoku Taişi oldu VII yyın sonlarından itibaren Şotoku Taişi birçok tapınak kurdurdu Nara yakınlarındaki ünlü Horyuji bunlar arasındadır Daha sonra Buddha’cılık şaşırtıcı bir şekilde hızla gelişti


VIII yyın ortalarına doğru, Çin ile kültür ilişkileri kuruldu (daha önce Japonya kültür alanında Kore’nin etkisi altındaydı), Buddha’cılığm nüfuzu en yüksek doruğuna vardı, yeni başkent Naro’da Buddha’nın muazzam bir heykeli ünlü Daibutsu tarafından diktirildi O sırada Japon adalarında altı tarikat bulunmaktaydı Bunların üçü Mahayana’ya, üçü de Hinayana’ya bağlıydı Gerçekte bu tarikatlar arasındaki tek anlaşmazlık, varlığın metafizik araştırması konusundaydı Bütün Nara döneminde (710-794) Japon Buddha’cılığı oldukça dar bir aydınlar çevresi dışında pek yayılmamıştı


Tendai ve Şinto mezhepleriyle, yüzde yüz milli ve halka dönük nitelikte öğretilerin doğduğuna tanık olmak için VIII yyın sonlarını beklemek gerekecektir Ryobu-Şinto adıyla tanınan dinlerarası bir anlaşma bu arada gerçekleşti Ryobu-Şinto Buddha’cılık ile eski yerli inancı, Şinto’yu kaynaştırmak istedi Bu resmi mezheplerin yanı sıra Amida inancı çevresinde halkçı ve bireyci bir Buddha’cılık da gelişti Bununla beraber Japonya’da gerçekten orijinal bir öğreti, Zen Buddha’cılığı ancak XII yy sonlarında ortaya çıkacaktır


Zen, sadeliği ve pratik niteliği, doğmalara yer vermesiyle askeri bir kast olan Samurai’ler tarafından pek çabuk benimsendi XVI yy sonlarında Katolikliğin Japonya’ya girmesi bir buhran yarattı, ama Zen Buddha’cılığı bunu başarıyla önledi Tokugawa’ların «şogun»luğu devrinde (1600-1868) Konfuçyus’çuluk yeniden itibar kazandı ve Buddha’cılık ilk defa olarak bir gerileme gösterdi Sonra ikinci Dünya savaşından önce yeni bir kriz daha geçirdi Japon hükümeti Japonya’nın eskiden milli dini olan şinto’yu halka benimsetmeye kalkıştı


Bugün takımadalara yayılmış 106 223 tapınak ve bu tapmaklarda ibadet eden 50 milyon Japon Buddha’cı vardır Mezheplerden beşi önemlidir: başta Amida’cı Şinşu mezhebi (13 milyon), Zen mezhebi (9 milyondan çok), Şingon mezhebi (8 milyon) ve nihayet her birinin üçer milyon müridi bulunan Joda ve Nişiren mezhepleri


alıntı