Son Baharı Kara Kız

Son Baharı Kara Kız Hikayesi - Sonbahar Hikayeleri - Aynur Engindeniz - Aynur Engindeniz Yazıları

Elifim�


On dört yıl oldu sen gideliNasılsın söylesene?Yaraların iyileşti mi?Kalbindeki kesik tamir oldu mu oralarda


Söylesene hala öyle şen gülüşlerin,yerinde duramaz hallerin var mı?Hatırlıyorum da nasıl da gülerdik olur olmazÇocuktuk,güya biraz da gençtikAnnelerimizin topuklu ayakkabılarını aşırır teneffüslerde okulda giyer kızlara hava atardıkHani bir keresinde müdür beye yakalanmıştık da ne korkmuştuk hatırlar mısın?Sahi hatırlar mısın Elif?


Sahilde içtiğin biraları taşların üzerine dizer çakıl taşlarıyla devirmeye çalışırdın�Bu beni içtiren için,bu beni küstüren için,bu kalbimi kestiren için� diye fırlattığın taşların hiçbiri hedefi bulmazdı da nasıl da ağlardınSonra döner içtiğine ağlardın


Hoca ders anlatırken ,sen de hocayı anlatırdın günlüğüneHa yakalandı ha yakalanacak diye ödüm kopardıBütün çocuklara göz kırpar hepsine aynı saatte aynı yerde randevu verir, sen gitmezdinSonra oturup hallerine gülerdin


Ama gözlerin hep kırılgan bir cam gibiydiHep ağlamaklı ama ağlamayan,gözlerinSöylemek istediğini söyleyemediğini bilen bakışların vardıHep yarımdı cümlelerinDalar, uzaklara bakar,hayat ne diye sorardınBen de küçüktüm, �hayat mutluluktur�derken sanaO zaman öyle fiyakalı kelimeler bilmezdimAffet,affet beni,dedim ya ben de küçüktüm,bilmezdim hayatın acı olduğunu�Sana bilerek yalan söylemedim


Belki mutluluk çağırmayla gelir diye dalgalara bağırırdık


Bugün de çağırdım,sensiz ama daha derinden,gelen yok ufuklardaSöylesene sen mutlu musun?Mutluyum de ne olur�Yoksa inancım tükenir çağırışlaraÜmidimi kesersem ne için yaşarım?Ya da yaşar mıyım?


Elifim,özür dilerim,�yaşamak � demeyecektim


Annem diyor ki,bu yaz kurak geçecekSen ne dersin?Benim gözlerimin de kurak mevsimi gelir mi?Acının bolluğu, gözyaşının bereketinden olabilir mi Elif?Ya da gözyaşının bolluğu mu acının bereketindendir?Hangisi,söyle?Aslında ne önemi var ki bunun,sonuçta hasat sıkışmış bir yürek değil mi ki?


Ben artık sahillere gitmiyorum,dargınımNiyesini sorma,bilmiyorum çünküHem artık o sahillerde balık tutuyor ihtiyarlarHiç bira kutulu bir kız görmedimGörmem de inşallah


Unutmadan söyleyeyim,Mehmetle buluştuğunuz çay bahçesini yıktılarBeş yıl önce Mehmeti de yıkmışlardı zatenBundan haberin vardırArtık neyimiz var ki bizim yıkılmadıkBiz var mıyız?


Sana küsmedim dersem yalan olurHani en son vedanda geri geleceğim mutlaka demiştinOysa ben anlamıştım bir daha,bir dahamız olmayacağınıGözlerin bir garip bakıyordu ve titriyordu elerlinKeşke sana �gitme� deseydimAma git dedimDedim ya küçücüktüm bilemezdim dönüşü olmayan yollar olduğunu


Seni beyaz elbisenle bir gelin gibi ortaya çıkardıkları gün anladım ki hayat mutluluk değil ve gidenler dönmeyecekO gün büyüdüm ve durmadan büyüyorum artıkSen de büyüyor musun Elif?Benim nasıl büyüdüğümü görüyor musun?


Eğer orada ağlamak yoksa ben de gelebilir miyim?Gelemem değil mi,gelemem


Elifim ben şimdi çocukluğumuzdan çok uzak bir memlekette yaşıyorumSana adresimi gönderirim bir ara?Ama bil ki artık mektubunu beklemeyeceğim


Koşuyor duruyorum,konuşuyor susuyorum,hayat mutluluktur yalanına kanmış gibi yaparak tespihin ağır tanelerini çekiyorum


Bütün tenekelere kasımpatılar ektimDuvarları sarıya boyadımBir de sallanan sandalye attım balkona,sonbahara hazırım


Elifim,seni unutmayacağım,sen de beni unutmaYolum oralara düşerse bana yabancılık çektirmezsin değil mi?


Şimdi ayrılma vakti


Sana Rabbimden sonsuz merhamet ve rahmet diliyorumKara saçlı , sonbaharı kara kız�


ELİF’E


Aynur Engindeniz