Münâkaşa Zararlıdır

Münâkaşa zararlıdır
Hakkında Münâkaşa zararlıdır




MÜNÂKAŞA ZARARLIDIR

"Abdül'azîz Dehlevî" büyük âlimlerdendi

Bir gün sevdiklerine sohbette şöyle dedi:

(Kötü huylardan biri "Münâkaşa etmek"tir

Yâni her meselede (Ben haklıyım) demektir

Hâlbuki münâkaşa netîceye götürmez

Hattâ fayda yerine zarar verir çoğu kez

Dost ile münâkaşa azaltır muhabbeti

Düşmân ile olursa çoğaltır adâveti

Münâkaşa sonunda dostun kalbi incinir

Hâlbuki gönül yıkmak "Kâbe yıkmak" gibidir

Hâlis mü'min kaçınır münâkaşa etmekten

Titrer bir müslümânın kalbini incitmekten

Vaktiyle bir müslümân gider bir medreseye

Bir âlimin yanında ilim tahsîl etmeye

Çalışır gece gündüz aylar geçer aradan

Lâkin hiç istifâde edemez üstâdından

Çalışır gayret eder her gün daha ziyâde

Yine hiç hocasından edemez istifâde

En nihâyet üstâdı çağırır o kimseyi

Der ki: (Çalışıyorsun dersine gâyet iyi

Lâkin hiç istifâde etmedin biliyorsun

Ve bunun sebebini çok merak ediyorsun

Buna sebep şudur ki gelirken sen bu il'e

Münâkaşa etmiştin yolda bir mü'min ile

O mü'minin kalbini kırmış idin bu yüzden

Hâlbuki kalp kıranlar mahrum kalır feyizden

Helâllık almadıkça gidip ondan ihlâsla

Bizden bir istifâden olamaz senin aslâ)

O da gidip onunla konuştu helâllaştı

Yüksek mertebelere bir kaç günde ulaştı

Bir gün de Resûl ile hazreti Ebû Bekir

Dururken yanlarına hayâsız biri gelir

Hakârette bulunur Allah'ın Resûlü'ne

Sabreder Resûlullah onun bu sözlerine

Sıddîk dahî sabreder buna mütemâdiyen

Sonra dayanamayıp cevap verir âniden

Ve der ki: (Ey hayâsız hiç utanmıyor musun?

Allah'ın Resûlü'ne hakâret ediyorsun)

Hazreti Ebû Bekir böyle cevap verince

Resûlullah oradan ayrılırlar hemence

Sıddîk bunu görünce koşup hemen peşinden

Niçin ayrıldığını sorunca kendisinden

Buyurur: (Ey kardeşim o hakâret ettikçe

Melekler bizimleydi biz cevap vermedikçe

Hattâ o bize öyle hakâretler ederken

Melekler (Sen öylesin!) derlerdi ona hemen

Ne zaman ki sen ona cevap verdin kızarak

Şeytânlar geldi hemen melekler ayrılarak)

Hazreti Ebû Bekir üzülür yaptığına

O günden îtibâren Taş koyardı ağzına)