Son Defa

Yorgun argın çıkıyorum hayatın dik yokuşunu
Sırtıma yüklenmiş günahların ağırlığı çökmüş omuzlarıma
Yanımda rengarenk giyinmiş çocuklar, gözlerinde herşeyden habersiz, gözlerinde parlayan ışıklarla güç veriyorlar bana
`Bir adım daha atmalıyım` diyorum kendi kendime durmadan
Liseli aşıklar yaklaşıyor uzaklaşan çocuk seslerinin arasından
Sol omuzum, üstündeki yükle biraz daha eziliyor
Yüzlerine bakmıyorum, mutlulukları bana acı veriyor her nefeste
Belli belirsiz sesler kulaklarımda ve yalan olduğunu bilsem de gitmeye meğilli olduğum kollar uzanıyor önümde
`Hayır` diyorum her defasında, ilerlemem gerek
Gücümü toplayıp daha da sağlam basmaya çalışıyorum yere
`Sevgilim`diyorum birden ` O, beni bekliyor`
Devam ediyorum yavaş ancak kendimden emin adımlarla
Bir kız tutuyor elimi, belli belirsiz güzelliğiyle
`Durmalısın` diye fısıldıyor kulağıma
İtiyorum elimle ama tenim izin vermek istemiyor
Zihnimde binlerce soru ve çelişki arasından bir duygu yükseliyor yukarılar; ` Aşk`
Devam ediyorum yıpranmış bedenim ve harab olmuş kalbimle hayat denilen dik yokuşu çıkmaya
Uzaklarda bir yerde beliriyor sevdiğimin silueti
Nabzım hızlanıyor birden
Yükümün ağırlığını unutuyorum
Artık hüzün yok kalbimde
Birden bir ses geliyor koşmak için çabaladığım yönden
`Dur` diyor bana `Günahların ağır geliyor`
Buz kesiyor kalbim bir anda
Kanım sanki tüm vücudumdan yavaşça çekiliyor
İnandığım herşey altüst olmuş
Bir cümle dökülüyor dudaklarımdan son defa: Seni seviyorum

Alıntı