Çocuk Egemen Ailede Ortaya Çıkan Sorunlar

Çocuk egemen ailede ortaya çıkan sorunlar

Çocuklarının isteklerine göre davranan ailelerde çocuklar hem mutlu değillerdir hem de istekleri bir türlü bitmez Önce anne babalar çocukları mutlu olsun, düşüncesiyle bütün hayat ritimlerini onlara göre ayarlarken bir süre sonra bu durum gerçekten sıkıntı yaratır ve aileler bu aşamadan sonra nasıl geri adım atacaklarını bilemezler Üstelik pek çok sorun yaşadıkları da bir gerçektir

-Çocuklar her şeyden önce empati kurmayı yani başka insanların isteklerine ve duygularına anlayış göstermeyi öğrenemezler

-Anne babalarına isteklerini yaptırmayı başaran çocuk aynı şeyi diğer insanlardan da bekler ve bu istekleri karşılık bulmadığında saldırganlaşabilir, çatışmacı bir tavır geliştirebilir

-Evdeki merkez figür olması çocukları benmerkezci bir kişiliğe yöneltebilir Dünyanın kendi çevresinde döndüğünü düşünen, uyumsuz, sosyal ortamlara yabancı bir birey olarak yetişir

-Zaman içinde anne baba çocuğun isteklerine aykırı bir şey yaparsa, çocuk, onları suçlayan, tavır alan, agresif tutumlar geliştirebilir

-Çocuk büyüdükçe kendisini alması gereken kararları almaktan kaçınır, tüm sorumluluğu başkalarından bekler, işler ters gittiğinde ya da beklediği sonuçları alamadığında suçu başkalarına atar

-Her istediği yapılan, evde anne babasını yöneten ve yönlendiren konumda olan çocuk mutsuz, tatminsiz, kararsız, müşkülpesent bir insan olarak yetişir

-Beklemeyi, isteklerini ertelemeyi, sabretmeyi öğrenemeyen çocuklar, çocuk egemen ailelerin eseridir

Dengeyi sağlamak

Anne baba olduğumuz anda hayatımızın tamamen değiştiği bir gerçek İnanılmaz büyük bir sorumluluğun altına girdiğimiz gibi, kendimizden önce düşüneceğimiz çocuklarımızın varlığı hayata bakış açımızı, beklentilerimizi de değiştiriyor Çocuk yetiştirmek önemli bir görevdir ve bu görevi yaparken zaman zaman yanlışlar ya da aksaklıklar ortaya çıkabiliyor Maalesef anne babalık doğuştan getirdiğimiz bir yetenek değil Zaman içinde öğreniyor, deneyim kazanarak ustalaşıyoruz Her çocuk farklı olduğundan her çocuğumuzda farklı özellikler görüyor, şaşırıyor, mutlu oluyor, bazen kızıyoruz Onlar bizim kopyalarımız değil, onlar bizin özelliklerimizin bazılarını taşıyan ama tamamen farklı bireyler Bizler anne babaları olarak onları hayata hazırlıyoruz Ya da acaba hazırlayabiliyor muyuz? İşte bütün mesele burada: Anne baba olarak çocuklarımızla olan ilişkilerimizde dengeyi kurabiliyor muyuz?

Çocuklar, doğdukları andan itibaren doğaları gereği benmerkezcidirler Sürekli talep eden taraftırlar Hayatlarının ilk yıllarında, özellikle öz bakım becerilerini kazanana kadar geçen süre içinde çocuklarımıza daha korumacı, daha kontrollü davranmamız gerekiyor elbette Ancak bu süreler içindeki her gelişim aşamasında yapabilecekleri görevleri vermek, bazı sorumluluklar için onları hazırlamak adına çok önemlidir Çok küçük yaşlarda ufak tefek işler yapabilirler, kendi ihtiyaçlarını karşılayabilirler Bu, onların emeğe, zamana ve insana saygı geliştirmelerini sağlar Kendilerinden başa insanlar olduğunu, onların da istekleri olduğunu, üzülebileceklerini, duyguları olduğunu öğretmenin ilk adımları bu şekilde atılabilir

Çocuklarımızla kurduğumuz ilişkide özellikle aile bütünlüğünü ilgilendiren konularda çocukların değil anne babanın sözü geçmelidir Ev değiştirmek, ikinci ya da üçüncü bir çocuk sahibi olmak gibi önemli kararlarda çocuklara danışılmamalıdır bile Eğer çocuk yapmak konusunda, çocuğun fikirlerini ön plana alır, ona söz hakkı verirseniz çocuğunuz pek çok karara katılma hakkını kendinde görecektir

Belli konularda fikri alınabilir ama örneğin ev değiştirilecekse, bu konuda çocukla konuşulması yanlış olur Ancak odasının düzenlenmesi konusunda çocuğun zevki, istekleri göz önünde bulundurulmalıdır Yine okul seçimi gibi bir konu varsa, bu konuda karar çocuğa bırakılmamalıdır Ancak okul malzemeleri çocukla birlikte alınmalıdır