Kısacık Ömrümüzde Değermi

Kapattık kapılarımızı dostlarımıza
Mesafeler koyduk araya

Bir merhaba demek için,
Girmeleri gerekti sıraya

Bize çok ihtiyaçları olduğu an meşguldük

Not bıraksınlardı,sonra arardık, Başka zaman

Sınavdan en iyi notu aldıklarında,

Gözlerindeki parıltıyı göremedik,

Ve, bir küçücük armağan veremedik

Canları yandığında bize koşamadılar nefes nefese,

Ne kadar hasrettiler

bir dost sese

Görüşürüz; ya salı, ya çarşamba günü,

Diye diye kaçırdık nişanı, düğünü

Paylaşamadık o en coşkulu anlarını

Seveceğimiz yanlarını

Hayat denen suyun akışında, birlikte çağlayamadık

Ölümlerini bile geç duyduk da

Vaktinde ağlayamadık!

Bu hikaye hem acı

hem uzun,

Selam vermeden geçiyoruz artık

yanından komşumuzun

Herkes

Bir yalana kandı

Ne olursa sebep,

Aslında kapılar hep;

Kendi üstümüze kapandı

Başkalarına kendinden fazla değer verme Ya onu kaybedersin, ya da kendini mahvedersin Terk edenden alınacak en büyük intikam , ona kupkuru, sevgisiz gözlerle bakmaktır