Bana Gözyaşı Borcun Var Masalı

Adam genç kadına seslendi:

- Bana gözyaşı borcun var!

Genç kadın sordu:

- Nasıl öderim?

Adam gözlerini kırptı;

- Haydi gülümse!

Gülümsedi genç kadın Adam, cebinden mendilini çıkarıp, borcunu sildi

Ve mendilini özenle katlayıp, yine kalbinin üzerindeki iç cebine koydu

Bir demet mor sümbül vardı kadının elinde

İkisi de bahar kokuyordu

Biri ilkbahar, diğeri güz

Adam, seslendi yine;

- Bana mutluluk borcun var!

Genç kadın, biraz mahcup, biraz şaşkın sordu:

-Nasıl ödeyebilirim?

Heyecanlandı adam

- Haydi yat dizlerime!

Genç kadın bir kedi uysallığında, yattı dizlerine usulca

Adam, şefkatle saçlarını taramaya başladı kadının

Saçları, güneşe ve yağmurlara hasret hiç yaşanmamış baharlara benziyordu

Çaresizliğini ördü sırasıra

Sonra saçının her teline, mutluluğun çığlıklarını bağladı adam

Yetmedi, gizli düğüm attı Ağladı

Hava kararmak üzereydi Dışarıda yağmur yağıyordu delice

Adam, sürekli borç defterlerini kurcalıyordu

Genç kadının gözlerinin içine baktı;

- Bana yürek borcun var!

Borcunun farkındaydı sanki genç kadın, şaşırmadı

- Bu borcumu nasıl ödeyebilirim?

Adam kollarını uzattı

- Haydi tut ellerimi!

Sümbül kokusu sinmiş ellerini uzattı genç kadın

Elleri öyle sıcaktı ki, eriyiverdi bütün borcu avuçlarının içinde

Genç kadın gitmek üzereydi

Adam son kez seslendi;

- Bana can borcun var!

Kadın irkildi;

- Can mı?

Sigarasından derin bir nefes çekti adam;

- Evet Can borcun var Sensizlik öldürüyor beni!

Hoşuna gitti sözler kadının

- Peki bu borcumu nasıl tahsil etmeyi düşünüyorsun?

Adam, biraz daha yaklaştı;

- Yum gözlerini!

Hiç tereddüt etmeden yumdu gözlerini

Adam da yumdu gözlerini, masumca bir öpücük kondurdu

kadının titreyen dudaklarına

- Bu ne şimdi yaptığın? diyerek çattı kaslarını kadın

Adam, pişmanlıkla, memnunluk arasında gidip geldi Kekeledi;

- Hayat öpücüğüydü!

Kısa bir sessizliğin ardından bu kez kadın öptü adamı şehvetle

Adam, şaşırdı;

- Ya senin bu yaptığın neydi?

Genç kadın kapıya yöneldi;

- Veda öpücüğü!

Kalan borçlarına karşılık, yürek dolusu çaresizlik

ve bir de mor sümbüllerini masanın üzerine rehin bırakıp gitti genç kadın

Adam koştu peşinden sümbülleri geri verdi kadına

- Ne olur iyi bak umut çiçeklerime, solmasınlar

Genç kadın sümbülleri aldı:

- Merak etme, gün aşırı sularım çiçeklerini!

Adam sevindi:

- Güneşe, suya gerek yok Gülümse yeter!

Kadın gözden kaybolurken haykırdı adam,

- Umutlarımı kefil yaptım Unutma, bana aşk borçlusun!

Haykırışı yağmura karıştı

Kadın, yağmuru hissetmeyen kalabalığa