![]() |
İsim Çekim Ekleri 2 |
![]() |
![]() |
#1 |
Prof. Dr. Sinsi
|
![]() İsim Çekim Ekleri 2g ![]() İsimleri isimlere bağlayarak tamlama kurmaya yarar ![]() Bu ek birinci tekil ve çoğul şahıs için “–İm” şeklindedir: ben-im, biz-im ![]() İsimleri isimlere bağlar: Benim elim kanadı Kitabın yaprağı yırtılmış ![]() Yalancının mumu ![]() ![]() ![]() Gözlüğün camı ![]() ![]() ![]() İsimleri, zamirleri ve sıfat-fiilleri edatlara bağlar: Bunu senin için yaptım dedi ![]() İsimleri ve zamirleri fiillere bağlar: Birincilik ödülü Atilla'nın oldu ![]() En güzel ve mutlu yıllar sizlerin olsun ![]() Not: “-dEn” eki tamlayan ekinin yerini tutabilir: öğrencilerin bazıları›öğrencilerden bazıları onların biri›onlardan biri 2 ![]() İsimlerin ve isim soylu kelimelerin sonuna gelerek onların sahiplerini, ait oldukları kişileri belirten eklerdir ![]() ![]() kitab-ım, kitab-ın, kitab-ı, kitab-ımız, kitab-ınız, kitap-ları masa-m, masa-n, masa-s[2]-ı, masa-mız, masa-nız masa-ları su-y[3]-um, su-y-un, su-y-u, su-y-umuz, su-y-unuz, su-ları ne-y-im, ne-y-in, ne-y-i/ne-s-i, ne-y-imiz, ne-y-iniz, ne-leri İyelik ekleri isim tamlamasında tamlanana gelir: Zil, şal ve gül ![]() ![]() ![]() ![]() Şevk akşamında Endülüs üç defa kırmızı ![]() ![]() ![]() Aşkın sihirli şarkısı yüzlerce dildedir ![]() İspanya neşesiyle bu akşam bu zildedir ![]() Kapının kol-u, işin baş-ı, hayvan sevgi-s-i İyelik ekleri bazen yer bildiren zamirlerden (işaret zamirleri) sonra gelerek belirtme görevlerinde bulunur: burası, ötesi, şurası ![]() ![]() ![]() Sıfatlardan sonra gelerek zamir yapar:doğrusu, böylesi, başkası ![]() ![]() ![]() Bazen isimlerle ve sıfatlarla birlikte sevgi ve abartma ifade eder: Camın İstanbul ![]() Güzelim çiçekler kurumuş İyelik eklerinden sonra hâl ekleri gelebilir: Baba-m-a soracağım ![]() Kardeş-i-n-i arıyormuş ![]() -ler ekiyle –i iyelik eki birlikte kullanılarak zaman bakımından genelleme yapılır: akşamları, sabahları, gündüzleri ![]() ![]() ![]() 3 ![]() İlgi zamiri belirtili isim tamlamalarında tamlananın yerini tutabilir: benim kalemim›benimki onun eli›onunki Türkçede üç tane “ki” vardır: “ki”, “-ki”, “-ki” a ![]() Sadece “ki” biçimi vardır ![]() Kendinden önceki ve sonraki kelimelerden ayrı yazılır ![]() Türkçe değil, Farsça bir bağlaçtır ve Türkçe cümle yapısına aykırı olarak kullanılır ![]() “ki” ile başlayan bir ara cümle asıl cümlenin içinde kısa çizgiler arasında verilebilir: Bu ezanlar -ki şahadetleri dinin temeli- Yağmur yağmadı ki mantarlar ortaya çıksın ![]() Atatürk diyor ki: ![]() ![]() ![]() Bir şey biliyor ki konuşuyor ![]() Ben ki hep sizin için çalıştım ![]() Sınavı kazanabilir miyim ki ![]() ![]() ![]() Baktım ki gitmiş ![]() b ![]() Ek hâlindeki tek zamirdir ![]() Eklendiği kelimeye -ki sadece isim tamlamasında tamlayana eklenir- bitişik yazılır ve bir ismin (tamlananın) yerini tutar ![]() Büyük ve küçük ünlü kurallarına uymaz; sadece –ki şekli vardır: senin kalemin›seninki, Ali’nin eli›Ali’ninki, onun düşüncesi›onunki ![]() ![]() ![]() c ![]() İsimlere eklenerek yer ve zaman bildiren sıfatlar türeten ektir ![]() Zaman bildiren kelimelerin sonuna doğrudan eklenirken, yer bildiren sıfatlar türetirken “-dE” hâl ekiyle birlikte kullanılır ![]() Sadece –ki ve az da olsa –kü şekilleri vardır: bu yılki sınav, yarınki maç, dünkü film, bugünkü aklım ![]() ![]() ![]() masadaki kitaplar, duvardaki saat, evdeki hesap ![]() ![]() ![]() 4 ![]() Cins isimlerine gelerek onların çoğul şekillerini yapar ![]() Kelimeler arasında ilgi kurmaz: dağlar, fikirler, idealler, öğrenciler, dertler ![]() ![]() ![]() Özel isimlere getirildiğinde: 1 ![]() Yarın Ahmetlere gideceğiz ![]() İzmir’e, amcamlara/dedemlere/teyzemlere gideceğiz ![]() ![]() Aliler bize gelecekler ![]() 2 ![]() Bu millet