Ruhum Eriyor, ömrüm Bitiyor, Aşk Ne Acı Veriyor!

Anlatılmaz anlar, içinden çıkılmaz zamanlar vardır
Kar mevsizsiz yağar
Ar içimde sessizlik lahzasından bizarlaşarak bakar
Yar sukut ile ağlar, yüreğimi yakar
Hangi lisanı talim etsem ve nefeslensem
Sinemden çıkmıyan bir hicran var






Beni benden alan onca yıllar
Zihnimde yaşayan çılgınca baharlar, lal olan hazlar
Kalbimde ki sessizliği aralayıp, sururun vecdini yaşatan anlar
Ah çektiren sancılar, dinmeyen ıstıraplar, kan misali akan yaşlar
Ne söylesem, hangi kelamın ecriyle lisan-ı halimi ifşa etsem ürker nazarlar






Bazen yılma ve hiç yorulma
Umutlarını solgunlartırma, azmet hüzün yaşama
Sabrın didarında kalarak anbean boğulma
Fidan susuz, aşk, nursuz yaşayamaz, nefes maksatsız bırakma
İdrak, farkı fark ettiren nazardır, sakın uyuyup acziyet içinde bulunma






Aşk, diriliştir, hissedişin rüknüdür
Farkı fark ettiren ferasetin vecdiyle nefesin sahibine yöneliştir
İnşirah kalp içindir, akıl emmniyeti niye zarurettir
Ehliyet bilirmisin ne demektir, emaneti alan nefes için vuslata eriştir
Nefsanilik aşkın lahzasında yabanilik demektir, ruh böyle istemektedir
İnfak neden gönlü ihta eden bir saiktir, ölmek diriliş içinde aşkın ramına gerekçedir








Mustafa CİLASUN