Son Baharı Kara Kız
 

Son Baharı Kara Kız Hikayesi - Sonbahar Hikayeleri - Aynur Engindeniz - Aynur Engindeniz Yazıları

Elifim�


On dört yıl oldu sen gideli.Nasılsın söylesene?Yaraların iyileşti mi?Kalbindeki kesik tamir oldu mu oralarda.


Söylesene hala öyle şen gülüşlerin,yerinde duramaz hallerin var mı?Hatırlıyorum da nasıl da gülerdik olur olmaz.Çocuktuk,güya biraz da gençtik.Annelerimizin topuklu ayakkabılarını aşırır teneffüslerde okulda giyer kızlara hava atardık.Hani bir keresinde müdür beye yakalanmıştık da ne korkmuştuk hatırlar mısın?Sahi hatırlar mısın Elif?


Sahilde içtiğin biraları taşların üzerine dizer çakıl taşlarıyla devirmeye çalışırdın.�Bu beni içtiren için,bu beni küstüren için,bu kalbimi kestiren için� diye fırlattığın taşların hiçbiri hedefi bulmazdı da nasıl da ağlardın.Sonra döner içtiğine ağlardın.


Hoca ders anlatırken ,sen de hocayı anlatırdın günlüğüne.Ha yakalandı ha yakalanacak diye ödüm kopardı.Bütün çocuklara göz kırpar hepsine aynı saatte aynı yerde randevu verir, sen gitmezdin.Sonra oturup hallerine gülerdin.


Ama gözlerin hep kırılgan bir cam gibiydi.Hep ağlamaklı ama ağlamayan,gözlerin.Söylemek istediğini söyleyemediğini bilen bakışların vardı.Hep yarımdı cümlelerin.Dalar, uzaklara bakar,hayat ne diye sorardın.Ben de küçüktüm, �hayat mutluluktur�derken sana.O zaman öyle fiyakalı kelimeler bilmezdim.Affet,affet beni,dedim ya ben de küçüktüm,bilmezdim hayatın acı olduğunu�Sana bilerek yalan söylemedim..


Belki mutluluk çağırmayla gelir diye dalgalara bağırırdık.


Bugün de çağırdım,sensiz ama daha derinden,gelen yok ufuklarda.Söylesene sen mutlu musun?Mutluyum de ne olur�Yoksa inancım tükenir çağırışlara.Ümidimi kesersem ne için yaşarım?Ya da yaşar mıyım?


Elifim,özür dilerim,�yaşamak � demeyecektim..


Annem diyor ki,bu yaz kurak geçecek.Sen ne dersin?Benim gözlerimin de kurak mevsimi gelir mi?Acının bolluğu, gözyaşının bereketinden olabilir mi Elif?Ya da gözyaşının bolluğu mu acının bereketindendir?Hangisi,söyle?Aslında ne önemi var ki bunun,sonuçta hasat sıkışmış bir yürek değil mi ki?


Ben artık sahillere gitmiyorum,dargınım.Niyesini sorma,bilmiyorum çünkü.Hem artık o sahillerde balık tutuyor ihtiyarlar.Hiç bira kutulu bir kız görmedim.Görmem de inşallah.


Unutmadan söyleyeyim,Mehmetle buluştuğunuz çay bahçesini yıktılar.Beş yıl önce Mehmeti de yıkmışlardı zaten.Bundan haberin vardır.Artık neyimiz var ki bizim yıkılmadık.Biz var mıyız?


Sana küsmedim dersem yalan olur.Hani en son vedanda geri geleceğim mutlaka demiştin.Oysa ben anlamıştım bir daha,bir dahamız olmayacağını.Gözlerin bir garip bakıyordu ve titriyordu elerlin.Keşke sana �gitme� deseydim.Ama git dedim..Dedim ya küçücüktüm bilemezdim dönüşü olmayan yollar olduğunu.


Seni beyaz elbisenle bir gelin gibi ortaya çıkardıkları gün anladım ki hayat mutluluk değil ve gidenler dönmeyecek.O gün büyüdüm ve durmadan büyüyorum artık.Sen de büyüyor musun Elif?Benim nasıl büyüdüğümü görüyor musun?


Eğer orada ağlamak yoksa ben de gelebilir miyim?Gelemem değil mi,gelemem.


Elifim ben şimdi çocukluğumuzdan çok uzak bir memlekette yaşıyorum.Sana adresimi gönderirim bir ara?Ama bil ki artık mektubunu beklemeyeceğim.


Koşuyor duruyorum,konuşuyor susuyorum,hayat mutluluktur yalanına kanmış gibi yaparak tespihin ağır tanelerini çekiyorum.


Bütün tenekelere kasımpatılar ektim.Duvarları sarıya boyadım.Bir de sallanan sandalye attım balkona,sonbahara hazırım.


Elifim,seni unutmayacağım,sen de beni unutma.Yolum oralara düşerse bana yabancılık çektirmezsin değil mi?


Şimdi ayrılma vakti.


Sana Rabbimden sonsuz merhamet ve rahmet diliyorum.Kara saçlı , sonbaharı kara kız�


ELİF’E


Aynur Engindeniz