Cennet|Masal Ve Hikaye Özetleri

**Prof. Dr. Sinsi** · 10-23-2012

CENNET

Benim cennetim öyle bildiğiniz cennetlerden değil Ne hûri var içinde ne de nûri Ne meyveler ne içki sepetleri Öylesine mütevazı bir cennet işte Yarım pansiyon

Her insan bir evren

Tanrının yansımasını kendi üzerinde taşımaya başladığı andan itibaren küçük küçük evrenler oluşuyor çevremizde

Kimi kendi evreninde kendi cennet ve cehennemini de yaşamak istediğinden, koyuveriyor her ikisini de birer köşeye

Kimi de derya içreyken deryayı bilmiyor, kendi cenneti cehennemi var mıdır onların bilmiyorum

Benim cennetim var ve o transparan

Herkes görüyor ama isteyen geliyor

Kapıda biri var, çoğu zaman benim de gücüm yetmiyor ona

Soruyor da soruyor, referans istiyor

Erdem var mı erdem? Ya sevgi? Demek sevgi var ama az

Olmaz

Kendin gibi misin? Dürüst müsün? Deli gibi sevebiliyor musun? Karşılıksız

Katıksız? Ve yanmaya hazır mısın cennetin alevlerinde sorgusuz?
Bu yüzden, gelenlerin çoğunun geri dönmesi beni o kadar üzmez

Zira çok zordur cennetin alevlerinde yanmak

Yanarken olmak

Hani pervane gibi

O biliyor muydu kendini ateşe atmanın gerekçesini? Hiç sanmıyorum

O bilmez ki

Bilmekle kendini kirletmez ki

O duyar, alevin içinden “Gel” diyen sesi

Gider, ama sormaz, sormayı bile düşünmek istemeyecek kadar, olma heveslisidir çünkü

Olunca ne olacak? Tek olacak

“Hiç” olmayacak

Bu sorgusuz sulasiz yanmaya gönül vermeler beklenti dediğimiz o çıkar perdesini tümden reddetmektir

Yırtmak lazım o perdeyi

Neyi bekleyeceksin?

Cennetimde mor ışıklar var

Girmesini bilene öyle riyakarlık falan da lazım değil

Zorlama yok

İnsan mısın? İnsan olmanın vasıflarını taşıyabiliyor musun? Buyur gel

Kapım ardına kadar açık

10-23-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Cennet\|Masal Ve Hikaye Özetleri CENNET Benim cennetim öyle bildiğiniz cennetlerden değil Ne hûri var içinde ne de nûri Ne meyveler ne içki sepetleri Öylesine mütevazı bir cennet işte Yarım pansiyon Her insan bir evren Tanrının yansımasını kendi üzerinde taşımaya başladığı andan itibaren küçük küçük evrenler oluşuyor çevremizde Kimi kendi evreninde kendi cennet ve cehennemini de yaşamak istediğinden, koyuveriyor her ikisini de birer köşeye Kimi de derya içreyken deryayı bilmiyor, kendi cenneti cehennemi var mıdır onların bilmiyorum Benim cennetim var ve o transparan Herkes görüyor ama isteyen geliyor Kapıda biri var, çoğu zaman benim de gücüm yetmiyor ona Soruyor da soruyor, referans istiyor Erdem var mı erdem? Ya sevgi? Demek sevgi var ama az Olmaz Kendin gibi misin? Dürüst müsün? Deli gibi sevebiliyor musun? Karşılıksız Katıksız? Ve yanmaya hazır mısın cennetin alevlerinde sorgusuz? Bu yüzden, gelenlerin çoğunun geri dönmesi beni o kadar üzmez Zira çok zordur cennetin alevlerinde yanmak Yanarken olmak Hani pervane gibi O biliyor muydu kendini ateşe atmanın gerekçesini? Hiç sanmıyorum O bilmez ki Bilmekle kendini kirletmez ki O duyar, alevin içinden “Gel” diyen sesi Gider, ama sormaz, sormayı bile düşünmek istemeyecek kadar, olma heveslisidir çünkü Olunca ne olacak? Tek olacak “Hiç” olmayacak Bu sorgusuz sulasiz yanmaya gönül vermeler beklenti dediğimiz o çıkar perdesini tümden reddetmektir Yırtmak lazım o perdeyi Neyi bekleyeceksin? Cennetimde mor ışıklar var Girmesini bilene öyle riyakarlık falan da lazım değil Zorlama yok İnsan mısın? İnsan olmanın vasıflarını taşıyabiliyor musun? Buyur gel Kapım ardına kadar açık