Siyah...

Simsiyah gecenin ardındaki simsiyah yüreğimiz

Geceyi ve ölümü içine çekti, en tenhalarda

Herkes uyuyordu, sen hariç

Sen o melodramı izlemek istedin, kaçmadın, kaçamadın

Ürktün bir an siyahtan ama köşedeki ölüm dakikalarını yaşayan kelebek biliyordu siyahın korkutmadığını

Çok uzakta, uzaklarda bir mavi vardı Ama dingin ve kaygısız

Siyah yüreğimize inat öyle duru, öyle sessiz

Duruluk muydu aradığımız? Yoksa kirlerin içindeki paklık mı?

Şimdi daha iyi anlıyorum, o hırçınlığın içimde olma sebebini Beni bırakmayışını

Yüreğimize her elimizi uzatışımızda ellerimiz üşüdü

Çünkü yalnız kalmayı öğrenemiyorduk bir türlü

Ellerimizin cennet olduğunu cezalarla göstermeye çalıştı, anladık ama anlamak istemedik

Halbuki ne kadar kolaydı bilekten geçen bir çizgiyi yaratmak

Biz cesaretliydik en savunmasız zamanlarımızda!!!

Bu yüzden basit bir çizgi değildi hayat!

Ve bu yüzden siyah yüreğimiz kocaman kara bir denize dönüştü

Şimdi sessizce içine çektiği ölümü bekliyorum

Cesaretliyim

Ve yüzüme değen ellerim, soğuk

Canım yanıyor

Ölüyorum, kimse görmüyor

Çok güzel toprağımustaca yazılmış, insanın içinde kendini bulabildiği bir şiir
Teşekkürler