Fenikece

Fenikece

Tir, Byblos, Sidon kentlerinde ve komşu bölgelerde konuşulan, kenan öbeğinden eski sami dili

—ANSİKL Moabit ve ibraniceye benzeyen fenikece bu dillerle birlikte sami dillerinin kenan dalını oluşturur En eski belgeler İÖ XIII yy'dan, en yenileriyse İS I yy'dan kalmıştır: fenikece, aramcanın yayılımına öbür samı dillerinden daha uzun süre direnmiştir Ayrıca, sömürgelerde (Kıbrıs, Sardinya, Sicilya), özellikle de Kartaca ve onun imparatorluğunda kullanımı sürmüştür
Fenikece (ve yerel değişkeleri) 22 göstergeden oluşan bir ünsüz abecesiyle yazılır Bu dizge, ilk abecesel yazı olmasa da, sonraki bütün abecesel yazılara kaynak olması nedeniyle çok önemlidir Bu abecenin kökenini bulma sorunu çeşitli varsayımların ortaya çıkmasına yol açmıştır: kimileri mısır hiyerogliflerinden türediğinı, kimleri akkadca, hatta ugaritçe kökenli olduğunu, kimileriyse ege ya da ilksina kökeninden geldiğini öne süren varsayımları benimser Gerçekte, belirgin bir abece anlayışı Mısır'dan etkilenmiştir Ayrıca, fenike abecesi, ugarit abecesinin kaynağı olduğuna göre, XIV yy'dan öncedir Göstergelerin kökenine gelince, Byblos metinlerinin yazımıyla fenike abecesi göstergeleri arasındaki benzerlikler, ilksina kayıtları, göstergelerin daha önceki yazılardan alınmış olduğunu düşündürür Harflerin düzeni abeceninki kadar eski görünse de, 22 göstergenin adı birçok tartışmaya yol açmıştır Rastlantısal adlandırmalar sözkonusudur, yoksa gösterge, adlandırdığı somut nesnenin gösterimi örnek alınarak mı yaratılmıştır (örneğin "ev"i belirten bet [b])? Benzer nesnelerin abecede yan yana geldiklerini de belirtmek gerekir: yod'u "el" kaph "avuç" izler; şin "diş" de, res "baş"tan sonra gelir