Gülsüm’Ün Kısmeti|Tiyatro Tarihi Ve Skeçler

Gülsüm’ün Kısmeti

BABA: Biliyor musun Hanım, Gülsüm’e ne çıktı?
ANNE: Piyango mu çıktı yoksa bey?
BABA: Onun gibi bir şey, bil bakalım
ANNE: Kısbet mi çıktı?
BABA: Pehlivan mı bu? Ne kısbeti? Kısmet demek istedin herhalde
ANNE: He ya, tam onu diyecektim
BABA: Aferin sana, evet ondan çıktı
ANNE: Peki kim?
BABA: Kim kim?
ANNE: Herif, kısmet kim?
BABA: Kısmet de kim?
ANNE: Ayol, Gülsüm´e çıkan kısmet kim?
BABA: Düşünüyorum, sen de düşün
ANNE__: Olur
GÜLSÜM: Ana, baba, ne oluyor burada?
ANNE: Ne bağırıyorsun kız! Otur sen de düşün
GÜLSÜM: Oluur
BABA: Yahu Hanım, ne düşünüyoruz biz?
ANNE: Gülsüm´e çıkan kısmetin adını
GÜLSÜM: Nee! Bana kısmet mi çıktı?
BABA: He ya
GÜLSÜM: Ne duruyorsunuz öyleyse, verin gitsin
BABA: Kime vereceğiz kız?
GÜLSÜM: İsteyen adama
BABA: O kim? îşte onu düşünüyoruz
GÜLSÜM: Baba, beni kim istedi?
BABA: Karşı köyden biri
ANNE: Herif, madem biliyordun neden söylemedin?
BABA: Ne düşünüyorduk demin biz?
ANNE: Gülsüm´ün kısmetini düşünüyorduk!
BABA: Hay Allah ben de ne düşünüyoruz diye düşünüyordum
GÜLSÜM: Peki kim bu adam baba?
BABA: Çiftçi Seni de şehzade istemez ya
GÜLSÜM: Nerede görmüş beni?
BABA: Görmemiş ki
ANNE: Bey, bu nasıl iş? Kızı görmeden mi alacak bu adam?
BABA: Görmeden olur mu kadın? Görecek tabi
ANNE: Ne zaman?
BABA: Nerdeyse gelir
GÜLSÜM: Amanın! Ana kız, hemen ortalığı toparlayalım
BABA: Kapı çalınıyor, kim o?
DÜNÜR: Benim, haber yollamıştım Aldınız mıydı?
BABA: Haber bu, kaybolur mu? Aldık tabi
ANNE: Gülsüm! Gel kız buraya!
GÜLSÜM: Süsleniyorum ayol, herif gelip beni böyle mi görsün?
BABA: Şeey, bizim kızımız biraz şeydir
ANNE: Akılsız
DÜNÜR: Aman efendim, akıllı kadın daha tehlikeli olur
BABA: Zaten ben hiç akıllı kadın görmedim
GÜLSÜM: İşte geldim Deminden beri ne bağırıp duruyorsunuz yahu? Bu da kim?
BABA: İşte, bu kısmetin
DÜNÜR: Adım İsmet
ANNE: Kızım hele bi sor Kısmet efendi ne içmek ister?
GÜLSÜM: Ne içecek! Şıra tabii
DÜNÜR: Neden?
GÜLSÜM: Bizim şıramız iyi de ondan Aptal değilsen şıra içersin
BABA: Kusura bakma oğul bizim kız kıt akıllıdır
DÜNÜR: Aman aman, böylesi daha iyi
GÜLSÜM: Anaaaa, anaaaaa, üüüüüüüüü,üüüüü
ANNE: Ne oldu kız? Niye ağlıyorsun?
GÜLSÜM: Ağlarım tabi
ANNE: Kız, kocaya gidiyorum diye ağlanır mı?
GÜLSÜM: Ona ağlamıyorum Şu baltaya ağlıyorum
ANNE: Baltanın nesine ağlıyorsun?
GÜLSÜM: Ben evlenince çocuğum olmayacak mı?
ANNE: Olacaak!
GÜLSÜM: Çocuk buraya şıra olmaya gelmiyecek mi?
ANNE: Geleceek!
GÜLSÜM: O balta yavrumun kafasına düşerse ya
ANNE: Essahtan kuz Vah benim torunum Vay talihsiz yavrum!
BABA: Nooluyor orada be!
ANNE: Beey, bey yetiş!
