Felsefe-İnsanda Bir Korku/Orhan Hançerlioğlu

İlk insan, soğumuş lav kayalarının üstüne çıkıp çevresine bakınca, kendisine göre değerlendirdiği iki şey gördü:
Kendisinden aşağıda olanlar, kendisinden yukarda olanlar Kendisinden aşağıda olanlara aldırmadı ama, kendisinden yukarda olanlardan ölesiye korktu Uçsuz bucaksız bir doğanın ortasında ne kadar yalnızdı

Gökler gürlüyor, şimşekler çakıyor, yıldırımlar düşüyor, kendisinden pek güçlü hayvanlar saldırıp parçalıyorlardı Kendisinden yukarda olanların en üstünde gök vardı Artık, yüzyıllar boyunca korkacaktı bu gökten, saygı duyacaktı bu göğe Öylesine bir korku, öylesine bir saygıydı ki bu, gelecek kuşakların en akıllıları bile kendilerini bundan kurtaramayacaklardı
Milyonlarca yıl yücelik, tanılık, güçlülük ölçüsünü mavi ellerinde tutacaktı, gök Gök, ona bağırıyor, parmağını sallıyor; onu boğmak için sağanaklarını, onu yakmak için yıldırımlarını gönderiyordu Ona yalvarır, taparsa belki kendisini korurdu da