Çık Aklımdan

çık aklımdan

sürgüne talip olmuştum
aşkın kara günlere gülümsememesi uğruna
akacak kan yaşlarına esir olmaması umuduyla aşkın
gelecek derin ve sessizdi!
yağmurların hızı kesmemişti adımlarımı
rüzgarlar hissedilmiyordu
göz kapaklarım kenetlenmişti çukurlarında!
artık kördüm
avuçlarıma kan çökmüş tırnaklarım acıma destekti hiçliğinde
bir el uzanıp dokununca yüreğime yine çıktın aklımın karşısına
gülümsedin bencilce kara günlere mahkum beni iterek
sorgularım bir kez son bulsun aşk gibi sevda yine kucaklayarak beni
toz bulutları kaldırma artık yaşamımdan geçmişe özlem yaratmam
bir damla su misali serinlet geleceğimi
sümbül rengine has kokusuna hasret beni, unut unuttur kendini
yaşamımda höyükler var ettin tümsek tümsek
kara kazmalara geldi yüreğim umut tüccarlarının ellerinde
delik deşik oldu sarmallarım karanlık sessizlik matemimde
çık aklımdan var etmediğin aşkı sürdürmeden gidişinle
bir donuk bakış, yalvarış sana gönderiyorum
kara çalılar içerisinde kan revan hayatıma acıyarak
bırak düşlerimi bana çık aklımdan ne olur ben hala seni çok seviyorum