Faili Bir Meçhul'e Sesleniş

**Prof. Dr. Sinsi** · 10-21-2012

Yineliyorum seni…
Kim bilir kaçıncı sayfalarda kaldı gözyaşlarım; gelmedin, hiç olmadın ve beni hayata bağlamadın diye… Tebessümlerimi; beyaz renkli bir silgimle silerek, oluşan tortuları cam kavanozuma yerleştirip, sakladım

Hani olur ya kaza eseri bir gün gelirsen, armağan ederim diye sana…

İki yüz on altıncı sayfa; yoksun, belki de olmayacaksın

Hiç görmediğim ve varlığından bir haber alamadığım birini, nasıl oluyor da düşünüyorum bu denli? Daldım ( Ki bu dalış, istese tüm suskunlukların üzerini kara bir çarşaf gibi örterdi ama örtmedi, o da susmayı yeğledi)

Faili meçhul!
Dağılan saçlarımın tellerinde seyir ediyorsun, ürperiyorum

Gözlerini emanet ederek salonumun girişine, izliyorsun sessizce; sana sarhoşluğumu ve haykırışlarımı

Sonra içimi okşayan ses tonunu yerleştirerek kulaklarıma, dinlememe sebep oluyorsun seni

Sonra da avuçlarımın arasına oturtturuyorsun yüreğini… Yüreğin şimdi benim mi ki? Seviniyorum, hem de hiç sevinmediğim kadar

Ama şunu da iyi biliyorum; şimdi gözlerimi açsam hepsi buharlaşırcasına kaybolacak gün yüzünden, bense yıkılmış bir hayalle gözyaşlarımı kurban edeceğim uğruna…

Virgüle bağladım seslenişlerimi…
Depremler oluşuyor içimde; yüreğim tam enkaz altında kalacak ki, seslenişlerim sayfalara döküldükçe önlüyor ölümleri… Virgülün de payı var tabii ki, bağlıyor birbirine her birini ve kötünün yanına ekliyor güzellikleri…

Yıldızlar düşerken takılıyor kirpiklerimin uçlarına ve ben her düşüşün ardından daha çok yorulurcasına yumuyorum gözlerimi sonsuzluğa… Sayıklamalardayım; “Faili meçhul, geç kalma” dercesine… Oturduğum iskemlemin kenarından tutunarak, açıyorum gözlerimi yavaşça

Gözlerimi açmamla yıldızlar toza dönüşüp düşüyor avuçlarıma ve ben onları da koyuyorum tebessümlerimin yanına…

Hazır ol yüreğim!
Faili bir meçhul her an gelebilir
Gönül sokağına ve alıp götürebilir
Aşkın kurşunlarını dizmek için şakağına

Ki sen suskun, sen uçarı “durma vur”
Diyeceksin derin çığlıklarınla…

Korkma yüreğim!
Canın hiç acımayacak, aksine için huzurla dolacak; çünkü aşk kurşunuyla vurulmaya değecek gelişi, biliyorum

Nereden biliyorsun diye sorma işte, biliyorum

Şimdi sen rahat ol ve derin bir nefes al, bu ne heyecan böyle gelmeden daha…

Kim bilir hangi vakti kolluyor gelmek için sana…

Huriye Özdemir

10-21-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Faili Bir Meçhul'e Sesleniş Yineliyorum seni… Kim bilir kaçıncı sayfalarda kaldı gözyaşlarım; gelmedin, hiç olmadın ve beni hayata bağlamadın diye… Tebessümlerimi; beyaz renkli bir silgimle silerek, oluşan tortuları cam kavanozuma yerleştirip, sakladım Hani olur ya kaza eseri bir gün gelirsen, armağan ederim diye sana… İki yüz on altıncı sayfa; yoksun, belki de olmayacaksın Hiç görmediğim ve varlığından bir haber alamadığım birini, nasıl oluyor da düşünüyorum bu denli? Daldım ( Ki bu dalış, istese tüm suskunlukların üzerini kara bir çarşaf gibi örterdi ama örtmedi, o da susmayı yeğledi) Faili meçhul! Dağılan saçlarımın tellerinde seyir ediyorsun, ürperiyorum Gözlerini emanet ederek salonumun girişine, izliyorsun sessizce; sana sarhoşluğumu ve haykırışlarımı Sonra içimi okşayan ses tonunu yerleştirerek kulaklarıma, dinlememe sebep oluyorsun seni Sonra da avuçlarımın arasına oturtturuyorsun yüreğini… Yüreğin şimdi benim mi ki? Seviniyorum, hem de hiç sevinmediğim kadar Ama şunu da iyi biliyorum; şimdi gözlerimi açsam hepsi buharlaşırcasına kaybolacak gün yüzünden, bense yıkılmış bir hayalle gözyaşlarımı kurban edeceğim uğruna… Virgüle bağladım seslenişlerimi… Depremler oluşuyor içimde; yüreğim tam enkaz altında kalacak ki, seslenişlerim sayfalara döküldükçe önlüyor ölümleri… Virgülün de payı var tabii ki, bağlıyor birbirine her birini ve kötünün yanına ekliyor güzellikleri… Yıldızlar düşerken takılıyor kirpiklerimin uçlarına ve ben her düşüşün ardından daha çok yorulurcasına yumuyorum gözlerimi sonsuzluğa… Sayıklamalardayım; “Faili meçhul, geç kalma” dercesine… Oturduğum iskemlemin kenarından tutunarak, açıyorum gözlerimi yavaşça Gözlerimi açmamla yıldızlar toza dönüşüp düşüyor avuçlarıma ve ben onları da koyuyorum tebessümlerimin yanına… Hazır ol yüreğim! Faili bir meçhul her an gelebilir Gönül sokağına ve alıp götürebilir Aşkın kurşunlarını dizmek için şakağına Ki sen suskun, sen uçarı “durma vur” Diyeceksin derin çığlıklarınla… Korkma yüreğim! Canın hiç acımayacak, aksine için huzurla dolacak; çünkü aşk kurşunuyla vurulmaya değecek gelişi, biliyorum Nereden biliyorsun diye sorma işte, biliyorum Şimdi sen rahat ol ve derin bir nefes al, bu ne heyecan böyle gelmeden daha… Kim bilir hangi vakti kolluyor gelmek için sana… Huriye Özdemir