Yeşeren Yapraklar|Masal Ve Hikaye Özetleri

Yeşeren Yapraklar

Büyük bir tipiye eşlik eden rüzgar,adeta çılgınca esiyorduSabahın erken saatlerinde başlayan ve belirli aralıklarda yağan kar,İstanbul’un beyaza bürünmesine neden olmuştuAra caddelerde oynayan çocuklar,adeta karın yağmasından memnun bir şekilde gülüp oynuyorlardıÇocuklar,yapmış oldukları kardan adamlara kar topu fırlatıyor ve birbiri ile şakalaşıyorlardıYetişkinler ise evlerinin ve dükkanlarının önünde birikmiş olan karı kürüyor,bazı yetişkinler ise meskenlerinin kenarlarından sarkan buzdan uzantıları kırıyordu
Kar,o kadar fazla yağmıştı ki,okullar tatil edilmiş ve yetkililer tarafından büyük önlemler alınmıştıAna caddelerde karı kürüyen araçlar ve zincir takmayan şoförlerin trafiğe çıkmasını önleyen polisler bu önlemlerden sadece bir kısmıydı
İstanbul’un oldukça dışarısında kalan bir boya fabrikasında vardiyalarını tamamlayan işçiler ,çay ocağında oturmuş,birbirleri ile şakalaşıyorlardıBir taraftan çay içiyorlar ve bir taraftan da gündelik olayları şaka yoluyla ifade ediyorlardıBir masanın etrafında oturmuş olan iki arkadaştan iri yapılı ve pos bıyıklı olanı,zayıf ve bıyıksız olana doğru dönerek konuştu:
-Bu zamanda geçinmek ve çoluk çocuğu okutmak çok zorBenim üç oğlanın üçü de çalışarak bana destek oluyorlar,onlar olmasaydı benim durumum çok kötü olurdu
-Ama sen onların geleceklerini çalmış olmadın mı?Onların okuyarak bir yerlere gelmesi daha iyi olmaz mıydı?
-Ahmet,yaşım kırk oldu,eğer daha genç olsaydım ek işler yapar ve çocuklarımın okuması için elimden geleni yapardımAncak bu yaştan sonra çalışmak bana zor geliyor,beni çok yıpratıyorBen çocuklarımın okuyarak rahat edebilecekleri bir mesleği elde etmelerini istemez miyim?
İri yapılı olan kendi sorusunu yine kendisi cevaplar:
-Tabi ki isterim…Ancak şartların olumsuzluğundan dolayı,çocuklarımı okutma şansım olmadıKeşke imkanlarım yeterli olsaydı da onları okutma imkanım olsaydı
Zayıf olanı servis dolmuşlarının olduğu bölüme bakarak konuşmaya başladı:
-Servis araçları gelmeye başladı,istersen kalkalım…
Bunları söyledikten sonra iki arkadaş aynı anda kalkarak servis dolmuşlarının olduğu yere doğru gayet ağır bir şekilde yürümeye başladılarEn önde bulunan servis dolmuşuna binerek aynı koltuğa oturdularFazla konuşmayan iki arkadaşında kafasında evlerine bir an önce ulaşma isteği yatıyorduİki arkadaştan iri yapılı olanın evi daha yakındı,arkadaşı ile vedalaştıktan sonra dolmuştan indiZayıf yapılı olan ise bir an önce evine gitmek istiyorduMesaiye kalmış ve çocuklarını özlemiştiÇocuklarının okuyarak insanlara faydalı birer insan olmaları genç adamın en büyük emeliydiOnların doktor olduklarını,hastalara yardımcı olduklarını hayal eder ve bu onu çok mutlu ederdiBunları düşünürken evinin olduğu caddeye geldiklerini fark ettiDolmuştan hızlı bir şekilde indi ve caddenin sonundaki eve doğru yürümeye başladıBir taraftan kar yağıyor ve bir taraftan da rüzgar esiyordu,ancak bunların hiç birisi genç adamı yıldırmıyorduBiraz sonra çocuklarına kavuşacağını hayal ediyor ve bu onun daha hızlı yürümesine neden oluyorduBir kaç dakika sonra demir kapılı ve maviye boyanmış olan bir evin önünde durduKapıyı çalmasından birkaç dakika sonra büyük kızı koşarak kapıyı açtı ve babasının boynuna sarılarak konuşmaya başladı:
-Canım babacığım,seni bekliyorduk,hoş geldin
-Hoş bulduk evladım,hava soğuk,hemen evimize girelim
Bunları söyledikten sonra kızıyla beraber içeriye girdilerİçeride diğer iki kızı ayakta onu bekliyorlardı,kızları ile kucaklaşarak onların yanaklarından öptüKüçük kızı:
-Canım babacığım,sen gelmeden yemeğin bile tadı olmuyor…
-Benim bir tanecik evlatlarım,Allah sizden razı olsunFabrikada her dakika aklımdasınız,sizlerle kucaklaşacağım bu anı hep dört gözle bekliyorum
Bu arada sofrayı hazırlayan eşi de bu konuşmaya katıldı:
-Ahmet,hoş geldin canım,yemek hazır,bir an önce sofraya oturalım
Genç adam gülümseyerek çocukları ile beraber sofraya otururBüyük bir neşe içerisinde yemeklerini yedikten sonra anneleri ile beraber sofrayı kaldıran çocuklar,babalarının etrafında çömelerek oturdularKonuşmalar genel olarak havaların soğukluğu ve kızlarının istekleri üzerinde yoğunlaşmıştıBir ara genç adam büyük kızının bir şeyler söylemek istediğini ve söyleyemediğini fark ettiBüyük kızına dönerek sordu:
-Hayırdır kızım,sanki bir şeyler söylemeye çalışıyorsun,söylemek istediğini çekinmeden söyleyebilirsinSöylemek istediğin bir şey var mı?
-Babacığım,maddi durumumuz çok kötü,bizler de okuyarak sana külfet oluyoruzYan taraftaki kuaför Necla abla gelip çalışabileceğimi söyledi,sizlere ekonomik olarak destek olmak istiyorum
En büyük hayalinin evlatlarının okuması olan genç adam bu sözlere üzülmüştü ve bu yüzünden rahatça belli oluyorduYaklaşık otuz saniye sessizlik olduktan sonra genç adam konuşmaya başladı:
-Kızım,bizim maddi durumumuz senin şu an kafanı yoracağın şey değilSizler bizlerin umutlarısınızHangi mevsimde olduğumuzu söyler misin?
-Kış mevsimi…
-Bu mevsimde ağaçlar yapraklarını dökmüştür ve her tarafı beyaz örtü kaplamıştırAncak bu mevsimden sonra gelen baharla beraber ağaçların yaprakları yeşermeye başlarİşte,yeşeren yapraklar gibi bizim yeşeren umutlarımızsınızBenim sizden beklediğim tek şey okuyarak bizlerin umutlarını yeşertmeniz…
Bu konuşmadan sonra birkaç dakika sessizlik oldu ve daha sonra büyük kızı konuşmaya başladı:
-Babacığım,bir an sizin yeşeren umutlarınızı sararttımSize söz veriyorum,sizin umutlarınızı sarartmayacak,aksine yeşerteceğimİlkbaharda yeşeren yapraklar gibi,bizler sizlerin umutlarınızı yeşerteceğiz ve sizin güveninize layık olacağız…