BABA: Noldu?
ANNE: Bu balta ilerde torunumuzun kafasına düşerse nolur halimizİ bir düşünsene
BABA: Amanın, bunu ben hiç düşünmemiştim yahu Vay torunum/
DÜNÜR: Yahu sabahtan beri sizi dinliyorum oradan Çok safsınız ha
BABA: Vay yavrum, oy torunum, ooy!
DÜNÜR: Yahu kesin şu ağlamayı Bakın baltayı aldım oradan Artık çocuğunuza bir şey olmaz
BABA: Vaay, ne kadar akıllıymış bu kısmet yav! Allah razı olsun evladım
DÜNÜR: Bakın, ben Gülsüm´ü akıllı değil diye alacaktım ama, dünyanın en aptal kızıyla da evlenemem
GÜLSÜM: Ana, ana, almayacak bu adam beni!
DÜNÜR: Belki en aptal değildir Bunu öğreneceğim
BABA: Nereden öğreneceksin?
DÜNÜR: Şimdi yola düşeceğim Eğer kızınızdan daha aptal birini görürsem gelir kızınızla
evlenirim Beni beklesin
BABA: Zaten kim alır ki onu? Mecbur bekleyecek
GÜLSÜM: Benden aptal insan yoktur dünyada Bulamaz Evlenemiyeceğim
DÜNÜR: Sözüm söz Hadi hoşça kalın
BABA: Merak etme kızım, buralar aptal doludur Döner alır seni
(Sahnenin önünde)
DÜNÜR: Kolay gelsin hemşerim!
ÇOBAN: Kolaysa başına gelsin Anamdan emdiğim süt burnumdan geldi
DÜNÜR: Ne yapmaya çalışıyorsun?
ÇOBAN: Eşeği yukarı, ağaca çıkaracağım
DÜNÜR: Zor bir iş ama, eşek ağaçta ne yapacak?
ÇOBAN: Görmüyor musun, hayvanın karnı aç Hadi aslanım, çık yukarı
DÜNÜR: İyi de eşek ağaçta ne yapacak?
ÇOBAN: Manzara seyredecek! Tövbe yarabbi! Karnını doyuracak karnını!
DÜNÜR: Yani ağaca karnını doyurmak için mi çıkacak?
ÇOBAN: Len git işine! Sorgu meleği misin sen?
DÜNÜR: Kızma, sahiden merak ettim
ÇOBAN: Ağaçta ne var?
DÜNÜR: Yapraak
ÇOBAN: Haa, demek kör değilsin Ya kör olmalıydın ya aptal Demek ki kör değilsin
DÜNÜR: Eşek ağaçta ne yapacak?
ÇOBAN: Len hemşerim, "hayvan aç" diyorum
DÜNÜR: Haa, anladım Çıkarıp onları yedireceksin
ÇOBAN: Afferin sana
DÜNÜR: Ama şöyle yapsan, dalı tutup aşağı çeksen öyle yedirsen daha kolay olmaz mı?
ÇOBAN: Vaay canına!
DÜNÜR: Yaa!
ÇOBAN: Yahu sen sandığım gibi aptal değilmişsin be
DÜNÜR: Sana bu kadarı yeter Hadi eyvallah
ÇOBAN: Uğurlar ola!
sahnede --------------
GÜLSÜM: Hoş geldiniz Bak geçen gün şıranı içmemiştin Sakladım îç
DÜNÜR: Yani sen üç gündür elinde bardakla beni mi bekledin?
GÜLSÜM: Ne var bunda? Başka işim mi var ki?
DÜNÜR: Ya hiç gelmeseydim?
GÜLSÜM: Babam "mutlaka geri döner" dedi Benden daha aptal insan çokmuş Söyle bakalım beni alacak mısın?
DÜNÜR: Alacağım Gülsüm
GÜLSÜM: Yaşasın, demek benden aptallar da var şu dünyada Ne gördün, anlatsana
DÜNÜR: Bir adam gördüm Aç olan eşeği zorla ağaca çıkarmaya çalışıyordu Eşek ağaca çıkınca oradaki dalları yiyecekmiş Zavallı hayvanı itip duruyordu
GÜLSÜM: Hah hah hah ha! Aptal adam Eşek öyle itmeyle ağaca çıkar mı? Önce kendi ağaca çıkıp, sonra iple eşeği yukarı çekseydi ya!
(Halk Hikayeleri´nden Uyarlanmıştır)