ForumSinsi - 2006 Yılından Beri - Gökdelenlerdende Cenazeler Çıkar. Bunu unutma

Lütfen elindeki gazeteyi ve sütlü kahveni kenara koy

Lütfen borsadan ve tüm boş iddialardan ne kadar kazanacağını unut bugün

Lütfen patronuna söyleyeceğin yalanları karala

Ve lütfen seyrettiğin filmlerden etkilenerek
seni karizma gösterecek duruşları, markaları aramaktan vazgeç

Güneşin altında vicdanın soğurken etrafa bronzlaşan suratınla ham gülücükler fırlatmaktan da vazgeç.

Boşluktan vazgeç.

Akşam çaylarında çerez tabaklarını üst üste koyup

menfaatperest dostlarına kıyak cümleler kurmaktan da vazgeç.

Kalbinde bayatlamış bir ekmek gibi duruyor merhametin

İçinde bir sofra kur.

Çağır kentin bütün yoksul kuşlarını

Kinin, yapmacıklığın ve öfken hepsi uşağı olsun içinde kurduğun o mütevazi merhamet sofrasının

Hepsi uşağı olsun

Randevu defterlerine yazdığın o çok büyük adamlar listesini, toplantı saatlerini ve kürdan sağanağına tutulmuş paçavrası meşhur yemek masalarını hiçlik mezarlığına göm.

Kibrini yaşarken defnettki asıl ölümün alçak gönüllü olsun

Gökdelenlerden de cenazeler çıkar

Bunu unutma

Ve

Dünyanın taziyesi berrak bir FATİHADIR.

Seni adam eder diye düşündüğün cılız kariyer. Aslında ruhunun kuzeyinden esen sefil bir karayel.

Ve sokağa atmadıkça gururunu ezmeyi kahramanlık sayacaksın

Bedenine yapışık bir dikiz aynası yok

Eğer olsaydı ve eğer baksaydın hançerli asalarla vicdanının seni bir nil gibi ayıracağı vakit çok uzak olmayacaktı.

Şeytan romantizmin doruklarında sana yeni hırslar fısıldadıkça sen ucubeliğin adını zirve koyacaksın.

Ruhun yamalı olmadıktan ve kendi günahının söküklerini kuşlarla ve masumlarla secdeye giderek diktikten sonra
bırak bugün kötü görün
Bırak görüşmelerin kötü geçsin
Bırak insanların kağıttan yaptıkları ter denizi sınavlardan kal
Bırak seni konuşsunlar
Bırak sözünü kessinler
Bırak yarım kalsın, yarın bitecek olan konsantre aşkların

Şu kapıdaki küçük el izi
Bir yetime ait
Çünkü korkarak dokunmuş belliki kapıların koluna

Işıkların kustuğu eğlence yerlerinde göremezsin onları
Onların karaya vuran yetimliklerini faniliğin kıyısına çekilmeden anlayamazsın
Alışveriş çılgını tiki kızların kahkaha dumanlarından sıyrılmadıkça
Ocağına yetimlik düşmüş yetimlerin ateşini tadamazsın
Hiç yetim kalmamış ama hep yetim bırakmış savaşın içinden ağlayarak çıkan çocukların kanla titreyen dizlerini görmedikçe jönü vurulmuş dizilere ağlayarak geçireceksin zamanını.

Onların saçları ruhunun yastığıdır.
Okşadığında ellerin götürür seni cennete
Onların üstlerinde merhametin bir hırka olsun
Giydirdikçe metanın mahseninden çıkacaksın
Ve iyiliğin beraatın olacak
Doyurduğunda huzura doyacaksın
Ve sardığında bir kez
Seni şimdiye dek nelerin üşüttüğünü çok iyi anlayacaksın
Savaşın ellerinde bombalar düşmeden önce bir annenin "yetimlerime kimler bakar" feryadını duyar gibi ol
Eğer duymuyorsan
Sen ebedi sağırsın
Sen ebedi sağırsın

Onların dilinden anlamıyorsan
Sadece yetimliklerini anla.

saygılarımızla