Yaprak
Bir Yaprak vardı bir zamanlarAğacında mutlu,toprağına bağlı,dalında umutluKomşu yapraklarla da arası iyiydiRüzgar esti mi hepsi ahenkle aynı yöne savrulur,aynı ritmi tuttururdularGüneş her zaman onları besler,büyütür,ısıtırdı
Herbir yağmur damlasına yer vardı onda,onları büyük bir misafirperverlik ile kabul ederdi yeşil gövdesine
Yazın ortasındayken,Yaprak da gençliğinin baharındayken artık kendisini besleyen güneş ona fazla gelmeye başladıAdeta yanıyor kavruluyorduGökten bir damla yağmur bile yağmıyorduYaprak buna çok kızmıştı Artık rüzgar esince bile celalleniyor sinirden ahengi bozup kendini yiyip bitiriyorduYağmurun yağmaması onu yıpratıyor,kızdırıyor ve iyice çekilmez yapıyorduKomşu yapraklar onun bu hale alışması gerektiğini,yağmurun yeniden yağacağını söyledilerse de dinletemiyorlardıÜstelik topraktan geldiği halde toprağa tepedenbakmaya başlamıştıAğaç,Yaprağının bu yaptıklarından hiç hoşlanmıyor,üzülüyorduSonuçta Toprak ile ağacın bağı öyle hafife alınacak türden değildirKöktürSıkı sıkıya bağlanmışlardırAğaç yaprağın toprağı böyle aşağı görmesine dayanamıyorkızıyordugel zaman git zaman geldi mevsimlerden güzSararmıştı yaprakArtık yaprağın şikayetlerine dayanamayan komşuları ağaca şikayet ettiler ve ağaç onu dökmeye karar verdiVe birgün yaprak gözlerini açtı;önceden tepeden baktığı toprakla aynı sevyedeydi artıkHatasını anladıÇok geçti ama
O ,toprağa karışıp,diğer yapraklar içinde hayat bulacaktı ancak bir daha
Uçan kuşları görüyordu ,yerde kımıltısız bakarken gökyüzüne''ne olurdu uçabilsem ben de kuşlar gibi''diye düşündü
O anda rüzgar esti,aldı kollarına yaprağı uçurdu da uçurdu Yaprak hiç bu kadar mutlu olmamıştıRüzgara teşekkür ediyor,onu önceden kırdığı için özür diliyorduRüzgar durunca yaprak da düştü tekrar toprağına ona yeniden bağlandı,karıştı
Bir sonraki bahar yeni bir ağaç büyüyordu o topraklarda yapraklar çıkıyordu yeşil yeşilyaprak bir şeyler katmıştı çoğuna,özlerine
Eğer bir gün ağaçtan koparlarsa rüzgarın kollarında uçmak vardı hayallerinde ama topraktan kopmamakyeri geldiğinde tekrar ona karışmak!