Gökdelenlerdende Cenazeler Çıkar. Bunu unutma

Lütfen elindeki gazeteyi ve sütlü kahveni kenara koy


Lütfen borsadan ve tüm boş iddialardan ne kadar kazanacağını unut bugün


Lütfen patronuna söyleyeceğin yalanları karala


Ve lütfen seyrettiğin filmlerden etkilenerek
seni karizma gösterecek duruşları, markaları aramaktan vazgeç


Güneşin altında vicdanın soğurken etrafa bronzlaşan suratınla ham gülücükler fırlatmaktan da vazgeç


Boşluktan vazgeç


Akşam çaylarında çerez tabaklarını üst üste koyup


menfaatperest dostlarına kıyak cümleler kurmaktan da vazgeç


Kalbinde bayatlamış bir ekmek gibi duruyor merhametin


İçinde bir sofra kur


Çağır kentin bütün yoksul kuşlarını


Kinin, yapmacıklığın ve öfken hepsi uşağı olsun içinde kurduğun o mütevazi merhamet sofrasının


Hepsi uşağı olsun


Randevu defterlerine yazdığın o çok büyük adamlar listesini, toplantı saatlerini ve kürdan sağanağına tutulmuş paçavrası meşhur yemek masalarını hiçlik mezarlığına göm


Kibrini yaşarken defnettki asıl ölümün alçak gönüllü olsun


Gökdelenlerden de cenazeler çıkar


Bunu unutma


Ve


Dünyanın taziyesi berrak bir FATİHADIR


Seni adam eder diye düşündüğün cılız kariyer Aslında ruhunun kuzeyinden esen sefil bir karayel


Ve sokağa atmadıkça gururunu ezmeyi kahramanlık sayacaksın


Bedenine yapışık bir dikiz aynası yok


Eğer olsaydı ve eğer baksaydın hançerli asalarla vicdanının seni bir nil gibi ayıracağı vakit çok uzak olmayacaktı


Şeytan romantizmin doruklarında sana yeni hırslar fısıldadıkça sen ucubeliğin adını zirve koyacaksın


Ruhun yamalı olmadıktan ve kendi günahının söküklerini kuşlarla ve masumlarla secdeye giderek diktikten sonra
bırak bugün kötü görün
Bırak görüşmelerin kötü geçsin
Bırak insanların kağıttan yaptıkları ter denizi sınavlardan kal
Bırak seni konuşsunlar
Bırak sözünü kessinler
Bırak yarım kalsın, yarın bitecek olan konsantre aşkların


Şu kapıdaki küçük el izi
Bir yetime ait
Çünkü korkarak dokunmuş belliki kapıların koluna


Işıkların kustuğu eğlence yerlerinde göremezsin onları
Onların karaya vuran yetimliklerini faniliğin kıyısına çekilmeden anlayamazsın
Alışveriş çılgını tiki kızların kahkaha dumanlarından sıyrılmadıkça
Ocağına yetimlik düşmüş yetimlerin ateşini tadamazsın
Hiç yetim kalmamış ama hep yetim bırakmış savaşın içinden ağlayarak çıkan çocukların kanla titreyen dizlerini görmedikçe jönü vurulmuş dizilere ağlayarak geçireceksin zamanını


Onların saçları ruhunun yastığıdır
Okşadığında ellerin götürür seni cennete
Onların üstlerinde merhametin bir hırka olsun
Giydirdikçe metanın mahseninden çıkacaksın
Ve iyiliğin beraatın olacak
Doyurduğunda huzura doyacaksın
Ve sardığında bir kez
Seni şimdiye dek nelerin üşüttüğünü çok iyi anlayacaksın
Savaşın ellerinde bombalar düşmeden önce bir annenin "yetimlerime kimler bakar" feryadını duyar gibi ol
Eğer duymuyorsan
Sen ebedi sağırsın
Sen ebedi sağırsın


Onların dilinden anlamıyorsan
Sadece yetimliklerini anla








saygılarımızla

ÇOK TŞK PAYLAŞIM İÇİN

paylaşım için teşekkürler

yorumlaırnız için tşkler arkadaşlar