nice Fatih'ler, Kemal'ler yetiştirecektir ![]() Bu topraklarda ne Çaldıran’lar, ne Ridaniye’ler yaşandı ![]() 3 ![]() Sınıftaki Ali’ler ayağa kalksın ![]() Hüseyin’lerin hepsi buraya gelsin ![]() 4 ![]() Çalışmak için ta Almanya’lara gitti ![]() 5 ![]() Türkler, Yunanlar, Adanalılar, Konyalılar ![]() ![]() ![]() Bunların dışında: -İkilemeler yapar: Yıllar yılı bekledik ![]() -Abartma anlamı katar, bazen “bir” kelimesiyle birlikte bu anlamı verir: Ateşler içinde kıvranıyordu ![]() O gün dünyalar benim olmuştu ![]() Valizler dolusu kitapları ne zaman almıştı ![]() Bir kumaşlar almış, görmelisiniz ![]() Bir bahçeler var, sözle anlatılmaz ![]() Bir zamanlar ne kadar şendik ![]() -Çoğul zamirlere getirilerek tekrar çoğul yapar:Bizler, sizler -Saygı veya alay anlamı katar: Dostumuz nedense bizi çağırmamışlar ![]() Müdür Bey döndüler mi? -Her anlamı katar: Akşamları erken yemek yeriz ![]() Sabahları geç kalkarım ![]() -“Yaş” kelimesine getirilerek yaşça yaklaşıklık bildirir: O zaman henüz sekiz yaşlarında idi ![]() İyelik üçüncü çoğul eki ve şahıs eki ile karıştırılmamalıdır ![]() Çocuklar (çoğul eki) annelerini (iyelik eki) bekliyorlar (şahıs eki) ![]() 5 ![]() Hem isimlere hem de fiillere getirilen bir çekim ekidir: Gelecek miydin? (fiile) Sen misin? (isme) Her zaman kendinden önceki kelimeden ayrı yazılır ![]() Büyük ve küçük sesli uyumu kurallarına uyar: Salı mı?Sen mi?O mu?Ölü mü? Soru ekinden sonra gelen ekler kendisine bitişik yazılır ![]() Seni çağıran bu çocuk muydu? Vurguyu kendinden önceki kelimeye aktarır ![]() Sular mı yandı? Neden tunca benziyor mermer? Şakaklarıma kar mı yağdı ne var? Soru anlamının dışında başka görevlerde de kullanılır: Pekiştirme görevinde: Güzel mi güzel bir yer burası ![]() 6 ![]() İsim soylu kelimelerin sonuna gelerek onların yüklem olmasını sağlayan, ek hâlindeki fiildir ![]() “imek” fiilinin ek olarak kullanımıdır ![]() ![]() Dört kipe göre çekimi vardır: Geniş zaman -di’li geçmiş zaman -miş’li geçmiş zaman Şart kipi 1 ![]() İsim soylu kelimelere kişi ekleri getirilerek yapılır ![]() ![]() ![]() “insanım, insansın, insan(dır), insanız, insansınız, insan(dır)lar” Ben bir küçük kelebeğim ![]() Ü stümüze doğan bir güneşsin sen ![]() Her taraf bugün bir başka güzel(dir) ![]() Bu ek fiillere getirildiğinde kesinlik veya olasılık anlamı katar ![]() Ulaş şimdi tatil yapıyordur ![]() Bu durumda işe gitmeyecektir ![]() 2 ![]() Ek-fiilin bilinen geçmiş zaman çekimi, kavramların ve varlıkların bilinen geçmişteki durumuna şahit olunduğunu gösterir ![]() “idim, idin, idi, idik, idiniz, idiler” Bir güzelin hayranıydım ![]() Dün daha heyecanlıydın ![]() Merhametli biriydi ![]() 3 ![]() Ek-fiilin bilinmeyen (öğrenilen) geçmiş zaman çekimi, kavramların ve varlıkların öğrenilen geçmişteki durumunun başkasından duyulduğunu anlatır ![]() “imişim, imişsin, imiş, imişiz, imişsiniz, imişler” Suçlanan ben-miş-im ![]() Meğer sen ne çalışkan-mış-sın ![]() Adam yirmi yıldır evine hasret-miş ![]() 4 ![]() Eklendiği isimlerle yancümlecik kurar ve temel cümlenin şartını bildirir ![]() ![]() “isem, isen, ise, isek, iseniz, iseler” Elbise ucuzsa hemen alalım ![]() Maaşlar düşük, giderlerse oldukça fazla ![]() Dikkat! Ben iyi bir okurum ![]() Hep iyi kitaplar okurum ![]() Benim okurum anlayışlıdır ![]() Öğrenciydi ek-fiil çekimi Uyuyordu birleşik çekim Öğrenciymiş ek-fiil Uyuyormuş birleşik zaman Öğrenciyse ek-fiil Uyuyorsa birleşik zaman Not: Ek-fiilin olumsuzu ek-fiilden önce “değil” kelimesi getirilerek yapılır: birinci değilim, değildim, değilmişim, değilsem 7 ![]() Bu eklerden tamlayan eki (ilgi eki: -in: kalem-in), isim hâl eklerinde; tamlanan eki (-i: uc-u) de iyelik eklerinde anlatıldığından burada tekrarına lüzum görülmedi ![]() |
![]() |
![]() |
|