Gözler|Masal Ve Hikaye Özetleri

GÖZLER

Yıllar öncesi Kuzey Virginia'da çok soğuk bir kış akşamıydı Yaşlı adam nehrin karşı kıyısına geçmek için beklerken sakalı soğuktan buz tutmuştu O kadar uzun bir süre bekledi ki, artık bedeni adeta hissizleşti kuzey rüzgarının etkisiyle
Sonra uzaktan gelen hafif bir ses duydu buz tutmuş yolda Atların ritmik ayak sesleriydi işittiği İlk atlının geçişini izledi, dikkatlerini çekmek için hiçbir çaba göstermeden Sonra başka bir atlı geçti, bir tane daha Sonunda, en son atlı yaşlı adamın buzdan bir heykel gibi duran bedeninin yakınında durdurdu atını
Atlı yaklaşırken yaşlı adam atlıyla göz göze geldi ve ona
"Bayım, bu yaşlı adamı nehrin öbür yakasına geçirir misiniz? Yürüyerek geçmem olanaksız görünüyor" dedi
Atının dizginlerini çekip, durduran atlı, "Elbette" dedi "Atla" Yaşlı adamın yarı donmuş bedenini hareket ettiremediğini fark eden atlı, atından yere atladı ve yaşlı adamın ata binmesine yardımcı oldu, onu nehrin karşı kıyısına geçirmekle kalmayıp, birkaç mil ilerideki evine kadar götürdü Küçük kulübeye yaklaşırlarken atlı merakını yenemeyip sordu: "Bayım, durdurmak için hiçbir çaba göstermeden diğer atlıların geçip gitmelerini izlediniz Neden böyle soğuk bir kış gecesinde en son atlıdan yardım istediniz? Ya sizi reddedip orada bıraksaydım?" Yaşlı adam eğilip, önünde oturmakta olan atlının gözlerinin içine baktı ve "Uzun süredir bu civarda yaşıyorum ve insanları çok iyi tanıdığıma inanıyorum" dedi ve sözlerini sürdürdü:
"Diğer atlıların da gözlerinin içine baktım ve benim durumumun onları hiç ilgilendirmediğini anladım Onlardan yardım istememin hiçbir yararı olmayacaktı Ama senin gözlerine baktığım zaman, gözlerindeki sevecenliği ve iyilikseverliği anladım"
Bu sıcak yorumlar atlıyı çok derinden etkiledi "Söylediklerinden çok etkilendim" dedi yaşlı adama, "Bundan sonra başkalarının ihtiyaçlarına karşı hep iyilik ve sevecenlikle yaklaşacağıma söz veriyorum"
Sonra Thomas Jefferson* atının başını çevirdi ve Beyaz Saray'a doğru yol almaya başladı

*ABD'nin 3Başkanı

Yumi’nin Başına Gelenler

Yumi çok sevimli bir kaplumbağaydı Parlayan gözleri, sürekli gülen bir yüzü ve sırtında harika işlemeleriyle çok güzel bir kabuğu vardı

Fakat Yumi bugünlerde biraz durgundu Onu üzen bir şey vardı Annesi Yumi’yi çağırdığında, Yumi gelinceye kadar ne diyeceğinin unutuyordu Çünkü, Yumi çok yavaş yürüyordu Arkadaşlarıyla oynamak için sözleşiyorlardı Ancak, Yumi gittiğinde herkesin dağıldığını görüyordu

Aklında bu düşüncelerle yürümeye başladı Sonra karşıdan hızla kendisine yaklaşmakta olan, tırtılı gördü

Yanına gelince “Ooo… Ne kadar çok ayağın var öyle…” dedi tırtıl güldü

“Eğer senin kadar çok ayağım olsaydı, belki daha hızlı yürür, oyun yerine arkadaşlarım dağılmadan yetişirdim” dedi

Sonra tırtılın yanından uzaklaştı Ve yanında yürümekte olan tavşanı fark etti “Ooo… ne kadar uzun kulakların var öyle…” dedi “Eğer senin kadar uzun kulaklarım olsaydı, annemi daha çabuk duyabilirdim” dedi Tavşanda anlamıştı, Yumi’nin üzüntüsünü Tavşanında kendisine ne dediğini duymadan yürüdü Yumi

Biraz daha ilerledi ve ağacın altında dinlenmekte olan fili gördü Ve “Ooo… ne kadar büyük bir burnu var öyle” dedi Fil duymuştu Yumi’nin dediklerinin Sonra: “tırtıl gibi çok ayağım, tavşan gibi uzun kulaklarım, birde fil gibi uzun bir burnum olsaydı ne güzel olurdu” diye söylendi Yumi

Ertesi gün; tırtıl, tavşan ve fil Yumi’yi ziyarete gittiler Tırtıl üç çift ayak, tavşan bir çift kulak,filde uzun bir burun yapmıştı Yumi’ye

Tüm bunları Yumi’ye uzatıp “Belki gerçek değil ama senin için yaptık” dediler

Yumi, öyle çok sevinmişti ki Hemen ayakları, kulakları ve kocaman burnu taktı “Ooo…“ dedi “Tıpkı sizinkiler gibi, ne güzel” dedi Ve oradan oraya, sevinçle bağırarak yürümeye başladı

Ama, o da ne ! Yumi yürürken, burnu ve kulakları yere değmiş ve ayaklarına dolanmıştı Ayakları dolanan Yumi, önce sendeledi, sonra paldır küldür yuvarlandı Ne olduğunu anlayamamıştı Tırtıl, tavşan ve fil kahkahalarla gülüyorlardı…

Yumi, yerden kalktıktan sonra “Evet istediğin şeyler bizde var Ama seninde sırtında, her zaman yanında olan bir evin var Bizimse böyle bir kabuğumuz yok Seni tehlikelerden koruyan, har an yanında olan bir ev! “ dediler Bunun üzerine Yumi, taktıklarını çıkartıp: “Ooo… doğru, bir daha böyle bir şey yapmayacağım Evim sayesinde canım yanmadı Ama bir daha sizlere özenmeyeceğim Çünkü; benimde evim çok güzel!” dedive gülmeye başladılar